ေက်းဇူးတင္လႊာ


ဒီစာမ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚက စီနီယာေတြအားလံုး ဂ်ဴနီယာေတြအားလံုး
ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္သူေတြအားလံုးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
ေအာင္ေျမ စာမ်က္ႏွာမွာ ခဏတာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ တစ္ခုေလးေလာက္ အမွတ္တရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ပင္ပန္းရ၊ ႀကိဳးစားရ တာေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆုရည္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ….

Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog

Tuesday, December 8, 2009

ပါရမီေျမာက္ေသာ သည္းခံျခင္း

ဤေလာက၌ အဓမၼ မထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လူတုိင္း၌ တာ၀န္ရွိသည္။ ျမင့္ျမတ္သူမ်ား အေနႏွင့္ ပုိ၍ တာ၀န္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိတာ၀န္အရ အဓမၼကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းကုိ သံုးရန္လုိသည္။ ထုိမွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းမွာ သည္းခံျခင္း "ခႏၱီ" ပင္ျဖစ္သည္။

သည္းခံျခင္း ခႏၱီကုိ အလယ္က်င့္စဥ္ မဇၥိ်မပဋိပဒါ အတုိင္း အသံုးျပဳေသာအခါ ယင္းႏွင့္ နီးေသာအေၾကာင္း ပဒဌာန္ကုိ သိရန္လုိသည္။ သည္းခံျခင္း ခႏၱီ၏ နီးေသာအေၾကာင္း ပဒဌာန္မွာ " မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျခင္း ယထာဘူတဥာဏ္" ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိအေပၚ ေစာ္ကားမႈမ်ားကုိ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္ႏုိင္ေသာ ယထာဘူတဥာဏ္ျဖင့္ ပုိင္းျခားေ၀ဖန္ၿပီး အေဒါသျဖင့္ သည္းခံမွသာ ပါရမီေျမာက္ေသာ သည္းခံျခင္း ျဖစ္သည္။

DHAMMA VIRA ARTICLES (17/10)

Monday, December 7, 2009

သည္းခံျခင္း (ခႏၱီ)


ခႏၱီသည္ ပါဠိေ၀ါဟာရ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ေ၀ါဟာရအားျဖင့္ သည္းခံျခင္း ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သည္းခံျခင္း၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အနက္အရ ျမတ္ႏုိးျခင္း ခံရမႈကုိလည္း သည္းခံသည္။ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းခံရမႈကုိလည္း သည္းခံသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေ၀ါဟာရ အသံုးအႏႈံးအားျဖင့္ သူတစ္ပါးက ေစာ္ကားလာေသာအခါ တစ္စံုတစ္ရာ တု႔ံျပန္မႈ မျပဳဘဲ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကုိသာ သည္းခံျခင္း ဟူ၍ ဆုိေလ့ရွိပါသည္။ တရားကိုယ္အားျဖင့္ "အေဒါသ" ေစတသိက္ ျပ႒ာန္းေသာ နာမ္ခႏၶာ တရားစုမ်ား ျဖစ္သည္။

"အေဒါသ" ဟူသည္မွာ " ေမတၱာ" ျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာ တရားကုိယ္ သေဘာအရ သည္းခံျခင္း ဟူသည္မွာ မိမိအား ေစာ္ကားလာသူအေပၚ ေမတၱာမပ်က္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမတၱာသည္ သည္းခံျခင္း၏ တရားကိုယ္ ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္သည္။

DHAMMA VIRA ARTICLES (17/10)

Sunday, December 6, 2009

အေနာ္ရထာမင္းႀကီး၏ ေကာင္းမႈေတာ္ စြယ္ေတာ္ေစတီမ်ား


ပထမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ေတာ္မူေသာ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္ စြယ္ေတာ္ေစတီ (၄)ဆူကုိ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳကာ တည္ထားခဲ့သည္။ ထုိစြယ္ေတာ္ျမတ္ ေလးဆူမွာ-
(၁) ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္
(၂) တန္႔ၾကည္ေတာင္ေစတီေတာ္
(၃) တုရင္ေတာင္ေစတီေတာ္
(၄) ေလာကနႏၵာေစတီေတာ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။

အေနာ္ရထာမင္းႀကီး၏ သစၥာအဓိဌာန္ကား " ငါတည္ထား ကုိးကြယ္ေတာ္မူအပ္ေသာ စြယ္ေတာ္ျမတ္ ေလးဆူကုိ အၾကင္သူသည္ ေနာက္ေန႔ မကူးေန႔ခ်င္း ဖူး၏။ လွဴသည့္ကုသုိလ္ မပုိတူ၏။ ေတာင္းဆုိစကား၊ မမွားတူ၏။ သီလငါးခ်က္ မပ်က္လံု၏။ ထုိသည့္သူအား မၾကာခ်က္ခ်င္း၊ လက္ငင္းေကာင္းက်ိဳး၊ ထူးေစသတည္း " ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ေဖာ္ျပပါ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး၏ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳခဲ့သည့္ ဆုိ႐ုိးစကားအတုိင္း ယခုအခါ ပုဂံဘုရားဖူး ခရီးသည္တုိ႔သည္ ပုဂံတစ္၀ုိက္ရွိ စြယ္ေတာ္ေစတီ (၄)ဆူကုိ ႀကိဳးစား၍ ေန႔ခ်င္းဖူးေမွ်ာ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္

အေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္ နန္းစံသက္ ၁၄ ႏွစ္ေျမာက္၊ သကၠရာဇ္ ၃၉၃ ခုႏွစ္တြင္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔ တမန္ေစလႊတ္၍ စြယ္ေတာ္ပြားတစ္ဆူကုိ ပင့္ေဆာင္ေစသည္။ သီဟုိဠ္ဘုရင္ ဓာတုေသန မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ စြယ္ေတာ္ပြားတစ္ဆူ ကုိေပးအပ္ခဲ့ရာ အေနာ္ရထာဘုရင္ ႀကီးမွာ မ်ားစြာ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ရွိေတာ္မူေလသည္။ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္ ရွင္အရဟံ၏ ႀသ၀ါဒကုိ ခံယူ၍ ပုဂံေနျပည္ေတာ္၌၏ အေရွ႕ေျမာက္ အရပ္တြင္ ထုိဗုဒၶစြယ္ေတာ္ပြားကုိ ဌာပနာ၍ ေရႊစည္းခံု ေစတီေတာ္ကုိ တည္ေတာ္မူသည္။ ေစတီေတာ္မၿပီးမီ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး နတ္ရြာစံေသာေၾကာင့္ သကၠရာဇ္ ၄၄၆ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ သားေတာ္ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးက ဆက္လက္၍ တည္ေတာ္မူခဲ့ရာ သကၠရာဇ္ ၄၅၂ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ေရႊထီးေတာ္ တင္လွဴႏုိင္ခဲ့သည္။

တန္႔ၾကည္ေတာင္ေစတီေတာ္

ပုဂံၿမိဳ႕ တစ္ဘက္ကမ္း တန္႔ၾကည္ေတာင္ထိပ္ ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္(၇၀) ၀ါေတာ္(၃၅)၀ါတြင္ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေတာ္မူ ခဲ့ေသာ ေတာင္ထူး ေတာင္ျမတ္ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ေဒသစာရီၾကြခ်ီ ေတာ္မူစဥ္ ရပ္တန္႔၍ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူရာ ေတာင္ထိပ္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တန္႔ၾကည္ေတာ္ ဟု အမည္တြင္ခဲ့သည္။ အေသာကမင္း တရားႀကီးက ေစတီေပါင္း ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တည္ခဲ့ရာတြင္ တန္႔ၾကည္ေတာ္ထိပ္၌ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူတည္ခဲ့သည္ဟု အဆုိရွိသည္။ ပုဂံျပည့္ရွင္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္လည္း ရွင္အရဟံ မေထရ္ျမတ္၏ တုိက္တြန္း ႏုိးေဆာ္ခ်က္အရ သီဟုိဠ္မင္းထံမွ ရရွိေသာ စြယ္ေတာ္ပြားတစ္ဆူကုိ သကၠရာဇ္ ၃၉၆ ခုႏွစ္တြင္ ထုိေစတီေတာ္ႀကီး၌ပင္ ထည့္သြင္းဌာပနာ၍ ျပဳျပင္တည္ထား ေတာ္မူသည္။ သကၠရာဇ္ ၃၉၇ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔တြင္ ေရႊထီးေတာ္ အသစ္ တင္လွဴ ပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။

ေလာကနႏၵာေစတီေတာ္

သီရိပစၥယာၿမိဳ႕၏ အေနာက္ဘက္ ဧရာ၀တီ ျမစ္ကမ္းနဖူးတြင္ တည္ရွိသည္။ ေလာကနႏၵာ ေစတီေတာ္မွာ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး၏ ေကာင္းမႈေတာ္မ်ားတြင္ အထူးျခားဆံုး ေစတီေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။ သီဟုိဠ္ကၽြန္း မွ ပင့္ေဆာင္လာေသာ စြယ္ေတာ္မ်ား တင္ေဆာင္သည့္ သေဘၤာဆုိက္ကပ္ရာ ဤေနရာတြင္ စြယ္ေတာ္တစ္ဆူကုိ ဌာပနာၿပီး အေနာ္ရထာမင္းႀကီးက သကၠရာဇ္ ၃၉၄ ခုႏွစ္တြင္ တည္ထား ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ ေလာကနႏၵာေစတီေတာ္ႀကီး၏ အာ႐ံုခံ တန္ေဆာင္း အေနာက္ဘက္တြင္ သမုိင္းအတြက္ အေရးပါေသာ ေက်ာက္စာႏွစ္ခ်ပ္ ရွိသည္။ တစ္ခ်ပ္မွာ သကၠရာဇ္ ၅၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရးထုိး၍ ေနာက္တစ္ခ်ပ္မွာ သကၠရာဇ္ ၅၉၂ ခုႏွစ္ တြင္ ေရးထုိးခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

