ေက်းဇူးတင္လႊာ


ဒီစာမ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚက စီနီယာေတြအားလံုး ဂ်ဴနီယာေတြအားလံုး
ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္သူေတြအားလံုးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
ေအာင္ေျမ စာမ်က္ႏွာမွာ ခဏတာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ တစ္ခုေလးေလာက္ အမွတ္တရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ပင္ပန္းရ၊ ႀကိဳးစားရ တာေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆုရည္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ….

Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog

Tuesday, March 31, 2009

ဂူေျပာက္ (ဗုိလ္ခ်ဳိမိဂူေျပာက္)



ဗုိလ္ခ်ဳိမိ ဂူေျပာက္သည္ မဟာေဗာဓိပံု ကြမ္းေတာင္ ေပါက္လုိဏ္ ႏွစ္ဆင့္ဘုရားျဖစ္ၿပီး ခရစ္ (၁၃)ရာစုႏွစ္က တည္ခဲ့သည္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔က ၁၈၈၅ ခုႏွစ္တြင္ အထက္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ တုိင္းရင္းသားမ်ားက အဂၤလိပ္တုိ႔အား ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ရာ ပုဂံမွ ဗုိလ္ခ်ဳိသည္ ထင္ရွားေသာ နယ္ခ်ဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ၁၈၉၆ တြင္ သီရိပစၥယာရွိ ဂူေျပာက္အတြင္း အဂၤလိပ္တုိ႔က ဗိုလ္ခ်ိဳအား ဖမ္းဆီးရမိခဲ့သည့္ အတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳိမိ ဂူေျပာက္ဟု အမည္တြင္ခဲ့သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳိမိဂူေျပာက္ ဘုရားတြင္ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားႏွင့္ အဂၤေတ ပန္းေတာ့လက္ရာမ်ား ရွိသည္။ ၾကက္တငို အ၀ုိင္းဈ ေထာင့္ေဘာင္ပန္း ႏွင့္ စက္၀ုိင္းအတြင္းမွ ပန္းကြက္အလွမ်ား နံရံတြင္ ေဘာင္ခတ္ ထားသည့္ သစ္ရြက္ပံု ပန္းတန္း၊ စိန္ကြက္ပံုနံရံ ပန္းခ်ီမ်ားႏွင့္ ေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ေရးဆဲြထားသည့္ ေလွပံုမ်ား ရွိသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳိမိဂူေျပာက္၏ မဟာေဗာဓိ ကြမ္းေတာင္မွ ေလးေထာင့္ကြက္ အတြင္း ရုပ္ပံုပါသည့္အ၀ုိင္း ကြက္ပံု ေဖာ္ထားသည့္ အဂၤေတ ပန္းေတာ့လက္ရာမ်ား၊ အ၀င္မုခ္မွ ရာမ လက္ညိွဳးပံု တံကဲပန္း၊ တုိင္ဖံုးပန္း၊ တုိင္ေအာက္ခံ အုိးမွ အဂၤေတပန္းႏွင့္ အရုပ္မ်ား ခ်င္မိတ္တုိးတန္းမွ အဂၤေတပန္းမ်ား ကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

ဦးေမာင္ေမာင္ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္) ၏ ပုဂံေစတီပုထုိးမ်ား

Sunday, March 29, 2009

ရဟန္းမဟုတ္ေၾကာင္း ေလးမ်ိဳး

တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတုိ႔သည္ ခရီးသြားၾကကုန္၏။ ထုိခရီးသြား ရဟန္းတုိ႔အထဲ၌ ပဥၥင္းျဖစ္စ ဟန္းတစ္ပါးလည္း ပါ၀င္သည္။ ထုိပဥၥင္းသစ္သည္ အေဖာ္ရဟန္းတို႔၏ ေနာက္၌ တစ္ပါးတည္း ကဲြက်န္ရစ္ ခဲ့ေလ၏။ လမ္းခရီး ၾကား၌ ထုိရဟန္းသစ္၏ မယားေဟာင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေလသည္။ ထုိအခါ မယားေဟာင္းက " ေၾသာ္- သင္သည္ ရဟန္းျပဳလုိက္သလား " ဟုေမးသျဖင့္ " အင္း- ဟုတ္ေပ၏။ ယခု ငါ ရဟန္းျပဳလုိက္ေပၿပီ " ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ မယားေဟာင္းက " ေၾသာ္- ဤသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ေျပာရဦးမည္၊ ရဟန္းဆုိသည္မွာ ေမထုန္အမႈကုိ ရႏုိင္ခဲ့လွ၏။ ယခု သင္သည္ ေမထုန္မွီ၀ဲပါ၊ လာပါ " ဟု ဖိတ္ေခၚေလ၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ရဟန္းသစ္သည္ မယားေဟာင္းႏွင့္အတူ ေမထုန္ျပဳက်င့္ ၿပီးမွ ခရီးဆက္ေလ၏။

အေဖာ္ရဟုန္းမ်ားသည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မွ ေရာက္ရွိလာေသာ ထုိရဟန္းသစ္အား "အဘယ္ေၾကာင့္ ယခုေလာက္ ၾကာျမင့္မွ ေရာက္လာသနည္း " ဟုေမးျမန္း ေလသည္။ ရဟန္းသစ္သည္ မယားေဟာင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း၊ ေမထုန္ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း၊ ေမထုန္မွီ၀ဲျခင္း အေၾကာင္းစံုကို ျပန္လည္ေျပာၾကား ေလ၏။ ထုိအခါ ရဟန္းတုိ႔သည္ ရဟန္းသစ္၏ ေမထုန္မွီ၀ဲျခင္း ကိစၥအေၾကာင္းစံုကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာအား ေလွ်ာက္ၾကား ၾကေလ၏။ ဤတြင္ ဗုဒၶသည္ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းမ်ား အတြက္ အထူး ေစာင့္ထိန္း ေဆာက္တည္ရမည့္ ၀ိနည္းက်င့္၀တ္ ေလးမ်ိဳးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

(၁) ေမထုန္မျပဳရ
  • ရဟန္းတုိ႔သည္ ပဥၥင္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ေမထုန္အမႈကုိ မျပဳရ၊ လူမိန္းမကုိ မဆုိထားဘိ၊ တိရစၦာန္မ ကုိလည္း ေမထုန္မျပဳရ။ အကယ္၍ ျပဳျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ ရဟန္း မဟုတ္ေတာ့ေပ၊ ရဟန္းေကာင္းတုိ႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေရာေႏွာခြင့္ မရွိေတာ့ေပ။ (ပါရာဇိက က်ေလၿပီ) ဥပမာအားျဖင့္ ဦးေခါင္း ျပတ္ၿပီးေသာ ေယာက္်ားသည္ ထုိဦးေခါင္းႏွင့္ ကိုယ္ကုိ ျပန္၍ ထိစပ္ေသာ္လည္း တစ္ဖန္ အသက္ရွင္ျခင္း မရွိႏိုင္ သကဲ့သုိ႔တည္း။

(၂) မခုိးရ
  • ရဟန္းတုိ႔၊ ပဥၥင္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ပိုင္ရွင္မေပးေသာ သူတစ္ပါး၏ ဥစၥာကုိ ခုိးယူလုိေသာစိတ္ျဖင့္ မခုိးယူရ၊ ၀ါးျခမ္းစိတ္ ကဲ့သုိ႔ေသာ အေသးအဖဲြ ပစၥည္းကုိပင္လွ်င္ မခုိးယူရ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ အသျပတစ္မတ္၊ တစ္မတ္ထက္ အလြန္ကုိျဖစ္ေစ၊ တစ္မတ္ ထုိက္တန္ေသာ ပစၥည္းႏွင့္ တစ္မတ္ထက္ အလြန္ ထုိက္ေသာ ပစၥည္းကုိ ျဖစ္ေစ ခုိးယူျငားအံ့ ထုိသူသည္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ရဟန္းေကာင္းတုိ႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေရာေႏွာခြင့္ မရွိေတာ့ေပ။ (ပါရာဇိက က်ေလၿပီ)

(၃) မသတ္ျဖတ္ရ
  • ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ေသေစလုိေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ မသတ္ျဖတ္ရ၊ ပိုးရြ ျခပုန္းမွ် ကုိပင္လဆင္ မသတ္ျဖတ္ရ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ လူသတၱ၀ါတုိ႔ကုိ သတ္ျဖတ္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ၊ ရဟန္းေကာင္း တုိ႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေရာေႏွာခြင့္ မရွိေတာ့ေပ။ (ပါရာဇိက က်ေလၿပီ)

(၄) တရားျဖင့္ မၾကြား၀ါရ
  • ရဟန္းတုိ႔၊ ပဥၥင္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ လူတုိ႔၏ ကုသုိလ္ ကမၼပထတရားထက္ လြန္ျမတ္ေသာ စ်ာဥ္ မဂ္ဖုိလ္ တရားကုိ မိမိ၌ ရရွိသည္ဟာ မေျပာဆုိရ၊ မိမိသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္၌သာ ေမြ႕ေလ်ာ္သည္၊ အဘယ္တရားကုိ အားထုတ္ေနသည္ ဟူ၍ပင္ မေျပာဆုိရ၊ အၾကည္ညိဳ ခံလုိျခင္း၊ လာဘ္လာဘ ရလုိျခင္း၊ ၀ါၾကြားလုိျခင္းျဖင့္ မေျပာဆုိရေပ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ မမွန္ကန္ေသာ အလုိဆုိးျဖင့္ မိမိ၌ တကယ္မရွိေသာ စ်ာဥ္ မဂ္ဖုိလ္ တရားကုိ ၀ါၾကြားေျပာဆုိ ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ ရဟန္းမဟုတ္ ေတာ့ေပ။ ရဟန္းေကာင္း တုိ႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေရာေႏွာခြင့္ မရွိေတာ့ေပ။ (ပါရာဇိက က်ေလၿပီ)

