ေက်းဇူးတင္လႊာ


ဒီစာမ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚက စီနီယာေတြအားလံုး ဂ်ဴနီယာေတြအားလံုး
ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္သူေတြအားလံုးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
ေအာင္ေျမ စာမ်က္ႏွာမွာ ခဏတာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ တစ္ခုေလးေလာက္ အမွတ္တရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ပင္ပန္းရ၊ ႀကိဳးစားရ တာေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆုရည္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ….

Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog

Wednesday, June 3, 2009

မဂၤလာအေတြးမ်ား (၂)

“ပ႑ိတာနၪၥ ေသ၀နာ၊ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ။
ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊
မွီ၀ဲဆည္းကပ္နည္းယူေလ။”


တစ္ခါတုန္းက ေဘာဇမင္းဆိုတာရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အားကိုးရတဲ့ ပညာရွိအမတ္ႀကီးကေတာ့ ကာလီဒါသ အမတ္ႀကီးပါ။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေဘာဇမင္းဟာ သူ႕ရဲ႕မဂၤလာဥယ်ာဥ္အတြင္းကို ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ပ်င္းလို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဥယ်ာဥ္ထဲေလွ်ာက္လည္ရင္း ပန္း႐ံုတစ္ခုရဲ႕အနီးမွာ အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနတာ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။
အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ေဘာဇမင္းက သူတို႔ဘာေတြေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ေဘာဇမင္းလည္း အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အနီးကို ကပ္သြားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘာဇမင္း အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ အနားေရာက္ခါနီးမွာပဲ အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ဆီက ‘လူမိုက္လာၿပီ’ ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုထြက္လာပါတယ္။ ေဘာဇမင္းလည္း ေရွ႕ဆက္ မသြားရဲေတာ့ဘဲ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကပဲ လွည့္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။
အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ေျပာလိုက္တဲ့ ‘လူမိုက္လာၿပီ’ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေဘာဇမင္းရဲ႕နားထဲက လံုး၀ မထြက္ေတာ့ပါဘူး။
‘ဒီအပ်ိဳေတာ္ေတြဟာ ငါ့ရဲ႕ေမာင္းမမိႆံ ေတြပဲ။ ငါကဲ့သို႔ မင္း လာတာေတာင္ လူမိုက္လာၿပီလို႔ ေျပာလိုက္တာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ စင္စစ္ ငါ့ကို လူမိုက္လို႔ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမယ္။ သူတို႔ကိုျပန္ေမးဖို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း မသင့္ျပန္ဘူး။ အင္း..ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့’
ေဘာဇမင္းက နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျပႆနာရဲ႕အေျဖကို ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားပါတယ္။ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖက ထြက္မလာပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားျခင္းဟာ အေျဖတစ္ခုေတာ့ ရတတ္ၿမဲဆိုတဲ့အတိုင္း ေဘာဇမင္းအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ အခ်ိန္ကုန္မႈမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မသြားပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကိုယ္တိုင္အေျဖမရွာတတ္ေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ဆီက အေျဖ ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားရင္း သိလိုက္လို႔ပါပဲ။
ေဘာဇမင္းဟာ ေနာက္တစ္ေန႔ ညီလာခံသဘင္မွာ ဘယ္သူမွ မေရာက္ခင္ သူကဦးေအာင္ ေရာက္ေနလိုက္ပါတယ္။
ညီလာခံသဘင္ထဲကို မွဴးမတ္ေတြ၀င္လာတိုင္း ၀င္လာတိုင္း ေဘာဇမင္းက ‘လူမိုက္လာၿပီ’လို႔ခ်ည္း ဆီးဆီးေျပာေနပါေတာ့တယ္။ မွဴးမတ္ေတြလည္း ေဘာဇမင္းက ‘လူမိုက္လာၿပီ’လို႔ ဆီးဆီးေျပာေနေတာ့ ငါတို႔ ဘာအျပစ္ေတြမ်ား လုပ္ထားမိပါလိမ့္ဆိုၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ အျမန္ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။
မၾကာခင္မွာဘဲ ကာလီဒါသအမတ္ႀကီး ၀င္လာပါတယ္။ ေဘာဇမင္းကလည္း ေရွ႕မွဴးမတ္ေတြ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ဆီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
“လူမိုက္ႀကီးလာၿပီ”
ကာလီဒါသအမတ္ႀကီးဟာ ေဘာဇမင္းရဲ႕ စကားသံ ၾကားလိုက္ေပမယ့္ ဣေႁႏၵမပ်က္ မတ္တပ္ရပ္ရင္းပဲ ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။
“အရွင္မင္းႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ဘာျဖစ္လို႔ လူမိုက္လို႔ ေခၚရတာလည္း၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးဟာ လူႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေနတဲ့ ေနရာကို သံုးေယာက္ျဖစ္ေအာင္ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ မသြားခဲ့ဖူးပါဘူး”
ကာလီဒါသ ပညာရွိအမတ္ႀကီးရဲ႕ စကားၾကားလိုက္ေတာ့မွ ေဘာဇမင္းလည္း ‘ေၾသာ္…ငါက တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေနတဲ့ေနရာကို သြားခဲ့မိတာကိုး’လို႔ ေတြးၿပီးအေျဖကို သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့တယ္။
မဂၤလာ၊ (ေနာင္႐ိုးဦးတိုးျမင့္၊ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕)