တုရင္ေတာင္ေစတီေတာ္

ပုဂံၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ ေျခာက္မုိင္ခန္႔အကြာ တုရင္ေတာင္ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ပုဂံၿမိဳ႕နယ္နိမိတ္ အ၀င္ကတည္းက ထင္ရွားစြာ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ သီဟုိဠ္ကၽြန္းမွ ပင့္ေဆာင္လာေသာ စြယ္ေတာ္ပြားတစ္ဆူကုိ သကၠရာဇ္ ၃၉၃ ခုႏွစ္တြင္ အေနာ္ရထာမင္းက တည္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တုရင္ေတာင္ ေစတီေတာ္ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ လမ္းႏွစ္သြယ္ရွိရာ ပထမလမ္းမွာ ေတာင္ပရြာဇရပ္မွ ယာခင္းမ်ားကုိ ျဖတ္၍ ေတာင္ေပၚ ေက်ာင္းကုိပတ္ၿပီး တက္သြားေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယလမ္းမွာ ေတာင္ပရြာဇရပ္မွ အလြန္လမ္းညႊန္ ဆုိင္းဘုတ္အတုိင္း လုိက္သြားရေသာ ကားလမ္းအတုိင္း ေမာင္း၍ သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ႏုိင္ပါသည္။



Tuesday, July 7, 2009

သတိ- ျမင့္ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ

သတိ- ျမင့္ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ.....
ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ရတယ္။
သည္းခံမွဳ အျပည့္အ၀ရွိရတယ္။
သေဘာထားႀကီးရတယ္။
အရာရာမွာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရတယ္။
ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းရတယ္။
အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံရတယ္။
ရတနာသံုးပါးကို အထူးေလးစားရတယ္။
ဘိုးဘြားမိဘမ်ားကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရတယ္။
ဆရာသမားမ်ားကို ႐ိုေသက်ိဳးႏြံရတယ္။

ဤ(၉)ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါက ျမင့္ျမတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္ၿပီး နတ္႐ြာနိဗၺာန္လမ္းႀကီး ပြင့္ေပေတာ့၏။
ေရးသားသူ..... သတၱမေျမာက္ေက်ာ္ေအာင္စံထား(အမရပူရ)ဆရာေတာ္ႀကီး

Wednesday, June 3, 2009

မဂၤလာအေတြးမ်ား (၂)

“ပ႑ိတာနၪၥ ေသ၀နာ၊ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ။
ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊
မွီ၀ဲဆည္းကပ္နည္းယူေလ။”


တစ္ခါတုန္းက ေဘာဇမင္းဆိုတာရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အားကိုးရတဲ့ ပညာရွိအမတ္ႀကီးကေတာ့ ကာလီဒါသ အမတ္ႀကီးပါ။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေဘာဇမင္းဟာ သူ႕ရဲ႕မဂၤလာဥယ်ာဥ္အတြင္းကို ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ပ်င္းလို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဥယ်ာဥ္ထဲေလွ်ာက္လည္ရင္း ပန္း႐ံုတစ္ခုရဲ႕အနီးမွာ အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနတာ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။
အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ေဘာဇမင္းက သူတို႔ဘာေတြေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ေဘာဇမင္းလည္း အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အနီးကို ကပ္သြားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘာဇမင္း အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ အနားေရာက္ခါနီးမွာပဲ အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ဆီက ‘လူမိုက္လာၿပီ’ ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုထြက္လာပါတယ္။ ေဘာဇမင္းလည္း ေရွ႕ဆက္ မသြားရဲေတာ့ဘဲ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကပဲ လွည့္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။
အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ေျပာလိုက္တဲ့ ‘လူမိုက္လာၿပီ’ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေဘာဇမင္းရဲ႕နားထဲက လံုး၀ မထြက္ေတာ့ပါဘူး။
‘ဒီအပ်ိဳေတာ္ေတြဟာ ငါ့ရဲ႕ေမာင္းမမိႆံ ေတြပဲ။ ငါကဲ့သို႔ မင္း လာတာေတာင္ လူမိုက္လာၿပီလို႔ ေျပာလိုက္တာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ စင္စစ္ ငါ့ကို လူမိုက္လို႔ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမယ္။ သူတို႔ကိုျပန္ေမးဖို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း မသင့္ျပန္ဘူး။ အင္း..ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့’
ေဘာဇမင္းက နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျပႆနာရဲ႕အေျဖကို ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားပါတယ္။ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖက ထြက္မလာပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားျခင္းဟာ အေျဖတစ္ခုေတာ့ ရတတ္ၿမဲဆိုတဲ့အတိုင္း ေဘာဇမင္းအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ အခ်ိန္ကုန္မႈမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မသြားပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကိုယ္တိုင္အေျဖမရွာတတ္ေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ဆီက အေျဖ ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားရင္း သိလိုက္လို႔ပါပဲ။
ေဘာဇမင္းဟာ ေနာက္တစ္ေန႔ ညီလာခံသဘင္မွာ ဘယ္သူမွ မေရာက္ခင္ သူကဦးေအာင္ ေရာက္ေနလိုက္ပါတယ္။
ညီလာခံသဘင္ထဲကို မွဴးမတ္ေတြ၀င္လာတိုင္း ၀င္လာတိုင္း ေဘာဇမင္းက ‘လူမိုက္လာၿပီ’လို႔ခ်ည္း ဆီးဆီးေျပာေနပါေတာ့တယ္။ မွဴးမတ္ေတြလည္း ေဘာဇမင္းက ‘လူမိုက္လာၿပီ’လို႔ ဆီးဆီးေျပာေနေတာ့ ငါတို႔ ဘာအျပစ္ေတြမ်ား လုပ္ထားမိပါလိမ့္ဆိုၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ အျမန္ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။
မၾကာခင္မွာဘဲ ကာလီဒါသအမတ္ႀကီး ၀င္လာပါတယ္။ ေဘာဇမင္းကလည္း ေရွ႕မွဴးမတ္ေတြ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ဆီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
“လူမိုက္ႀကီးလာၿပီ”
ကာလီဒါသအမတ္ႀကီးဟာ ေဘာဇမင္းရဲ႕ စကားသံ ၾကားလိုက္ေပမယ့္ ဣေႁႏၵမပ်က္ မတ္တပ္ရပ္ရင္းပဲ ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။
“အရွင္မင္းႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ဘာျဖစ္လို႔ လူမိုက္လို႔ ေခၚရတာလည္း၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးဟာ လူႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေနတဲ့ ေနရာကို သံုးေယာက္ျဖစ္ေအာင္ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ မသြားခဲ့ဖူးပါဘူး”
ကာလီဒါသ ပညာရွိအမတ္ႀကီးရဲ႕ စကားၾကားလိုက္ေတာ့မွ ေဘာဇမင္းလည္း ‘ေၾသာ္…ငါက တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေနတဲ့ေနရာကို သြားခဲ့မိတာကိုး’လို႔ ေတြးၿပီးအေျဖကို သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့တယ္။
မဂၤလာ၊ (ေနာင္႐ိုးဦးတိုးျမင့္၊ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕)