ဥပမာအားျဖင့္ လည္ဆစ္ၿပတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္သည္ တစ္ဖန္ျပန္၍ စည္ပင္ႀကီးပြားျခင္း မျဖစ္ႏုိင္ သကဲ့သုိ႔တည္း

( ၀ိနည္းမဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ မဟာခႏၶက )
( ေလးၿမိဳင္ ၏ ဗုဒၶ၏ ဥပမာတစ္ေထာင္ )

Wednesday, March 25, 2009

တဏွာေၾကာင့္


ကိေလသာအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ တရားတုိ႔၌ ႏွစ္သက္ သာယာဖြယ္ရာ ဟူ၍ ႐ႈျမင္လ်က္ ေနသူသည္ တပ္မက္ျခင္း တဏွာ ျဖစ္ပြား၏။ ထုိတဏွာေၾကာင့္ စဲြလမ္းျခင္း ဥပါဒါန္ ျဖစ္ပြား၏။ ထုိဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္၏။ ဘ၀ေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္း ဇာတိ ျဖစ္၏။ ဇာတိေၾကာင့္ အုိျခင္း ဇရာ၊ ေသျခင္း မရဏ၊ စုိးရိမ္ျခင္း ေသာက၊ ငုိေၾကြးျခင္း ပရိေဒ၀၊ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡ၊ ႏွလံုးမသာယျျခင္း ေဒမနႆ၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ဥပါယာသ တုိ႔ျဖစ္ကုန္၏။

ကိေလသာအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ တရားတုိ႔၌ ႏွစ္သက္ သာယာဖြယ္ရာ ဟူ၍ မ႐ႈျမင္ဘဲ အျပစ္ဟု ႐ႈျမင္လ်က္ ေနသူကား တပ္မက္မႈ တဏွာ ခ်ဳပ္၏။ တဏွာခ်ဳပ္ ေသာေၾကာင့္ စဲြလမ္းမႈ ဥပါဒါန္ ခ်ဳပ္၏။ ဥပါဒါန္ ခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ဘ၀ခ်ဳပ္၏။ ဘ၀ခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ဇာတိခ်ဳပ္၏။ ဇာတိခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊ ဥပါယာသ တုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကုန္၏။

( နိဒါန၀ဂၢ၊ နိဒါနသံယုတ္၊ ဒုကၡ၀ဂ္၊ ဥပါဒါနသုတ္၊ သံေယာဇနသုတ္ )
( ေလးၿမိဳင္ ၏ ဗုဒၶ၏ ဥပမာတစ္ေထာင္ )

Tuesday, March 24, 2009

ဂူေျပာက္ႀကီး (ျမင္းကပါ)



ဂူေျပာက္ႀကီး (ျမင္းကပါ)သည္ ကြမ္းေတာင္ေပါက္ လုိဏ္ႏွစ္ဆင့္ဂူ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ေအဒီ(၁၁၁၃) တြင္ အမတ္ႀကီး ရာဇကုမာရ္ (က်န္စစ္သားမင္း ႏွင့္ သမၻဴလ မိဖုရား တုိ႔၏သား)က တည္ခဲ့သည္။ က်န္စစ္သားမင္းသည္ ေအဒီ (၁၀၈၄) တြင္ ပုဂံထီးန္းကို ရရွိခဲ့ၿပီး နန္းစံႏွစ္ (၂၈) ႏွစ္ ေအဒီ (၁၁၁၃) အေရာက္တြင္ မက်န္းမမာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ က်န္စစ္သား ႏွင့္ သမၻဴလ မိဖုရား တုိ႔မွ ေမြးဖြားသည့္ ရာဇကုမာရ္သည္ ဖခင္၏ ေက်းဇူးကုိ ေအာင့္ေမ့သတိရကာ ေရႊဆင္းတု တစ္ဆူ ျပဳလုပ္၍ ဖခင္ က်န္စစ္သားမင္းထံ သြားေရာက္ၿပီး ဤဘုရားကုိ ဖခင္အတြက္ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဖခင္ေပးထားေသာ ကၽြန္သံုးရြာကုိ လည္းဤဘုရားအား လွဴေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ က်န္စစ္သားမင္းက ရာဇကုမာရ္၏ မိဘေက်းဇူး သိတတ္မႈအတြက္ ႏွစ္သက္ ၀မ္းေျမာက္စြာႏွင့္ သာဓုေခၚကာ ေရစက္သြန္းခဲ့သည္။ ရာဇကုမာရ္သည္ ထုိဘုရားကုိ ဌာပနာ၍ ဂူေျပာင္းႀကီး (ျမင္းကပါ) ဘုရားကုိ တည္ခဲ့သည္။


ျမေစတီေက်ာက္စာ (ယခု ရာဇကုမာရ္ ေက်ာက္စာ) တြင္ ဘုရား၏ မူလဘဲြ႕ေတာ္ မပါရွိေသာ္လည္း ဂူဘုရားသည္ ျမင္းကပါရြာတြင္ တည္ရွိၿပီး ဂူဘုရား အတြင္း အျပင္ အေျပာက္ အျပိန္းတုိ႔ျဖင့္ မြမ္းမံ တန္ဆာဆင္ထား၍ ဂူေျပာက္ႀကီး ဘုရားဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည္။

ဂူေျပာက္ႀကီး (ျမင္းကပါ) တုိက္မအထက္တြင္ ဆင္ေျခေလ်ာ အမုိး၊ ပစၥယာမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ကြမ္းေတာင္ေပါက္ ထားသည္။ ကြမ္းေတာင္ ပတ္လည္ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ ေလးေထာင့္ ေဖာင္းျပားမ်ား ေဖာ္၍ ၾကက္လ်ာတြင္ မုခ္ကပ္သံုးခု ပါရွိသည္။ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ အဂၤေတ ပန္းေတာ့ လက္ရာမ်ား၊ ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းတေမာ့ လက္ရာမ်ား ရွိသည္။



ဂူေျပာက္ႀကီး (ျမင္းကပါ) ဘုရားအတြင္း နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားမွာ ဗုဒၶ၀င္ ပန္းခ်ီမ်ားျဖစ္သည့္ ျမတ္စြာဘုရား တာ၀တိ ံသာမွ ဆင္းလာခန္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာခန္း ႏွင့္ ဘုရား ေ၀သာလီျပည္သုိ႔ ေလွျဖင့္ သြားပံု (၅၅၀) ဇာတ္ကြက္မ်ား၊ ေကာသလမင္း အိပ္မက္ (၁၆)ခ်က္၊ (၅၄၄)ဘီစီတြင္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အဇာတသတ္မင္း လက္ထက္ ပထမသဂၤါယနာ တင္ပဲြ၊ (၄၄၄)ဘီစီတြင္ ေ၀သာလီျပည္ ကာဠာ ေသာကမင္းလက္ထက္ ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ပဲြ၊ (၃၀၉) ဘီစီတြင္ ပါဋလပုတ္ျပည္ သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီး (အေသာက) မင္းလက္ထက္ တတိယသဂၤါယနာ တင္ပဲြ အပါအ၀င္ အျခား ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ မ်ားျဖစ္သည့္ သီဟိုဠ္ႏုိင္ငံ ဧဠာရမင္းသည္ နန္းေတာ္ေရွ႕တြင္ တရားေခါင္းေလာင္း ခ်ိတ္ဆဲြကာ တရားသျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု၊ သီဟုိဠ္ႏိုင္ငံ ေဒ၀ါနံပီယမင္း ႏွင့္ ရွင္မဟိႏၵတုိ႔ အေမးအေျဖခန္း ပန္းခ်ီမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ နတ္သား နတ္သမီးမ်ား ကေနပံု၊ နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသားမ်ားပံု၊ ပုဂံေခတ္ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးပံု မ်ားလည္း ရွိသည္။ (၁၉၈၄) မွစ၍ ေရွးေဟာင္း သုေတသနဦးစီးဌာန သည္ ကုလသမဂၢ အကူအညီျဖင့္ ဂူေျပာက္ႀကီး (ျမင္းကပါ) ဘုရား အတြင္းရွိ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားႏွင့္ မင္စာမ်ားကုိ ဓာတုေဗဒနည္းျဖင့္ ျပန္လည္ ထင္ရွား ေပၚလြင္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ အတြက္ ဘုရားရွိ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ႏွင့္ ေရွးေဟာင္း မြန္ဘာသာ ကမၸည္းစာမ်ားကုိ ဖတ္႐ႈ ေလ့လာႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။

ဂူေျပာက္ႀကီး (ျမင္းကပါ) ဘုရား၏ အျပင္မ်က္ႏွာစာ မ်ားရွိ ဘီလူးပန္းဆဲြ၊ ေထာင့္ေဘာင္ပန္း အဂၤေတပန္း စသည့္ အဂၤေတ၊ ပန္းေတာ့ လက္ရာမ်ားႏွင့္ ဘုရားရွိ ေက်ာက္ေလသာ ျပဴတင္းေပါက္မ်ား ေဖာက္ထားပံုကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။ ဂူဘုရားရွိ အလယ္ဗဟုိ ဂႏၶကုဋီတုိက္ ပတ္လည္တြင္ စၾကၤပတ္လမ္းရွိၿပီး စၾကၤအတြင္း နံရံ မုခ္ကပ္မ်ားရွိ ဗုဒၶရုပ္ပြား ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းတေမာ့ လက္ရာမ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

( ဦးေမာင္ေမာင္ - ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ၏ ပုဂံေစတီပုထုိးမ်ား )

Tuesday, March 17, 2009

ေရးသားသူမွာ...