ဒီပံု၀တၳဳေလး ထုတ္ျပလိုက္ရတာကေတာ့ လူမိုက္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ‘လူမိုက္’ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ေဖာ္ေပးႏိုင္တဲ့ ပညာရွိတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဘိုးကိုသိေစခ်င္လို႔ပါ။
ေလာကမွာ ကိုယ္သိပ္သိခ်င္ေနတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို သိခြင့္ရလိုက္တာဟာ ဘယ္လိုမွ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုပါ။ ေဘာဇမင္းလည္း ကာလီဒါသ ပညာရွိအမတ္ႀကီးကို အမွီျပဳၿပီး သိခြင့္ရလိုက္တဲ့ အေျဖဟာ ဘယ္လိုမွ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုလို႔ ခံစားလိုက္ရမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါ။
ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ပါတဲ့။
ပညာရွိဆိုတာ ဘာလဲ?
လူမိုက္လကၡဏာကို ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္႐ံုပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက ပညာရွိဆိုတာကို ဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။
၁။ ေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ။
၂။ ေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ။
၃။ ေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ။
အမ်ားၾကားဖူးေနတဲ့ ပါဠိစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံကို သတိကပ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းေနတဲ့သူပါ။
အဲဒီလို လကၡဏာသံုးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ ပညာရွိကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ေနျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဂၤလာတစ္ပါး ရွိေနတာပါပဲတဲ့။
ပညာရွိဆိုတဲ့ေနရာမွာ အျပင္ပညာရွိနဲ႔ အတြင္းပညာရွိဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အျပင္ပညာရွိဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မဆက္စပ္တဲ့ ကာလီဒါသလို ပညာရွိမ်ိဳးပါ။ အတြင္းပညာရွိဆိုတာကေတာ့ ျပင္ပမွာမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာပဲရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေကာင္းတာေလးေတြေတြး၊ ေကာင္းတာေလးေတြေျပာ၊ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာရွိလကၡဏာနဲ႔ ညီေအာင္ေနေနလိုက္ျခင္းဟာ အတြင္းပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ေနတာပါပဲ။
အျပင္ပညာရွိဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ အစဥ္သျဖင့္ အတူတကြ ရွိမေနႏိုင္ပါဘူး။ အတြင္းပညာရွိကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔အစဥ္သျဖင့္ အတူတကြ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပညာရွိျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္လိုက္တာက ပိုၿပီးအာမခံခ်က္ရေစပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ပညာရွိလကၡဏာ မရွိေသးရင္လည္း စိတ္ပ်က္စရာမလိုပါဘူး။ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ့ လူမိုက္လကၡဏာေတြ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ျဖစ္ေနမွာပါ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။ ပညာရွိျဖစ္ဖို႔အတြက္ တစ္ခုပဲလိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ‘သတိ’ပါပဲ။
ပုထုဇဥ္ပီပီမေကာင္းတာ ေတြးမိၿပီဆိုပါေတာ့။
အဲဒီမေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို သတိကပ္ၿပီး သိလိုက္ဖို႔ပါ။ သိလိုက္တာနဲ႔ မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ‘မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးက ဘယ္လိုေလးလဲ၊ ဘယ္လိုေလး ေတြးေနတာလဲ’စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ရဲ႕ သေဘာေလးအထ ိ မိေအာင္ အာ႐ံုၫြတ္ၿပီး “ေတြးတယ္၊ ေတြးတယ္”လို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ မွတ္ပစ္လိုက္ပါ။
အစမွာေတာ့ နည္းနည္းခက္ခ်င္ခက္မယ္။ မွတ္ပါမ်ားလာရင္ေတာ့ လြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို မွတ္ပါမ်ားလာရင္ အကုသိုလ္ ေတြးေၾကာေတြ တိုတိုသြားပါလိမ့္မယ္။ တိုရာကေနေလ်ာ့၊ ေလ်ာ့ရာကေနေပ်ာက္ၿပီး ပညာရွိလကၡဏာေတြ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုပါပဲ မေကာင္းတာေတြ ေျပာမိလုပ္မိရင္လည္း ေျပာမိ၊ လုပ္မိတာနဲ႔ သိလိုက္ၿပီး “ေျပာတယ္၊ ေျပာတယ္” “လုပ္တယ္၊ လုပ္တယ္”လို႔ မွတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ပါ။
ပညာရွိလကၡဏာ လပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းမေျပာနဲ႔ နာရီပိုင္း မိနစ္ပိုင္းေလး ၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရလိုက္တယ္ဆိုတာ ပညာရွိလကၡဏာ၀င္ဖူးသူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ပညာရွိလကၡဏာ ၀င္တဲ့ေန႔ဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။

1 comments:

win latt said...

လူမိုက္မျဖစ္ေအာင္
“ေကာင္းမွဳျမတ္ႏိုး
ေကာင္းေအာင္က်ိုဴး၍
ေကာင္းၾကိဳးကို၌ တည္ေစမင္း...”

Followers

Labels

Comments