ဒီပံု၀တၳဳေလး ထုတ္ျပလိုက္ရတာကေတာ့ လူမိုက္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ‘လူမိုက္’ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ေဖာ္ေပးႏိုင္တဲ့ ပညာရွိတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဘိုးကိုသိေစခ်င္လို႔ပါ။
ေလာကမွာ ကိုယ္သိပ္သိခ်င္ေနတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို သိခြင့္ရလိုက္တာဟာ ဘယ္လိုမွ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုပါ။ ေဘာဇမင္းလည္း ကာလီဒါသ ပညာရွိအမတ္ႀကီးကို အမွီျပဳၿပီး သိခြင့္ရလိုက္တဲ့ အေျဖဟာ ဘယ္လိုမွ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုလို႔ ခံစားလိုက္ရမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါ။
ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ပါတဲ့။
ပညာရွိဆိုတာ ဘာလဲ?
လူမိုက္လကၡဏာကို ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္႐ံုပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက ပညာရွိဆိုတာကို ဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။
၁။ ေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ။
၂။ ေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ။
၃။ ေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ။
အမ်ားၾကားဖူးေနတဲ့ ပါဠိစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံကို သတိကပ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းေနတဲ့သူပါ။
အဲဒီလို လကၡဏာသံုးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ ပညာရွိကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ေနျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဂၤလာတစ္ပါး ရွိေနတာပါပဲတဲ့။
ပညာရွိဆိုတဲ့ေနရာမွာ အျပင္ပညာရွိနဲ႔ အတြင္းပညာရွိဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အျပင္ပညာရွိဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မဆက္စပ္တဲ့ ကာလီဒါသလို ပညာရွိမ်ိဳးပါ။ အတြင္းပညာရွိဆိုတာကေတာ့ ျပင္ပမွာမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာပဲရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေကာင္းတာေလးေတြေတြး၊ ေကာင္းတာေလးေတြေျပာ၊ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာရွိလကၡဏာနဲ႔ ညီေအာင္ေနေနလိုက္ျခင္းဟာ အတြင္းပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ေနတာပါပဲ။
အျပင္ပညာရွိဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ အစဥ္သျဖင့္ အတူတကြ ရွိမေနႏိုင္ပါဘူး။ အတြင္းပညာရွိကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔အစဥ္သျဖင့္ အတူတကြ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပညာရွိျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္လိုက္တာက ပိုၿပီးအာမခံခ်က္ရေစပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ပညာရွိလကၡဏာ မရွိေသးရင္လည္း စိတ္ပ်က္စရာမလိုပါဘူး။ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ့ လူမိုက္လကၡဏာေတြ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ျဖစ္ေနမွာပါ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။ ပညာရွိျဖစ္ဖို႔အတြက္ တစ္ခုပဲလိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ‘သတိ’ပါပဲ။
ပုထုဇဥ္ပီပီမေကာင္းတာ ေတြးမိၿပီဆိုပါေတာ့။
အဲဒီမေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို သတိကပ္ၿပီး သိလိုက္ဖို႔ပါ။ သိလိုက္တာနဲ႔ မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ‘မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးက ဘယ္လိုေလးလဲ၊ ဘယ္လိုေလး ေတြးေနတာလဲ’စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ရဲ႕ သေဘာေလးအထ ိ မိေအာင္ အာ႐ံုၫြတ္ၿပီး “ေတြးတယ္၊ ေတြးတယ္”လို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ မွတ္ပစ္လိုက္ပါ။
အစမွာေတာ့ နည္းနည္းခက္ခ်င္ခက္မယ္။ မွတ္ပါမ်ားလာရင္ေတာ့ လြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို မွတ္ပါမ်ားလာရင္ အကုသိုလ္ ေတြးေၾကာေတြ တိုတိုသြားပါလိမ့္မယ္။ တိုရာကေနေလ်ာ့၊ ေလ်ာ့ရာကေနေပ်ာက္ၿပီး ပညာရွိလကၡဏာေတြ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုပါပဲ မေကာင္းတာေတြ ေျပာမိလုပ္မိရင္လည္း ေျပာမိ၊ လုပ္မိတာနဲ႔ သိလိုက္ၿပီး “ေျပာတယ္၊ ေျပာတယ္” “လုပ္တယ္၊ လုပ္တယ္”လို႔ မွတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ပါ။
ပညာရွိလကၡဏာ လပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းမေျပာနဲ႔ နာရီပိုင္း မိနစ္ပိုင္းေလး ၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရလိုက္တယ္ဆိုတာ ပညာရွိလကၡဏာ၀င္ဖူးသူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ပညာရွိလကၡဏာ ၀င္တဲ့ေန႔ဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။