ဓမၼစၾကာသုတ္ ေတာ္မွာ ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ ျမတ္စြာ၏ တရားဦး (BUUDDHA'S FIRST SERMONS, 544 B.C.) ျဖစ္ၿပီး...
ျမန္မာျပန္ေရးသားသူမွာ အဂၢမဟာပ႑ိတ ပိဋကတၱယ ပါရဂူ သုတ ဗုဒၶ ဘုရားတဆူ ပ်ံ႕ၾကဴေက်ာ္ၾကားေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးရွင္ လယ္တီ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး [Ven. LEDI SAYADAW (Known to the World of Buddhists as:-) Rev. Dr. Ledi Maha Thera of Mandalay, 1846-1923]ျဖစ္ပါသည္။
၀ိသုဒၶိမဂၢ အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္အတြက္ ယိုးဒယား ဘုရင္ မင္းျမတ္၏ ဆုခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံရေသာ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္ (Dr. PE MAUNG TIN, Winner of Prize for his English translation of VISUDDHIMAGGA from His Majesty The King of Thailand, 1888-1973)မွ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ မက ႏိုင္ငံရပ္ျခား အသီးသီးသို႔ေရာက္ရွိ ေနထိုင္ေနၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းအား ၾကည္ညိဳသဒၶါ ပြားမ်ားႏိုင္ေစရန္ အလို႔ငွာ ဤေနရာမွ တဆင့္ “ကဗ်ာမေလး” အေနျဖင့္ မွ်ေ၀တင္ျပျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္ရွင့္...။
စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ၍ ေသာကအပူမ်ား ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစ။

Monday, March 16, 2009

ဓမၼစၾကာ (ပါဠိ၊ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္)








ဓမၼစကၠပၸ၀တၱနသုတၱ

နေမာတႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ
သမၼာ သမၺဳဒၶႆ

(၁)
ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ ဗာရာဏသိ ယံ
၀ိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ
တၾတ ေခါ ဘဂ၀ါ ပဥၥ၀ဂၢိေယ
ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ
(၂)
ေဒြေမ ဘိကၡေ၀ အႏၲာ ပဗၺဇိေတန
နေသ ၀ိတဗၺာ
ကတေမ ေဒြ
ေယာ စာယံ ကာေမသု ကာမသုခလႅိကာ ႏုေယာေဂါ
ဟီေနာ ဂေမၼာ ေပါထုဇၨနိေကာ
အနရိေယာ အနတၳသံဟိေတာ
ေယာ စာယံ အတၳကိလမထာ ႏုေယာေဂါ
ဒုေကၡာ အနရိေယာ အနတၳသံဟိေတာ
(၃)
ဧေတ ေခါ ဘိကၡေ၀ ဥေဘာ အေႏၲ အႏုပဂမၼ
မဇၥ်ိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒါ
စကၡဳ ကရဏီ
ဉာဏ ကရဏီ
ဥပသမာယ
အဘိညာယ
သေမၺာဓာယ
နိဗၺာနာယ သံ၀တၱတိ
ကတမာ စ သာဘိကၡေ၀ မဇၥ်ိမာ ပဋိပဒါ
တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒါ
စကၡဳ ကရဏီ
ဉာဏ ကရဏီ
ဥပသမာယ
အဘိညာယ
သေမၺာဓာယ
နိဗၺာနာယ သံ၀တၱတိ
အယေမ၀ အရိေယာ အ႒ဂၤ ိေကာ မေဂၢါ
ေသယ်ထိဒံ
သမၼာ ဒိ႒ိ
သမၼာ သကၤေပၸါ
သမၼာ ၀ါစာ
သမၼာ ကမၼေႏၲာ
သမၼာ အာဇီေ၀ါ
သမၼာ ၀ါယါေမာ
သမၼာ သတိ
သမၼာ သမာဓိ
အယံ ေခါသာ ဘိကၡေ၀ မဇၥ်ိမာ ပဋိပဒါ
တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ
စကၡဳ ကရဏီ
ဉာဏ ကရဏီ
ဥပသမာယ
အဘိညာယ
သေမၺာဓာယ
နိဗၺာနာယ သံ၀တၱတိ
(၄)
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ
ဇာတိပိ ဒုကၡာ
ဇရာပိ ဒုကၡာ
ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ
မရဏံပိ ဒုကၡံ
အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ
ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ
ယံ ပိစၧံ န လဘတိ တံပိ ဒုကၡံ
သံခိေတၱန ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ
(၅)
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡ သမုဒယံ
အရိယသစၥံ
ယာယံ တဏွာ ေပါေနာဗၻ၀ိကာ
နႏၵီရာဂသဟဂတာ တၾတတၾတာ ဘိနႏၵိနီ
ေသယ်ထိဒံ
ကာမတဏွာ
ဘ၀တဏွာ
၀ိဘ၀တဏွာ
(၆)
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡ နိေရာဓံ
အရိယသစၥံ
ေယာ တႆာေယ၀ တဏွာယ
အေသသ၀ိရာဂနိေရာေဓာ
စာေဂါ
ပဋိနိႆေဂၢါ
မုတၱိ
အနာလေယာ
(၇)
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡ နိေရာဓ
ဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ
အယေမ၀ အရိေယာ အ႒ဂၤ ိေကာ မေဂၢါ
ေသယ်ထိဒံ
သမၼာဒိ႒ိ
သမၼာသကၤေပၸါ
သမၼာ၀ါစာ
သမၼာကမၼေႏၲာ
သမၼာအာဇီေ၀ါ
သမၼာ၀ါယါေမာ
သမၼာသတိ
သမၼာသမာဓိ
(၈)
“ဣဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀
ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၉)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစံၥ
ပရိေညယ်” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀
ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၀)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစံၥ
ပရိ ညာတ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀
ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၁)
“ဣဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥ” ႏၲိ
ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု
ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၂)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ
အရိယသစံၥ ပဟာတဗၺ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ
အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၃)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစံၥ
ပဟီန” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ
အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၄)
“ဣဒံ ဒုကၡ နိေရာဓံအရိယသစၥ” ႏၲိ ေမ
ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု
ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၅)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစံၥ
သစၧိကာတဗၺ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ
အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၆)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစံၥ
သစၧိကတ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ
အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၇)
“ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ
အရိယသစၥ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ
အနႏုႆုေတသု
ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၈)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ နိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ
အရိယသစံၥ ဘာေ၀တဗၺ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀
ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၁၉)
“တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ
အရိယသစံၥ ဘာ၀ိတ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀
ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ ဥဒပါဒိ
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ
ပညာ ဥဒပါဒိ
၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ
အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ
(၂၀)
ယာ၀ကီ၀ၪၥ ေမ ဘိကၡေ၀ ဣေမသု
စတူသု အရိယ သေစၥသု ဧ၀ံ တိပရိ၀႗ံ
ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏ ဒႆနံ
န သု၀ိသုဒၶံ အေဟာသိ
ေန၀ တာ၀ါဟံ ဘိကၡေ၀ သေဒ၀ေက
ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက
သႆမဏ ျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ
သေဒ၀မႏုႆာယ “အႏုတၱရံ သမၼာ သေမၺာဓိ ံ
အဘိသမၺဳေဒၶါ” တိ ပစၥညာသိ ံ
(၂၁)
ယေတာ စ ေခါ ေမ ဘိကၡေ၀ ဣေမသု စတူသု
အရိယ သေစၥသု ဧ၀ံ တိပရိ ၀႗ံ ဒြါဒသာကာရံ
ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ သု၀ိသုဒၶံ အေဟာသိ
အထာဟံ ဘိကၡေ၀ သေဒ၀ေက ေလာေက
သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏ ျဗာဟၼဏိယာ
ပဇာယ သေဒ၀မႏုႆာယ “အႏုတၱရံ
သမၼာ သေမၺာဓိ ံ အဘိသမၺဳေဒၶါ” တိ ပစၥညာသိ ံ
(၂၂)
ဉာဏၪၥ ပန ေမ ဒႆနံ ဥဒပါဒိ
“အကုပၸါ ေမ ၀ိမုတၱိ အယမႏၲိမာ
ဇာတိ နတၳိ ဒါနိ ပု နဗ ၻေ၀ါ” တိ
(၂၃)
ဣဒမေ၀ါစ ဘဂ၀ါ
အတၱမနာ ပၪၥ၀ဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ
ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ
(၂၄)
ဣမသၼိ ံ စ ပန ေ၀ယ်ာကရဏ သၼိ ံ
ဘညမာေန
အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ
၀ိရဇံ
၀ီတမလံ
ဓမၼစကၡံဳ
ဥဒပါဒိ
“ယံကိၪၥိ သမုဒယဓမၼံ
သဗၺံ တံ နိေရာဓ ဓမၼ” ႏၲိ
(၂၅)
ပ၀တၱိေတ စ ပန ဘဂ၀တာ ဓမၼစေကၠ
ဘုမၼာ ေဒ၀ါ သဒၵ မႏုႆာေ၀သံု
“ဧတံ ဘဂ၀တာ ဗာရာဏသိယံ
ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပ၀တၱိတံ အပၸဋိ ၀တၱိယံ
သမေဏန ၀ါ ျဗဟၼေဏန ၀ါ
ေဒေ၀န ၀ါ မာေရန ၀ါ ျဗဟၼဳနာ ၀ါ
ေကနစိ ၀ါ ေလာကသိၼ ံ” တိ
ဘုမၼာနံ ေဒ၀ါနံ သဒၵံ သုတြာ စာတုမဟာရာ
ဇိကာ ေဒ၀ါ သဒၵ မႏုႆာ ေ၀သံု “….. ….. …..”
စာတု မဟာ ရာဇိကာ ေဒ၀ါ ….. “….. ….. …..”
တာ၀တိ ံ သာ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. “….. ….. …..”
ယာမာ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. ….. “….. ….. …..”
တုသိတာ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. “….. ….. …..”
နိမၼာနရတိ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. “….. ….. …..”
ပရ နိမၼိတ ၀သ၀တၱီေဒ၀ါ ….. ….. “….. ….. …..”
ျဗဟၼ ကာယိကာ ေဒ၀ါ သဒၵ မႏုႆာ ေ၀သံု
“ဧတံ ဘဂ၀တာ ဗာရာဏသိယံ
ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပ၀တၱိတံ အပၸဋိ ၀တၱိယံ
သမေဏန ၀ါ ျဗဟၼေဏန ၀ါ
ေဒေ၀န ၀ါ မာေရန ၀ါ ျဗဟၼဳနာ ၀ါ
ေကနစိ ၀ါ ေလာကသိၼ ံ” တိ
ဣတိဟ ေတန ခေဏန ေတန လေယန ေတန
မုဟုေတၱန ယာ၀ ျဗဟၼေလာကာ သေဒၵါ
အဗ ၻဳဂၢစၧိ
(၂၆)
အယၪၥ ဒသသဟႆိ ေလာကဓာတု
သံကမၸိ
သမၸကမၸိ
သမၸေ၀ဓိ
(၂၇)
အပၸမာေဏာ စ ဥဠာေရာ ၾသဘာေသာ
ေလာေက ပါတုရေဟာသိ အတိကၠမၼ ေဒ၀ါနံ
ေဒ၀ါႏုဘာ၀ႏၲိ
(၂၈)
အထေခါ ဘဂ၀ါ ဣမံ ဥဒါနံ
ဥဒါေနသိ
“အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ
အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ” တိ
ဣတိ ဟိဒံ အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ
အညာသိ ေကာ႑ေညာေတြ၀
နာမံ အေဟာသိ
(၂၉)
အထေခါ အာယသၼာ အညာသိ ေကာ႑ေညာ
ဒိ႒ ဓေမၼာ
ပတၱ ဓေမၼာ
၀ိဒိတ ဓေမၼာ
ပရိေယာဂါဠွ ဓေမၼာ
တိဏၰ၀ိစိကိေစၧာ
၀ိဂတကထံကေထာ
ေ၀သာရဇၨပၸေတၱာ
အပရပၸစၥေယာ သတၱဳသာသေန ဘဂ၀ႏၲံ
ဧတဒေ၀ါစ
“လေဘယ်ာဟံ ဘေႏၲ ဘဂ၀ေတာ
သႏၲိေက ပဗၺဇၨံ လေဘယ်ံ ဥပသမၸဒ” ႏၲိ
(၃၀)
“ဧဟိ ဘိကၡဴ” တိ ဘဂ၀ါ အေ၀ါစ
သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ စရ ျဗဟၼစရိယံ
သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၲကိရိယာယာတိ
သာ၀ တႆ အာယသၼေတာ ဥပသမၸဒါ
အေဟာသီတိ