Monday, June 1, 2009

မဂၤလာအေတြးမ်ား(၁)

“အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေ႐ွာင္ေသြလႊဲလို႔၊
မမွီ၀ဲနဲ႔ကင္းေအာင္ေန။”

တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္မွာ သာမလို႔ အမည္ရတဲ့ မင္းတစ္ပါး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသာမမင္းမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္လည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီျမင္းရဲ႕အမည္က ပ႑၀တဲ့။ ျမင္းက သိပ္ေတာ္ေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း မဂၤလာျမင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ မဂၤလာျမင္းဆိုေတာ့ သာမန္ျမင္းေတြထက္ အခြင့္အေရး ပိုရပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မသိဘူး၊ မဂၤလာျမင္းကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ျမင္းထိန္းရဲ႕အမည္က ဂိရိဒတၱတဲ့။ မဂၤလာျမင္းကို ထိန္းေက်ာင္းမယ့္ ဂိရိဒတၱဟာ ျမင္းထိန္းပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆိုတာ စာထဲမွာျပမထားလို႔ မသိရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဂိရိဒတၱမွာ လူအမ်ားျမင္သာတဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေျခခြင္ေနတာပါပဲ။
ဂိရိဒတၱဟာ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြျဖစ္တဲ့ ျမင္းစာေကၽြးတာ၊ ျမင္းေရခ်ိဳးတာ၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ စသည္ျဖင့္ ျမင္းတစ္ေကာင္လံုးနဲ႔ဆက္စပ္သမွ်ကို တာ၀န္ေက်ေအာင္လုပ္ေပးပါတယ္။
ျမင္းထိန္းဂိရိဒတၱလုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြထဲမွာ မဂၤလာျမင္းကို ျမင္းစားက်က္သြားေက်ာင္းေပးရတဲ့ အလုပ္လည္း တစ္ခုပါပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂိရိဒတၱလည္း ျမင္းရဲ႕ႏွာ႐ႈပ္ႀကိဳးကိုကိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕ကေန သြားပါတယ္။ ျမင္းထိန္းဂိရိဒတၱဟာ ေျခခြင္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ေပါ့။ ဒါကို မဂၤလာျမင္းက သူ႔ကို သင္တာပဲဆိုၿပီး ျမင္းထိန္းေလွ်ာက္တဲ့အတိုင္း ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ေနာက္က လိုက္ေလွ်ာက္တယ္။ ကာလတစ္ခုလည္းၾကာလာေရာ မဂၤလာျမင္းလည္း လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ သူ႔ထိန္းေက်ာင္းသူ ျမင္းထိန္းအတိုင္း ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္သြားပါေရာတဲ့။
တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္က မဂၤလာျမင္း ေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းကို မဂၤလာျမင္းေျခေထာက္ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း သြားေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ မင္းကလည္း ျမင္းေျခေထာက္မွာ အနာတစ္ခုခု ျဖစ္လို႔ေနမွာပဲ ဆိုၿပီး ေဆးဆရာေတြလႊတ္ၿပီး ေဆးကုခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ေဆးဆရာေတြက မဂၤလာျမင္းကို ေျခေထာက္မွာဘာေရာဂါျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္ၾကတယ္။ အစကတည္းက ဘာေရာဂါမွ မရွိတာဆိုေတာ့ ဘာေရာဂါမွလည္းမေတြ႕ပါဘူး။ ေဆးဆရာေတြက ျမင္းမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိတဲ့အေၾကာင္း မင္းကိုေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းက ဘုရားအေလာင္းပညာရွိအမတ္ကို တစ္ဖန္ထပ္ၾကည့္ခိုင္းျပန္ပါတယ္။
ဘုရားေလာင္းပညာရွိအမတ္ကေတာ့ စဥ္းစားပါၿပီ။ ျမင္းမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူးဆိုေတာ့ တျခားအာ႐ံုဘက္ကိုေတြးၿပီး ရွာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ေျခခြင္ေနတဲ့ျမင္းထိန္းကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ ျမင္းထိန္းကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ဘုရားအေလာင္းပညာရွိအမတ္က အေျဖကို ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မင္းဆီသြားၿပီး -
“ အရွင္မင္းႀကီး အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ မဂၤလာျမင္းေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ရတာဟာ သူ႕ရဲ႕ျမင္းထိန္း ေျခေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္တာ ကို အတုလိုက္ၿပီး ျဖစ္သြားတာပါဘုရား”
“ဒါဆို ယခင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
“ဒါကလြယ္ပါတယ္ဘုရား၊ ခႏၶာကိုယ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ျမင္းထိန္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ျမင္းရဲ႕ႏွာ႐ႈပ္ႀကိဳးကိုကိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕ကေန သြားခိုင္းေပးပါဘုရား၊ ဒါဆို ယခင္အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္ဘုရား”
မင္းလည္း ဘုရားအေလာင္းေျပာတဲ့အတိုင္း ျပဳလိုက္တာ မဂၤလာျမင္းဟာ ယခင္အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါသတဲ့။
(ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ-ဂိရိဒတၱဇာတ္)
“ဓာတ္ဆိုတာကူးဆက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္” ဆိုတာ ဒီဓမၼ ပံု၀တၳဳေလးက အလြယ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ျပလိုက္တာပါပဲ။
ဗုဒၶေခတ္ကို အာ႐ံုျပဳၾကည့္လိုက္ပါ။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ပညာႀကီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း ပညာႀကီးၾကပါတယ္။ အရွင္ေမာဂၢလာန္က တန္ခိုးႀကီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း တန္ခိုးႀကီးၾကပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္က အလိုဆိုးရွိေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း အလိုဆိုး ရွိၾကပါတယ္။ ဒါ ဓာတ္ကူးသြားတဲ့သေဘာပါ။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ပညာတတ္ေတြရွိေနရင္ ပညာတတ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ စီးပြားေရးသမားေတြရွိေနရင္ စီးပြားေရးသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ႏိုင္ငံေေရးသမားေတြရွိေနရင္ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ဂမ ၻီရသမားေတြရွိေနရင္ ဂမ ၻီရသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ မသမာတဲ့နည္းနဲ႔စီးပြားရွာတဲ့သူေေတြရွိေနရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသမာတဲ့နည္းနဲ႔ စီးပြားရွာသူ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဓာတ္ဆိုတာ ကူးဆက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဓာတ္ေကာင္းနဲ႔ဓာတ္ညံ့မွာ ဓာတ္ညံ့က ပိုၿပီး ကူးစက္ျမန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ညံ့ရွိတဲ့သူကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ျခင္းဟာ မဂၤလာတရားနဲ႔ အညီ ေနထိုင္ေနတာပါပဲ။
စာမွာတိုက္႐ိုက္ျပတာကေတာ့ လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ပါနဲ႔တဲ့။
ဒီေတာ့လူမိုက္ဆိုတာဘာလဲ?
သူတစ္ပါး အသက္သတ္သူ၊ သူတစ္ပါးဥစၥာခိုးသူ၊ သူတစ္ပါး ပစၥည္းကို လုယက္ဓားျပတိုက္သူ စသည္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ၾကမွာပါ။
ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ လူမိုက္ဆိုတာကို ဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။
၁။ မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ။
၂။ မေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ။
၃။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ။
အဲဒီအဂၤါသံုးပါးနဲ႔ ညီေနရင္ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ၊ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတတ္တတ္၊ အႏုပညာအရ ဘယ္ေလာက္ပဲေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိေနရွိေန၊ ရာထူး အာဏာ ဂုဏ္သိန္ တန္ခိုးသတၱိေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ရွိေနရွိေန၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အလိုအရေတာ့ လူမိုက္ပါပဲတဲ့။
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔အညီ လူမိုက္လကၡဏာေတြ ရွိေနတဲ့သူကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ဘဲေတာ့ေနပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မေကာင္းတာေတြးေနမယ္၊ မေကာင္းတာေျပာေနမယ္၊ မေကာင္းတာ ျပဳလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လူမိုက္ျဖစ္ေနၿပီး တကယ့္ အတြင္းလူမိုက္နဲ႔ေပါင္းေနတာပါပဲ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ လူမိုက္မျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႔က အဓိကပါ။
ဒီေတာ့ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး ဒီေန႔တစ္ေန႔တာရဲ႕ အေတြးအေခၚ အေျပာအဆို အျပဳအမူေတြကို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ။
“ငါ ဒီေန႔တစ္ေန႔တာ မေကာင္းတာေတြေတြးျဖစ္လား...? မေကာင္းတာေတြေျပာျဖစ္လား…? မေကာင္းတာေတြျပဳလုပ္ျဖစ္လား…?”
တကယ္လို႔မ်ား တစ္ေန႔တာရဲ႕အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ မေကာင္းတာ တစ္ခုခု ေတြးမိေျပာမိျပဳမိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားနာမႈ ကင္းစြာနဲ႔ လူမိုက္လို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါေတာ့။ ။