ဓမၼစကၠပၸ၀တၱနသုတၱံ နိ႒ိတံ


ဓမၼစၾကာသုတ္

ျဗဟၼာ နတ္ လူ သံုးဘံုသူ တို႔၏ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သီလဂုဏ္သမာဓိဂုဏ္ပညာဂုဏ္၀ိမုတၱိဂုဏ္ ၀ိမုတၱိဉာဏ ဒႆနဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေပထေသာ သစၥာေဉယ် ဓမၼအပံုအလံုးစံုကို အကုန္မက်န္ ျမတ္ေရႊဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္ထိုးထြင္း အလင္းထင္ေပၚ သိျမင္ေတာ္မူေပထေသာ ဣႆရိယ ဓမၼယသ သီရိကာမပယတၱ တည္းဟူေသာ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔၏ ရွိခိုးျခင္းသည္ ျဖစ္ေစပါသတည္း ဘုရား။

(၁)
တပါးေသာအခါ၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီ ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ အနီး၌ ေရွးခါေခတ္ေဟာင္း ရေသ့သူျမတ္အေပါင္းတို႔၏ သက္ဆင္းရာ သားသမင္အေပါင္းတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႀကီး၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။
ထိုသို႔ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာ႑ည အမွဴး ငါးဦး အစု အေ၀းရွိကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကို ေခၚေတာ္မူ၏။
(၂)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ သာသနာေတာ္ထမ္း ရဟန္းျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ အစြန္းသမုတ္ အယုတ္ေခၚျငား ဤတရားတို႔ကို မမွီ၀ဲအပ္ကုန္။
(အစြန္းအယုတ္ဟု သမုတ္အပ္ကုန္ေသာ) တရားႏွစ္ပါးတို႔သည္ အဘယ္တရားတို႔နည္း။
(ခ်စ္သားရဟန္းတို႔) ယုတ္မာေသာ ႐ြာသူ႐ြာသား ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔၏ လက္ကိုင္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္ သတၱ၀ါတို႔၏ အေလ့အမူအရာ ျဖစ္ေသာ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္မဆိုင္ေသာ အက်ိဳးတစံုတရာႏွင့္မွ် မစပ္ယွဥ္ေသာ ေလာကီအာ႐ံု ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမခ်မ္းသာကို သာယာတံုျငား လိုက္စားအားထုတ္မႈ ဟု ဆိုအပ္ေသာ အၾကင္အစြန္းသမုတ္ အယုတ္တရားမ်ိဳးသည္လည္း ရွိေလ၏။ ကိုယ္ခ်မ္းသာမဖက္ ဆင္းရဲမႈသက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေသာ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္မဆိုင္ေသာ အက်ိဳးတစံုတရာႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ေရခ်ိဳးမီးလံႈ ဆူးပံု၌အိပ္ျခင္း အစရွိသည့္ မိမိကိုယ္ပင္ပန္းေအာင္သာ လြန္စြာႀကိဳးပန္္းေလ့ရွိေသာ အၾကင္အစြန္းသမုတ္ အယုတ္တရားမ်ိဳးသည္လည္း ရွိေလ၏။
(၃)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ စင္စစ္ ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ ထို္ အစြန္းသမုတ္ အယုတ္တရားတို႔ကို မကပ္မေရာက္မူ၍ ငါဘုရားသည္ အၾကင္အလယ္လမ္းဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္ကို သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္အလင္းျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူအပ္ေလၿပီ။
(ထို အလယ္လမ္း ဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္သည္)
သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာမ်က္စိကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းမႈကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
ကိေလသာမီး အၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ
ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴး၍ အထူးသိေစျခင္းငွါ
မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ သိေစျခင္းငွါ
ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းေစျခင္းငွါ ျဖစ္၏။
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ အၾကင္အလယ္လမ္းဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္ကို သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္အလင္းျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူအပ္ေလၿပီ။
(ထို အလယ္လမ္း ဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္သည္)
သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာမ်က္စိကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းမႈကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
ကိေလသာမီး အၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ
ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴး၍ အထူးသိေစျခင္းငွါ
မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ သိေစျခင္းငွါ
ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းေစျခင္းငွါ ျဖစ္၏။
ထို အလယ္လမ္း ဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္သည္ အဘယ္နည္း။
အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၏ လက္ကိုင္ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားသည္ပင္လွ်င္တည္း။
ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ေကာင္းစြာ ျမင္ျခင္း
ေကာင္းစြာ ႀကံျခင္း
ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း
ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း
ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္း
ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း
ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း
ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤအလယ္လမ္းဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္ကို ငါဘုရားသည္
သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္အလင္းျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူအပ္ေလၿပီ။
ဤအလယ္လမ္း ဟု ဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္သည္
သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာမ်က္စိကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းမႈကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
ကိေလသာမီး အၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ
ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴး၍ အထူးသိေစျခင္းငွါ
မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ သိေစျခင္းငွါ
ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းေစျခင္းငွါ ျဖစ္၏။
(၄)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤ ဆင္းရဲျခင္း သေဘာ ဟု ဆိုအပ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ အရိယ သစၥာ တရားသည္ ရွိ၏။
(အဘန္ဘန္) ပဋိသေႏၶေနရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
(အဘန္ဘန္) အိုရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
(အဘန္ဘန္) နာရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
(အဘန္ဘန္) ေသရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
မခ်စ္မႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေပါင္းသင္း၍ ေနရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
ခ်စ္ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းခြဲခြါ၍ ေနရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
အၾကင္ ေတာင့္တျခင္း အလို ရွိျခင္းကိုလည္းမရ၊ ထို လိုအင္ဆႏၵျဖင့္ ေတာင့္တတိုင္း မရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဥပါဒါန္တရားတို႔၏ စြဲလမ္းရာ ျဖစ္ကုန္ေသာ ခႏၶာ ငါးပါးတို႔သည္ ဆင္းရဲ အစစ္တို႔ သာတည္း။
(၅)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ အရိယ သစၥာ တရားသည္ ရွိ၏။
အၾကင္ သာယာႏွစ္သက္မႈႀကီးဟု ဆိုအပ္ေသာ တဏွာဓာတ္သည္ ဘ၀ အသစ္အသစ္ကို တဘန္ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ သေဘာရွိ၏။
ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းျဖစ္၍ ေန၏၊ ထိုထို အာ႐ံုတို႔၌ ျမဴးခုန္ေျပးလႊား က်က္စား သာယာ၍ေန၏။
ဤတဏွာသည္ အဘယ္နည္း။
ကာမအာ႐ံု တို႔၌ ခံုမင္တပ္မက္၍ ေနေသာ တဏွာ၎
ၿမဲသည္ ဟု အယူရွိ၍ သႆတဒိ႒ိ ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ တဏွာ၎
မၿမဲ ဟု အယူရွိ၍ ဥေစၧဒဒိ႒ိ ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ တဏွာ၎
ဤ တဏွာသေဘာ သံုးပါးပင္လွ်င္တည္း။
(၆)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤ ဒုကၡခပ္သိမ္းတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ သေဘာႀကီး ျဖစ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ အရိယသစၥာ တရားသည္ ရွိ၏။
ထို တဏွာ ေလာဘ၏သာလွ်င္ အၾကင္ အႂကြင္းမဲ့ ပယ္ေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ဆံုးမႈသည္၎၊
အၾကင္ စြန္႔လႊတ္မႈသည္၎၊
အၾကင္ ေ၀းစြာစြန္႔လႊတ္မႈသည္၎၊
အၾကင္ ကၽြတ္လြတ္ထြက္ေျမာက္မႈသည္၎၊
အၾကင္ မၿငိမကပ္မႈသည္၎
(ဤ နိဗၺာန္ သေဘာတရားႀကီးပင္လွ်င္တည္း)
(၇)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ နိဗၺာန္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျမတ္ သေဘာႀကီး ျဖစ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ အရိယ သစၥာတရားသည္ ရွိ၏။
အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၏ လက္ကိုင္ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရား သည္ပင္လွ်င္တည္း။
(ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရားဟူသည္) အဘယ္နည္း။
ေကာင္းစြာ ျမင္ျခင္း
ေကာင္းစြာ ႀကံျခင္း
ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း
ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း
ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္း
ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း
ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း
ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း
(ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရား အက်င့္လမ္းႀကီးပင္လွ်င္တည္း)
(၈)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဤ ေတဘုမၼက ၀ဋ္တရားစုသည္ ဆင္းရဲစင္စစ္ အမွန္ ျဖစ္ေသာ အရိယာ သစၥာႀကီး တပါး ဟူ၍ ” ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရား မျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၉)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲစင္စစ္ အမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤအရိယသစၥာတရား ကို ပိုင္းပိုင္း ျခားျခား ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိအပ္သိထိုက္၏-ဟူ၍ ” ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၀)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲစင္စစ္ အမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤအရိယသစၥာတရား ကို ပိုင္းပိုင္း ျခားျခား ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိျခင္းကိစၥ ၿပီးစီးေလၿပီ ”-ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၁)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဤ တပ္မက္သာယာေသာ တဏွာေလာဘသည္ ဆင္းရဲျခင္း ၏ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ အရိယာသစၥာႀကီး တပါး ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၂)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲျခင္း ၏ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ ဤ အရိယ သစၥာတရားကို ႂကြင္းမဲ့ဥႆံု အလံုးစံု ပယ္သင့္ပယ္ထိုက္၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၃)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲျခင္း ၏ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ ဤ အရိယ သစၥာတရားကို ႂကြင္းမဲ့ဥႆံု အလံုးစံု ပယ္ျခင္းကိစၥ ၿပီးၿပီ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၄)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဤ နိဗၺာန္သည္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ အမွန္ ျဖစ္ေသာ အရိယသစၥာတပါး ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၅)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ အမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤ အရိယသစၥာတရားကို ကိုယ္တိုင္ ဆိုက္ေရာက္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ ျပဳထိုက္၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၆)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ အမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤ အရိယသစၥာတရားကို ကိုယ္တိုင္ ဆိုက္ေရာက္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းကိစၥ ၿပီးၿပီ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၇)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဤမဂၢင္ရွစ္ပါးတရားအစုသည္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ အမွန္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းလမ္းမွန္ ျဖစ္ေသာ အရိယ သစၥာႀကီးတပါး” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၈)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ အမွန္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းလမ္းမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤ အရိယသစၥာတရားကို ဘာ၀နာ အလုပ္ျဖင့္ အားထုတ္ႀကိဳးစား ပြါးမ်ားအပ္ ပြါးမ်ားထိုက္၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၉)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ အမွန္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း လမ္းမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤ အရိယ သစၥာတရားကို ပြါးမ်ားျခင္း ကိစၥ ၿပီးၿပီ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားအေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
အႏွံ႔အျပား ျမင္အားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၂၀)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ အၾကင္မွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ငါဘုရားအား ေလးပါးကုန္ေသာ ဤ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္တံုလတ္ အရိယ သစၥာျမတ္တို႔၌ ဤသို႔ ျပဆိုအပ္ၿပီးေသာအတိုင္း သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္အားျဖင့္ စက္လည္ပံု သံုးပါးရွိေသာ သံုးပါး ေလးလီအားျဖင့္ အျခင္းအရာ တဆယ့္ႏွစ္ပါးရွိေသာ ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း ပိုင္းျခားထင္ထင္ ဉာဏ္အျမင္သည္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ မျဖစ္ေပၚလာေသး။
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ငါဘုရားသည္ နတ္ျပည္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ မာရ္ နတ္လႊမ္းၿခံဳ ၀သ၀တၱီဘံုႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာ့ဘံုႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ အနႏၲ စၾကာ၀ဠာ ကမ ၻာ ေလာကဓာတ္တိုက္ေဘာင္အတြင္း၌ ရဟန္းပုဏၰားႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နတ္လူ ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါမ်ားအလယ္၌ “အတုမရွိေသာ ဘုရားျဖစ္ရန္ သဗၺညဳတ ေ႐ႊဉာဏ္ကို ပိုင္ပိုင္ရရွိ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူၿပီ” ဟူ၍ ၀န္ခံေတာ္ မမူေသး။
(၂၁)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌သာလွ်င္ ငါဘုရားအား ေလးပါးကုန္ေသာ ဤ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္တံုလတ္ အရိယ သစၥာျမတ္တို႔၌ ဤသို႔ ျပဆိုအပ္ၿပီးေသာအတိုင္း သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္အားျဖင့္ စက္လည္ပံု သံုးပါးရွိေသာ သံုးပါး ေလးလီအားျဖင့္ အျခင္းအရာ တဆယ့္ႏွစ္ပါးရွိေသာ ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း ပိုင္းျခားထင္ထင္ ဉာဏ္အျမင္သည္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌သာလွ်င္ ငါဘုရားသည္ နတ္ျပည္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ မာရ္နတ္ လႊမ္းၿခံဳ ၀သ၀တၱီဘံု ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာ့ဘံုႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ အနႏၲ စၾကာ၀ဠာ
ကမ ၻာ ေလာကဓာတ္တိုက္ေဘာင္အတြင္း၌ ရဟန္းပုဏၰားႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နတ္လူ ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါမ်ားအလယ္၌ “အတုမရွိေသာ ဘုရားျဖစ္ရန္ သဗၺညဳတ ေ႐ႊဉာဏ္ကို ပိုင္ပိုင္ရရွိ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူၿပီ” ဟူ၍ ၀န္ခံေတာ္ မူၿပီ။
(၂၂)