Sunday, May 3, 2009

မုသား၀ါဒကံ

ငါးပါးသီလကို သာမာန္ပုထုစဥ္ လူသားမ်ားအတြက္ ေစာင့္စည္း လိုက္နာအပ္သည့္ အေျခခံသီလအျဖစ္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ ငါးပါးသီလသည္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း၊ ခိုးဆိုးလုယက္ျခင္း၊ သူတပါးသားမယားႏွင့္ ကာယကံေျမွက္ က်ဴးလြန္ေဖါက္ျပန္ျခင္း၊ လိမ္လည္လွည့္ျဖားျခင္းႏွင့္ အရက္ေသစာႏွင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲျခင္း ဟူသည့္ ကံငါးပါးအား မက်ဴးလြန္ၾကရန္ တားျမစ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ၿပီး ထိုကံငါးပါးကို ေစာင့္ထိန္း သူမ်ားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ တပါးသူအား ေမတၱာ၊ သနား ဂရုဏာထားကာ ကူညီေဖးမတတ္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိဘ၀တြင္ ေသာကကင္းေ၀းသူမ်ား ျဖစ္သလို တမလြန္ဘ၀မ်ားတြင္လည္း ၎တို႔၏ ေကာင္းေသာကံအက်ိဳးကို သယ္ေဆာင္သြားၾကမည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္ကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း သိၿပီးသားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔ကာလတြင္ သီလငါးပါးကို လံုျခံဳသူသည္ စိန္၊ ေရႊ၊ ရတနာမ်ား ထက္ပင္ ရွားပါးလြန္းလွသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။ ငါးပါးသီလ၌ မည္သည့္ ကံက ပို၍အေရးႀကီးသနည္း၊ မည္သည့္ကံက ပို၍ အျပစ္ႀကီးသနည္းဟု ေမးေသာ္ အားလံုးအတူတူ ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ က်ဴးလြန္လိုေသာ ဆႏၵ၊ ေစ့ေဆာ္ခ်က္ ေစတသိတ္ႏွင့္ သက္ေရာက္မႈေပၚတြင္ အေျခခံၿပီး မည္သည့္ကံကို က်ဴးလြန္သည္ျဖစ္ေစ အျပစ္ရွိသည္မွာ အတူတူပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကံငါးပါးစလံုးကို မက်ဴးလြန္မိေစရန္ အထူး ေရွာင္ရွားအပ္ေပသည္။

ကံငါးပါးကို က်ဴးလြန္ရာ၌ ေန႔စဥ္ဘ၀မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ပါက သီလငါးပါး၌ ခေလး၊ လူႀကီး အရြယ္မေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ က်ားမမေရြး က်ဴးလြန္ေနသည့္ က်ဴးလြန္မႈ အမ်ားဆံုး သီလမွာ မုသား၀ါဒကံ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။ ထိုက်ဴးလြန္မႈသည္ ဘာသာျခားမ်ားအတြက္ အေလးအနက္ထားစရာ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနျဖင့္ အေလးအနက္ထားၿပီး ျပဳျပင္သင့္ပါသည္။ မုသား၀ါဒကံကို က်ဴးလြန္ျခင္းသည္ တျခားကံကို က်ဴးလြန္ျခင္းေလာက္ အျပစ္မႀကီးဟု ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစု ယူဆထားပံုရပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ မုသား၀ါဒကံသည္ က်ဴးလြန္ရာ၌ လြယ္ကူသေလာက္ အျပစ္ႀကီးသည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။ လိမ္သည္ဆိုသည္မွာ ႏုတ္ျဖင့္တိုက္ရိုက္ေျပာျခင္း၊ စာႏွင့္ေရး၍ေျပာျခင္း၊ အမူအရာျဖင့္ ေျပာျခင္း အားလံုးႏွင့္ အက်ံဳး၀င္ပါသည္။ လိမ္ေသာသူသည္ မည္သည့္အခါမွ ဘ၀လံုျခံဳမႈကို အျပည့္အ၀ခံစားရမည္ မဟုတ္ပါ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာ၌ လိမ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာ ဒိ႒ဓမၼမွာ မိမိလိမ္သည္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ သိေနေသာေၾကာင့္ မိမိကုိယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္း၊ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မလံုသလို တျခားသူမ်ား အေပၚတြင္လည္း အျမဲတမ္း သံသယ ရွိေနျခင္း၊ မိမိ အလိမ္ခံရမည္ကို အျမဲတမ္း စိုးရိမ္ေနရျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္မိမိ လံုျခံဳမႈမရွိဟု ခံစားရျခင္း စသည့္ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို လက္ရွိကာလတြင္ ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ လိမ္ထားေသာ ကံ၏အက်ိဳးသည္ မိမိႏွင့္အတူ ေတာက္ေရွာက္ လိုက္ပါေနမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တမလြန္ဘ၀ ေရာက္လ်င္လည္း ငရဲသို႔ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ငရဲသားအျဖစ္ ခံစားရဦးမည္ျဖစ္သည္။

မုသား၀ါဒကံ က်ဴးလြန္ျခင္းေၾကာင့္ ငရဲေရာက္လာေသာ ”ငရဲသားအား ငရဲထိန္းတို႔သည္ ထန္းပင္လံုးပမာရွိေသာ မီးသွ်ံေတာက္ေနေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္္ျဖင့္ လွ်ာကိုေဖါက္၍ ဆြဲငင္ၾကကုန္၏၊ ငရဲသားတို႔သည္ မီးသွ်ံေတာက္ေနေသာ သံေျမျပင္ေပၚ၌ ေနပူလွန္းေသာအခါ သံေျမျပင္ေပၚ၌ ဆြဲငင္ၾကကုန္ၿပီး လဲၾကၾကကုန္၏။ ထိုအခါ သားေရက်က္၍ ေနပူလွန္းေသာအခါ သားေရကို ပတ္ပတ္လည္က စို႔တံက်င္မ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္သလဲ့သို႔ ထိုငရဲသားကို စို႔တံက်င္မ်ားစြာျဖင့္ ရိုက္ႏွက္ၾကေလသည္။ ငရဲသားသည္ ေအာ္ကာ ဟစ္ကာခံရင္းပင္ ပါးစပ္မွလည္း တံေတြးေတြကို တျပစ္ျပစ္ ေထြးထုတ္ရေလသည္။” (တကၠသိုလ္ အသွ်င္သီရိ၏ ငရဲဟူသည္ စာအုပ္တြင္ တြင္ စာမ်က္ႏွာ ၈၆-၈၇ ၌ ေဖၚျပထားသည္ကို တိုက္ရိုက္ကူးယူ ေဖၚျပပါသည္)။ ငရဲမွာ ငရဲသက္တမ္းကုန္ၿပီးေနာက္ တျခားဘ၀မ်ားတြင္ က်င္လည္ၿပီး တခ်ိန္ခိ်န္၌ လူ႔ဘ၀ကို ျပန္ေရာက္သည့္ အခါတြင္လည္း ထိုလိမ္ခဲ့ေသာ ကံအက်ိဳးတရားသည္ မကုန္ဆံုးေသးပဲ စကားမေျပာႏိုင္ေအာင္ ဆြံ႔အျခင္း၊ စကားမပီျခင္း၊ စကားထစ္ျခင္း၊ ပါးစပ္နံျခင္း သြားမ်ား မညီမညာထြက္ျခင္း စသည့္ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ဆက္လက္၍ ခံစားရဦးမည္ျဖစ္သည္။