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရား၏ ဟုတ္တိုင္းအမွန္ အျမင္သန္ေသာ ပစၥေ၀ကၡဏာ ဉာဏ္ေတာ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာၿပီ။ ငါဘုရား၏ အရဟတၱဖိုလ္ ဉာဏ္ေတာ္သည္ မပ်က္မစီးႏိုင္ ခံ့ခိုင္တည္တံ့ေလၿပီ။ ငါဘုရား၏ ဤ ဘ၀ အျဖစ္သည္ အဆံုးစြန္ေသာ အျဖစ္ေပတည္း။ ယခု အခါ၌ ဘ၀ အသစ္ တဘန္ျဖစ္ဘို႔ အေရးသည္ မရွိေတာ့ေခ်။ ဤသို႔ ဉာဏ္အျမင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာၿပီ။
(၂၃)
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန သုတၱန္ကို ပဌမ လက္ဦး ႁမြက္က်ဴး ေဟာၾကားေတာ္မူေလ၏။
ေကာ႑ည အမွဴး ငါးဦး အစုအေ၀းရွိ ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာေတာ္မူ အပ္ေသာ တရားေတာ္ကို အရိယသစၥဉာဏ္ ထက္သန္ ပြင့္လင္း ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ရွိၾကကုန္သည္ ျဖစ္၍ ႐ႊင္လန္းအားရ ႏွစ္သက္ၾကေလကုန္သတည္း။
(၂၄)
ဂါထာမဖက္ စုဏၰိယ သက္သက္ ျဖစ္ေသာ ဤ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန သုတ္ေတာ္ႀကီးကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ ရွိေသာ္ ရွည္ေသာ အသက္ေတာ္ရွိေသာ အရွင္ ေကာ႑ည မေထရ္အား ကိေလသာ ျမဴတို႔မွ စင္ျဖဴကင္းေ၀းေသာ ေမွာက္မွားဒိ႒ိ အညစ္အေၾကး မရွိေသာ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ ဟု ဆိုအပ္ေသာ တရားမ်က္လံုးသည္ ထင္ရွားစြာ ေပၚေပါက္ေလ၏။
“အလံုးစံုေသာ ေတဘုမၼက၀ဋ္ဒုကၡတရားစုသည္ ျဖစ္ေပၚျခင္းလွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိ၏။ ထိုအလံုးစံုေသာ ေတဘုမၼက၀ဋ္ဒုကၡတရားစုသည္ မႂကြင္းမက်န္ အမွန္ခ်ဳပ္ဆံုးျခင္း သေဘာရွိ၏။” (ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္သိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။)
(၂၅)
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ႀကီးကို ေဟာေတာ္မူ အပ္ၿပီးသည္ ရွိေသာ္ကား ဘုမၼစိုးနတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးဆူညံ ဟစ္ေႂကြးသံကို တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။
“အို နတ္မ်ားအေပါင္းတို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီ ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ အနီး၌ သားသမင္အေပါင္းတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ရေသ့ သူျမတ္ အေပါင္းတို႔၏ ဆင္းသက္က်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႀကီး အတြင္း၌ အတုမရွိေသာ ဤ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာေတာ္မူအပ္ေပၿပီ။ ဤ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ျမတ္ကို ရဟန္းသည္၎ ပုဏၰားသည္၎ နတ္သည္၎ မာရ္ နတ္သည္၎ ျဗဟၼာသည္၎ အနႏၲ စၾကာ၀ဠာ ဤ ကမ ၻာ ေလာကဓာတ္ တိုက္ေဘာင္ အတြင္း၌ တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ၎ မဆီးတား မကန္႔ကြက္ႏိုင္ေခ်”
(ဤသို႔ တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။)
ဘုမၼစိုးနတ္တို႔၏ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ၾကားၾကကုန္သည္ရွိေသာ္ စာတုမဟာရာဇ္နတ္ အမ်ားတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးဆူညံ ဟစ္ေႂကြးသံကို တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။
“….. ….. ….. ….. ….. ….. …… ….. ….. ….. ….. ….. ….. …..”
စါတု မဟာရာဇ္ နတ္အမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
တာ၀တိ ံသာ နတ္အမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
ယာမာ နတ္အမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
တုသိတာ နတ္အမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
နိမၼာနရတိ နတ္အမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
ပရ နိမၼိတ ၀သ၀တၱီ နတ္အမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးဆူညံ ဟစ္ေႂကြးသံကို တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။
“အို နတ္ ျဗဟၼာမ်ား အေပါင္းတို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီ ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ အနီး၌ သားသမင္အေပါင္းတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ရေသ့ သူျမတ္ အေပါင္းတို႔၏ ဆင္းသက္က်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႀကီး အတြင္း၌ အတုမရွိေသာ ဤ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာေတာ္မူအပ္ေပၿပီ။ ဤ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ျမတ္ကို ရဟန္းသည္၎ ပုဏၰားသည္၎ နတ္သည္၎ မာရ္ နတ္သည္၎ ျဗဟၼာသည္၎ အနႏၲ စၾကာ၀ဠာ ဤ ကမ ၻာ ေလာကဓာတ္ တိုက္ေဘာင္ အတြင္း၌ တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ၎ မဆီးတား မကန္႔ကြက္ႏိုင္ေခ်”
(ဤသို႔ တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။)
ဤသို႔လွ်င္ ထိုခဏအတြင္း၌ ထိုလယအတြင္း၌ ထိုမုဟုတ္အတြင္း၌ အကနိ႒ ျဗဟၼာ့ဘံု တိုင္ေအာင္ ေက်ာ္ေစာေသာ အသံသည္ အဆင့္ဆင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ တက္ေလ၏။
(၂၆)
ဤ စၾကာ၀ဠာ အေပါင္း ေလာကဓာတ္ တိုက္တေသာင္းသည္လည္း ေအာက္သို႔နိမ့္လ်က္ တသိမ့္သိမ့္ တုန္လွဳပ္ေလ၏။
အထက္သို႔ခုန္တက္၍ တသြက္သြက္ တုန္လွဳပ္ေလ၏။
ေအးယဥ္လႊဲသကဲ့သို႔ ႏႊဲကာ ႏႊဲကာ တုန္လွဳပ္ေလ၏။
(၂၇)
နတ္အေပါင္း ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔၏ တန္ခိုးအလံုးစံုကို သိမ္းၿခံဳလႊမ္းမိုး၍ စၾက၀ဠာ အေပါင္း ေလာကဓာတ္ တိုက္တေသာင္း၌ အတိုင္းမသိ ႏွိဳင္းယွဥ္ဘြယ္မရွိေသာ ၾကီးက်ယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ေရာင္လွ်ံထိန္ညီး အလင္းဓာတ္ႀကီးသည္ အဆန္းတၾကယ္ အံ့ၾသဘြယ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
(၂၈)
ထိုအခါ၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀မ္းေျမာက္ႁမြက္ၾကား ဤ ဥဒါန္းေတာ္ အမိန္႔စကားကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူေလ၏။
အို လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ ငါ့ သားေတာ္ႀကီးျဖစ္ေသာ ေကာ႑ညသည္ အသိဉာဏ္ အလင္းေပါက္၍ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလၿပီတကား။
(ဤသို႔ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူေလ၏။)
ဤ ဥဒါန္းစကားေတာ္အားျဖင့္ ရွည္ေသာအသက္ေတာ္ရွိေသာ အရွင္ ေကာ႑ည မေထရ္ ျမတ္ႀကီးအား အညာသိ ေကာ႑ည ဟူ၍သာလွ်င္ ဤ အမည္ထူးသည္ ျဖစ္ေလသတည္း။
(၂၉)
ထို ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးေသာအခါ၌ ရွည္ေသာ အသက္ေတာ္ရွိေသာ အရွင္ အညာသိ ေကာ႑ညသည္ ကိုယ္တိုင္ ျမင္အပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍
ကိုယ္တိုင္ ဆိုက္ေရာက္အပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍
ကိုယ္တိုင္ သိအပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍
ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ သက္၀င္အပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍
ယံုမွားျခင္း၏ တဘက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေအာင္ ကူးေျမာက္ၿပီးသည္ ျဖစ္၍
သို႔ေလာ သို႔ေလာ ေတြးေတာယံုမွားျခင္းမွ လြတ္ကင္းသည္ျဖစ္၍
ေၾကာက္႐ြံ႕မႈကင္းလ်က္ ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍
ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္အတြင္း၌ သိျမင္ၿပီးေသာ ဉာဏ္ အစြမ္းအားျဖင့္ သူတပါးတို႔အား ယံုၾကည္အားထားျခင္း မရွိေလေသာေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဤသို႔ေသာ စကားကို ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလ၏။
“အရွင္ဘုရား - တပည့္ေတာ္သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါသည္ဘုရား။ ပၪၨင္းအျဖစ္ကို ရလိုပါသည္ဘုရား။” ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ေလ၏။
(၃၀)
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
“အို ရဟန္း လာေလာ့ ငါဘုရားသည္ တရားေတာ္ျမတ္ကို ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ၿပီ။ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲ၏ ကိစၥတံုး၍ အဆံုးတိုင္ေအာင္ ျပဳျခင္းငွာ ေကာင္းစြာ ျမတ္ေသာ မဂ္အက်င့္ကို က်င့္ေလေလာ့”
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရွည္ေသာ အသက္ေတာ္ရွိေသာ ထို အရွင္ ေကာ႑ညအား ထို ဧဟိဘိကၡဳ - ပၪၨင္း အျဖစ္သည္သာလွ်င္ ျဖစ္ေလသတည္း။
ဓမၼစကၠပၸ၀တၱန သုတ္သည္ ၿပီးၿပီ။