အထက္ပါ သာဓကကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ လူသားမ်ားသည္ အခ်င္းခ်င္း အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္လ်က္ မျဖစ္စေလာက္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးအတြက္ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ ဟူသည့္ စကားပံုကို အေၾကာင္းျပဳ၍ လိမ္ညာျခင္းကို တင္စားအသံုးျပဳ ေနၾကသည္မွာ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ လိမ္ညာျခင္းကို မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ မည္သို႔ပင္ စာဖြဲ႔၍ တင္စားေစကာမူ အႏွစ္သာရမွာ လိမ္သည္ပင္ျဖစ္သည္။ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရးတြင္ လိမ္လည္မႈကို လွပေအာင္ တနည္းနည္းျဖင့္ ဖုံုးကြယ္ၿပီး အသံုးျပဳေသာ္လည္း တေန႔အက်ိဳးေပးရန္ မိမိေနာက္မွ အရိပ္လို လိုက္ေနေသာ မုသား၀ါဒကံေၾကာင့္ ရရွိေသာ အျပစ္မ်ားကိုမူ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ ဖုံးကြယ္၍ ရႏိုင္မည္ မဟုတ္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။

လိမ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘုရားေလာင္း၏ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားကို ေလ့လာႀကည့္ပါက ဘုရားေလာင္းသည္ ဘုရားမျဖစ္ခင္ ဘ၀ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို ပုထုစဥ္ လူ၊ နတ္၊ တိရိစာၦန္မ်ားအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ၌ ကံငါးပါးအနက္ တျခားကံေလးပါးကိုသာ က်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးၿပီး မုသား၀ါဒကံကို ဘ၀အဆက္ဆက္တြင္ တခါမွ မက်ဴးလြန္ခဲ့ဟု ေလ့လာသိရွိ ရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မုသား၀ါဒကံကို က်ဴးလြန္ျခင္းသည္ အမွန္တရားကို ဆန္႔က်င္ဘက္ လုပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္၍ သစၥာတရားႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ေနေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းသည္ ဘ၀တခုခုမွာ မုသား၀ါဒကို က်ဴးလြန္မိပါက သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ပိုင္းျခားေ၀ဖန္ သံုးသပ္ႏုိင္ၿပီး အလံုးစံုကို သိေတာ္မူသည့္ ဗုဒၶအျဖစ္ကို ရရွိခဲ့မည္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာေလာက္ပါသည္။ ဤသာဓကကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လိမ္လည္သူမ်ားသည္ မည္သည့္အခါမွ အမွန္တရားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ခြင့္ ရႏိုင္မည္မဟုတ္သလို သူေတာ္ေကာင္း တရားမ်ားႏွင့္လည္း လြဲေခ်ာ္၍ ေနၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။

လိမ္ျခင္းကို ျပဳျပင္ႏိုင္ပါက တျခားကံငါးပါးကို လိုက္နာရန္ ခက္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ လိမ္ျခင္းကို အက်င့္ရကာ ယဥ္ပါးေနၾကၿပီး ထမင္းစားေရေသာက္ အလုပ္ႏွင့္ လူလူခ်င္း ေန႔စဥ္ဘ၀ ဆက္ခံေရးမွာ မပါမေနရ ျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနကို လူတိုင္းလူတိုင္း ျပဳျပင္သင့္ပါသည္။ လိမ္ျခင္းကို အက်င့္ပါေနေသာေၾကာင့္ ေရွာင္အပ္သည့္ ေစာင့္စည္းလိုက္နာစရာ သီလတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကၿပီး ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ ျပဳမူက်င့္ၾကံရမည့္ ပံုမွန္ အမူအက်င့္ တခုလို ျဖစ္ေနၿပီး မလိမ္သူ အနည္းစုက ပံုမွန္မဟုတ္သူမ်ား အျဖစ္ ေရာက္ေနသည့္ အေျခအေနကို ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမႈ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ အျမန္ဆံုးျပဳျပင္သင့္ပါသည္။ လူလူခ်င္း လိမ္လည္ လွည့္ျဖားျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစ။ ။

Followers

Labels

Comments