Dhammacakkappavattana-sutta

Homage to the exalted the worthy, the fully enlightened the Buddha supreme.

1
At one time, The Bhagava was dwelling in Benares, at the deer park, Isipatana.
Then the Bhagava addressed the group of five Bhikkhus.
2
Those two extremes, Bhikkhus, should not be followed by one who has given up the world.
Which two?
A life given to attractive sense pleasures, low, vulgar of the average folk, ignoble, unprofitable.
And a life given to self-torment, which is suffering, ignoble and unprofitable.
3
Now, Bhikkhus, by avoiding both these extremes, there is a middle course, fully understood by the Tathagata.
Making for vision,
Making for knowledge,
which leads to tranquility,
to higher knowledge,
to ENLIGHTENMENT,
to Nibbana.
And what Bhikkhus, is the middle course fully understood by the Tathagata.
Making for vision,
Making for knowledge,
which leads to tranquility,
to higher knowledge,
to ENLIGHTENMENT,
to Nibbana.
It is, this Noble Eightfold Path itself.
Namely,
Right view,
Right thought,
Right speech,
Right bodily action,
Right livelihood,
Right endeavour,
Right mindfulness,
Right concentration.
This, Bhikkhus, is the middle course fully understood by the Tathagata.
Making for vision,
Making for knowledge,
which leads to tranquility,
to higher knowledge,
to ENLIGHTENMENT,
to Nibbana.
4
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth about suffering,
Birth is suffering,
Old age is suffering,
Illness is suffering,
Death is suffering,
Association with those we do not love is suffering,
Seperation from those we love is suffering,
Not to get what one desires is suffering,
In brief, the five aggregates of clinging are suffering.
5
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth of the uprising of suffering
It is that craving, which is potent for rebirth, is accompanied by pleasure and lust, seeking satisfaction, now here, now there.
Namely,
The craving for sensual pleasures,
The craving for existence,
The craving for non-existence.
6
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth of the cessation of suffering.
It is the utter fading away and cessation of that very craving,
The giving it up,
The abandoning it,
The release from it,
The detachment from it.
7
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth of the course leading to the cessation of suffering.
It is the Noble Eightfold Path.
Namely,
Right view,
Right thought,
Right speech,
Right bodily action,
Right livelihood,
Right endeavour,
Right mindfulness,
Right concentration.
8
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING.”
9
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING MUST BE COMPLETELY KNOWN.”
10
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING HAS BEEN COMPLETELY KNOWN.”
11
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE UPRISING OF SUFFERING.”
12
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE UPRISING OF SUFFERING MUST BE GIVEN UP.”
13
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE UPRISING OF SUFFERING HAS BEEN GIVEN UP.”
14
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE CESSATION OF SUFFERING.”
15
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE CESSATION OF SUFFERING MUST BE REALISED.”
16
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE CESSATION OF SUFFERING HAS BEEN REALISED.”
17

Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING.”
18
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING MUST BE DEVELOPED.”
19
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING HAS BEEN DEVELOPED.”
20
And so long, Bhikkhus, the Vision of Knowledge of these Four Noble Truths with the three sections and twelve modes as they really are, was not well purified by me, So long was I, Bhikkhus, could not admit that “I was a perfect Buddha who had attained the full supreme ENLIGHTENMENT, in the midst of the world with its Devas, with its Maras, with its Brahmas, with its Recluses and Brahmas, its creatures with Devas and Men.”
21
But when, Bhikkhus, the Vision of knowledge of these Four Noble Truths, with the three sections and twelve modes, as they really are, was well purified by me. Then, Bhikkhus, I could admit that “I was a perfect Buddha who had attained the full supreme ENLIGHTENMENT, in the midst of the world with its Devas, with its Maras, with its Brahmas, with its Recluses and Brahmans, its creatures with Devas and Men.”
22
Moreover, the Vision of knowledge arose to me, “Unshakable is freedom for me, this is the last birth, now there is no rebirth.”
23
This is what the Bhagava had said, and the group of five Bhikkhus were delighted and rejoiced at what the Bhagava had said.
24
Further-more, while this explanation was being uttered, Vision of the Dhamma, dustless, stainless arose to the Venerable Kondanna.
That,
“Whatever has the nature of uprising all that has the nature of cessation.”
25
And when the Bhagava had proclaimed the discourse on the turning of the Wheel of Dhamma, The Earth Devas raised the shout.
“The supreme Dhamma wheel proclaimed by the Bhagava in Benares at the deerpark, Isipatana cannot be contradicted by a recluse, or Brahman or Deva or by Mara or by Brahma or by anyone in the world.”
Having heard the shout of the Earth Devas, The Devas of the Four Great Kings shouted
together, “….. ….. ….. ….. ….. ….. .”
Tavatimsa Devas ….. ….. “….. …..”.
Yama Devas ….. ….. ….. ….. “….. …..”.
Tusita Devas ….. ….. ….. “….. …..”.
Nimanarati Devas ….. ….. “….. …..”.
Paranimitavasavati Devas ….. “…..”.
Baramakarika Devas shouted together,
“The supreme Dhamma wheel proclaimed by the Bhagava in Benares at the deerpark, Isipatana, cannot be contradicted by a recluse, or Brahman or Deva or by Mara or by Brahma or by anyone in the world.”
Thus, in that moment, in that second, in that instant the shout reached as far as the Brahma-world.
26
And the Ten Thousand-Fold World-system trembled, quaked and quaked again, shook violently to and fro.
27
And an immeasurable and mighty radiance appeared in the world, surpassing the Devas own glory.
28
Then the Bhagava uttered this solemn utterance
“Indeed, Kondanna has understood,
Indeed, Kondanna has understood.”
Thus, it was that Annasi Kondanna became the name of Venerable Annasi Kondanna.
29
Then, The Venerable Annasi Kondanna,
Having seen Dhamma,
Attained Dhamma,
Known Dhamma,
Plunged into Dhamma,
Having crossed over doubt,
Having put away uncertaintity,
Having attained confidence,
Without depending on others in the Teacher’s religion, spoke to the Bhagava,
“May I, Bhante, get to leave the world in the presence of the Bhagava, May I get the ordination?”
30
And the Bhagava said,
“Come, Bhikkhu, The Dhamma has been well expounded, Practice the holy life rightly, For making an end of suffering.”
So this came to be the ordination of the long lived Venerable Kondanna.

အပူၿပီးရင္ အၿပီးပူေနမယ္

အခ်စ္ဆိုတာ
အပူေလာင္ဆံုး အႏွိဳင္းမဲ့မီးလို႔
ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ၊
ပုထုဇဥ္နယ္ပယ္မွာေတာ့
အခ်စ္ဟာ ဟင္းတိုင္းမွာပါတဲ့ ဆားလို
မရွိမျဖစ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
င႐ုတ္သီးထဲကပိုးဟာ
အပူကို လံုး၀မေၾကာက္ေတာ့သလို
အပူႀကိဳက္လြန္းလို႔ အပူၿပီးေနတဲ့
ပုထုဇဥ္အမ်ားစုဟာလည္း
အခ်စ္ကို ပူေလာင္တယ္လို႔ေတာင္
မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ပိုးဖလံမ်ိဳးမို႔မီးတိုးေနတာပါလို႔
ဆင္ေျခေပးေနျပန္ေတာ့လည္း
ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမွာတဲ့လဲ။
မရွိမျဖစ္ဆားဆိုေပမယ့္
ေသြးတိုးေရာဂါရွိတဲ့သူကေတာ့
ဆားကို မေရွာင္မျဖစ္
ေရွာင္ဖို႔လိုအပ္သလို
အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့
သမထ၊ ၀ိပႆနာ
တရားခ်မ္းသာကို
ခံစားခ်င္တဲ့သူဟာလည္း
အခ်စ္ကိုေ၀းေ၀းေရွာင္ဖို႔
လိုအပ္ပါတယ္။
တရားအလုပ္ခြင္မွာေတာ့
အခ်စ္ကို
ကာမစၧႏၵနီ၀ရဏ လို႔ေခၚပါတယ္။
သူက တိုးပြားေအာင္လုပ္ရမယ့္အရာ
မဟုတ္ပါဘူး။
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ပယ္ရမယ့္အရာပါ။

Friday, March 6, 2009

ေဒါသတကယ္ပ်က္ေလမွ ေလာကအလယ္ မ်က္ရည္မက်ေတာ့မွာပါ

ေဒါသကိေလသာကို
အႂကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏိုင္လို႔
ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ
ေဒါသကင္းတဲ့ ႏွလံုးသား
ျဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့
၀မ္းနည္းစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ၊
၀မ္းသာစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ
ငိုခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
မငိုတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ဟာ
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ
မ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါဘူး။
၀ိပႆနာအလုပ္ကို
အခ်ိန္ဆက္ႏိုင္သမွ်ဆက္ေအာင္
အၿမဲမျပတ္
ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သြားမယ္ဆိုရင္
ပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔
ရွိေနေသးတယ္ပဲထားဦး၊
၀ိပႆနာရဲ႕ တန္ခိုးေၾကာင့္
စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္ေနတဲ့အတြက္
၀မ္းသာစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ၊
၀မ္းနည္းစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ၊
အလြယ္တကူနဲ႔
မ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါဘူး။
အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံအားလံုးကို
အၿပံဳးမပ်က္ ခံႏိုင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။

Thursday, March 5, 2009

အေပ်ာ္နဲ႔ ငိုတာလည္း မေတာ္မတည့္ အပိုပါပဲ

အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ငိုတာမ်ိဳး၊
၀မ္းသာလံုးဆို႔ၿပီး
ငိုတာမ်ိဳးကလည္း
အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္
ပီတိေၾကာင့္ ငိုတယ္လို႔ထင္ရေပမယ့္
တကယ့္ အတြင္းသဘာ၀
အစစ္အမွန္ကေတာ့
သိမ္ေမြ႔တဲ့ ေဒါသေၾကာင့္
ငိုေနတာပါ။
မငိုခင္မွာ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္၊
၀မ္းသာတဲ့စိတ္
ျဖစ္ေနခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္
ေပ်ာ္လို႔၊ ၀မ္းသာလို႔
မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး
ငိုလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
အေပ်ာ္ဒဏ္၊ ၀မ္းသာမႈဒဏ္ကို
မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့၊
ခံႏိုင္ရည္မရွိတဲ့၊
မခံစားႏိုင္တဲ့
ေဒါသအႏုစားေလး
စိတ္အစဥ္မွာ လႊမ္းမိုးေနပါတယ္။
အေပ်ာ္ဒဏ္၊ ၀မ္းသာမႈဒဏ္ရဲ႕
ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈခံလိုက္ရလို႔
မသက္မသာျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ကေလး၊
သိမ္ေမြ႔စြာ
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားတဲ့
စိတ္ကေလး ဆိုပါေတာ့။

Wednesday, March 4, 2009

အေတြးေကာင္းရရင္ ေဆးေပါင္းခလိမ့္မယ္

ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစတဲ့
ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔
ညစ္ႏြမ္းပူေလာင္ေနတဲ့မ်က္ရည္ဟာ
ေဆးဖက္မ၀င္တဲ့မ်က္ရည္၊
ေဆးေပါင္းမခတဲ့မ်က္ရည္ျဖစ္ပါတယ္။
တရားဓမၼနဲ႔ ယွဥ္တဲ့
ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္မႈ
ပီတိေသာမနႆေတြနဲ႔
သန္႔စင္ေအးျမေနတဲ့မ်က္ရည္ကေတာ့
ေဆးဖက္၀င္တဲ့မ်က္ရည္၊
ေဆးေပါင္းခတဲ့မ်က္ရည္ ျဖစ္ပါတယ္။

အေတြးေကာင္းမရရင္ ေဘးေပါင္းခလိမ့္မယ္

ကိေလသာအေျခခံတဲ့
မ်က္ရည္မွန္သမွ်
၀မ္းနည္းလို႔ပဲက်က်၊
၀မ္းသာလို႔ပဲက်က်၊
ေဘးေပါင္းခတဲ့မ်က္ရည္ပါပဲ။
စိတ္ညစ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔
ႀကံဳေတြ႔ရလို႔
၀မ္းနည္းၿပီးက်တဲ့မ်က္ရည္မွ
ေဘးေပါင္းခတာ မဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ခ်မ္းသာစရာ၊
စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔
ႀကံဳေတြ႔ရလို႔
၀မ္းသာၿပီးက်တဲ့မ်က္ရည္ဟာလည္း
ေဘးေပါင္းခပါတယ္။
ဘယ္လိုသံေယာဇဥ္မ်ိဳးေၾကာင့္ပဲ
မ်က္ရည္က်က်၊
၀မ္းနည္းတဲ့ ကိေလသာ၊
၀မ္းသာတဲ့ကိေလသာ၊
ကိေလသာကို
အေျခခံတာျဖစ္တဲ့အတြက္
ေဘးေပါင္းခတဲ့မ်က္ရည္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
တျခားျပင္ပေဘးေတြ
ဘာမွမေတြ႔ရေသးဘူးပဲ ထားပါဦး၊
စိတ္ပူေလာင္တဲ့ေဘး၊
စိတ္ရွဳပ္ေထြးတဲ့ေဘး၊
စိတ္မတည္မၿငိမ္ေယာက္ယက္ခတ္တဲ့ေဘး၊
စိတ္လွဳပ္ရွားတဲ့ေဘးကေတာ့
အတြင္းေဘးအျဖစ္နဲ႔
ေသခ်ာေပါက္ ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႔ရမွာပါ။

Tuesday, March 3, 2009

မွ်ေ၀ပါတယ္

http://majjhimagonyi.info/(အရွင္ေကာ၀ိဒ-မဇၥ်ိမဂုဏ္ရည္)
http://www.paauktawya.org/ (ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္)
http://www.phyusayadaw.com/ (ျဖဴးဆရာေတာ္)
http://www.theravada-3p.org/ (ဆရာဦးျမင့္လြင္-သန္႔တည္ပြား)
http://www.mogokinsightny.org/ (မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)
http://realenlightenment.org/ (အရွင္ဥတၱမသာရ)
http://www.lknt.org/ (အရွင္ေလာကနာထ)
http://lknt115.blogspot.com/ (အရွင္ေလာကနာထ)
http://kathitwinemyanmar.blogspot.com/ (ကသစ္၀ိုင္၀ိပႆနာ ဓမၼရိပ္သာ)
http://www.dhammaduta.co.cc/ (အရွင္ေဆကိႏၵ-ဓမၼဒူတ)

Monday, March 2, 2009

သီလရွင္ဖို႔ သီလရွင္ပဲ၀တ္ခ်င္တယ္

မိမိက သီလရွင္၀တ္ခ်င္တယ္၊
မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက
ခြင့္မျပဳဘူး။
အတင္းအဓမၼ တားၾကတယ္၊
ဆီးၾကတယ္၊ ပိတ္ပင္ၾကတယ္။
သီလရွင္၀တ္ခ်င္တာ
မ၀တ္ရလို႔ဆိုၿပီးေတာ့
မ်က္ရည္က်ရတယ္၊ ငိုရတယ္။
အဲဒီလို သီလရွင္၀တ္ခ်င္ပါလ်က္
၀တ္ခြင့္မရလို႔
က်တဲ့မ်က္ရည္ဟာလည္းပဲ
ေသ၀ိတဗၺမ်က္ရည္၊
မွီ၀ဲထိုက္တဲ့မ်က္ရည္၊
တန္ဖိုးရွိတဲ့မ်က္ရည္ပါပဲ။
ဒီမ်က္ရည္ေၾကာင့္
သီလရွင္၀တ္ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။
မ၀တ္ျဖစ္ေတာင္မွ
၀တ္ခ်င္တဲ့ဓာတ္ေတာ့
အခိုင္အမာ ကိန္း၀ပ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ခ်ိဳးေရမက တိုးေ၀က်တဲ့ ငါ့မ်က္ရည္

လူတိုင္းလူတိုင္း
ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း
ေရခ်ိဳးၾကတယ္။
မိမိခ်ိဳးေနတဲ့ ေရကန္ထဲက
ေရကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့
ေၾသာ္... သံသရာတစ္ေလွ်ာက္
ငါက်ခဲ့ရတဲ့
မ်က္ရည္ေတြဟာ
ဒီေရကန္ထဲမွာရွိတဲ့
ေရေတြထက္
အဆေပါင္းမ်ားစြာ
မႏွိဳင္းယွဥ္သာေအာင္
မ်ားျပားလွပါလား။
အဲဒီလို ဆင္ျခင္လိုက္မယ္ဆိုရင္
သံေ၀ဂဉာဏ္ေတြ
အားေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္။

လိုတာမရရင္လည္း ငိုရွာၾကတာပါပဲ

ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာဂမ်က္ရည္ဆိုတာက
မိမိခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးတဲ့
သက္ရွိသက္မဲ့
ပုဂၢိဳလ္သတၲ၀ါ အရာ၀တၳဳေတြနဲ႔
ခြဲခြာေကြကြင္းရျခင္းေၾကာင့္
က်ရတဲ့မ်က္ရည္ပါပဲ။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ
မပိုင္ဆိုင္ရလို႔
က်ရတဲ့မ်က္ရည္၊
လိုခ်င္တာ မရလို႔
က်ရတဲ့မ်က္ရည္၊
ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ရလို႔
က်ရတဲ့မ်က္ရည္၊
အဲဒီ မ်က္ရည္ကို
ပိေယဟိ၀ိပၸေယာဂမ်က္ရည္လို႔
ေခၚပါတယ္။

ကုသိုလ္အသက္ရွည္ရဖို႔ အခုလိုမ်က္ရည္က်တာပါ

မိမိက်လိုက္တဲ့မ်က္ရည္ေၾကာင့္
အကုသိုလ္တရားေတြ
ဆုတ္ယုတ္သြားတယ္
ကုသိုလ္တရားေတြ
တိုးပြားလာတယ္
ကိေလသာအပူေတြ
ၿငိမ္းေအးသြားတယ္ဆိုရင္
အဲဒီမ်က္ရည္မ်ိဳးဟာ
က်သင့္က်ထိုက္တဲ့မ်က္ရည္
ေဆးေပါင္းခတဲ့မ်က္ရည္ပါပဲ။

Posts

Followers

Labels

Comments