ေက်းဇူးတင္လႊာ


ဒီစာမ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚက စီနီယာေတြအားလံုး ဂ်ဴနီယာေတြအားလံုး
ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္သူေတြအားလံုးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
ေအာင္ေျမ စာမ်က္ႏွာမွာ ခဏတာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ တစ္ခုေလးေလာက္ အမွတ္တရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ပင္ပန္းရ၊ ႀကိဳးစားရ တာေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆုရည္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ….

Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog

Wednesday, June 3, 2009

မဂၤလာအေတြးမ်ား (၂)

“ပ႑ိတာနၪၥ ေသ၀နာ၊ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ။
ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊
မွီ၀ဲဆည္းကပ္နည္းယူေလ။”


တစ္ခါတုန္းက ေဘာဇမင္းဆိုတာရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အားကိုးရတဲ့ ပညာရွိအမတ္ႀကီးကေတာ့ ကာလီဒါသ အမတ္ႀကီးပါ။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေဘာဇမင္းဟာ သူ႕ရဲ႕မဂၤလာဥယ်ာဥ္အတြင္းကို ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ပ်င္းလို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဥယ်ာဥ္ထဲေလွ်ာက္လည္ရင္း ပန္း႐ံုတစ္ခုရဲ႕အနီးမွာ အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနတာ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။
အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ေဘာဇမင္းက သူတို႔ဘာေတြေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ေဘာဇမင္းလည္း အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အနီးကို ကပ္သြားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘာဇမင္း အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ အနားေရာက္ခါနီးမွာပဲ အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ဆီက ‘လူမိုက္လာၿပီ’ ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုထြက္လာပါတယ္။ ေဘာဇမင္းလည္း ေရွ႕ဆက္ မသြားရဲေတာ့ဘဲ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကပဲ လွည့္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။
အပ်ိဳေတာ္ႏွစ္ေယာက္ေျပာလိုက္တဲ့ ‘လူမိုက္လာၿပီ’ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေဘာဇမင္းရဲ႕နားထဲက လံုး၀ မထြက္ေတာ့ပါဘူး။
‘ဒီအပ်ိဳေတာ္ေတြဟာ ငါ့ရဲ႕ေမာင္းမမိႆံ ေတြပဲ။ ငါကဲ့သို႔ မင္း လာတာေတာင္ လူမိုက္လာၿပီလို႔ ေျပာလိုက္တာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ စင္စစ္ ငါ့ကို လူမိုက္လို႔ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမယ္။ သူတို႔ကိုျပန္ေမးဖို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း မသင့္ျပန္ဘူး။ အင္း..ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့’
ေဘာဇမင္းက နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျပႆနာရဲ႕အေျဖကို ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားပါတယ္။ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖက ထြက္မလာပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားျခင္းဟာ အေျဖတစ္ခုေတာ့ ရတတ္ၿမဲဆိုတဲ့အတိုင္း ေဘာဇမင္းအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ အခ်ိန္ကုန္မႈမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္မသြားပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကိုယ္တိုင္အေျဖမရွာတတ္ေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ဆီက အေျဖ ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားရင္း သိလိုက္လို႔ပါပဲ။
ေဘာဇမင္းဟာ ေနာက္တစ္ေန႔ ညီလာခံသဘင္မွာ ဘယ္သူမွ မေရာက္ခင္ သူကဦးေအာင္ ေရာက္ေနလိုက္ပါတယ္။
ညီလာခံသဘင္ထဲကို မွဴးမတ္ေတြ၀င္လာတိုင္း ၀င္လာတိုင္း ေဘာဇမင္းက ‘လူမိုက္လာၿပီ’လို႔ခ်ည္း ဆီးဆီးေျပာေနပါေတာ့တယ္။ မွဴးမတ္ေတြလည္း ေဘာဇမင္းက ‘လူမိုက္လာၿပီ’လို႔ ဆီးဆီးေျပာေနေတာ့ ငါတို႔ ဘာအျပစ္ေတြမ်ား လုပ္ထားမိပါလိမ့္ဆိုၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ အျမန္ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။
မၾကာခင္မွာဘဲ ကာလီဒါသအမတ္ႀကီး ၀င္လာပါတယ္။ ေဘာဇမင္းကလည္း ေရွ႕မွဴးမတ္ေတြ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ဆီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
“လူမိုက္ႀကီးလာၿပီ”
ကာလီဒါသအမတ္ႀကီးဟာ ေဘာဇမင္းရဲ႕ စကားသံ ၾကားလိုက္ေပမယ့္ ဣေႁႏၵမပ်က္ မတ္တပ္ရပ္ရင္းပဲ ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။
“အရွင္မင္းႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ဘာျဖစ္လို႔ လူမိုက္လို႔ ေခၚရတာလည္း၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးဟာ လူႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေနတဲ့ ေနရာကို သံုးေယာက္ျဖစ္ေအာင္ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ မသြားခဲ့ဖူးပါဘူး”
ကာလီဒါသ ပညာရွိအမတ္ႀကီးရဲ႕ စကားၾကားလိုက္ေတာ့မွ ေဘာဇမင္းလည္း ‘ေၾသာ္…ငါက တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေနတဲ့ေနရာကို သြားခဲ့မိတာကိုး’လို႔ ေတြးၿပီးအေျဖကို သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့တယ္။
မဂၤလာ၊ (ေနာင္႐ိုးဦးတိုးျမင့္၊ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕)

ဒီပံု၀တၳဳေလး ထုတ္ျပလိုက္ရတာကေတာ့ လူမိုက္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ‘လူမိုက္’ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ေဖာ္ေပးႏိုင္တဲ့ ပညာရွိတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဘိုးကိုသိေစခ်င္လို႔ပါ။
ေလာကမွာ ကိုယ္သိပ္သိခ်င္ေနတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို သိခြင့္ရလိုက္တာဟာ ဘယ္လိုမွ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုပါ။ ေဘာဇမင္းလည္း ကာလီဒါသ ပညာရွိအမတ္ႀကီးကို အမွီျပဳၿပီး သိခြင့္ရလိုက္တဲ့ အေျဖဟာ ဘယ္လိုမွ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုလို႔ ခံစားလိုက္ရမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါ။
ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ပါတဲ့။
ပညာရွိဆိုတာ ဘာလဲ?
လူမိုက္လကၡဏာကို ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္႐ံုပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက ပညာရွိဆိုတာကို ဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။
၁။ ေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ။
၂။ ေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ။
၃။ ေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ။
အမ်ားၾကားဖူးေနတဲ့ ပါဠိစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံကို သတိကပ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းေနတဲ့သူပါ။
အဲဒီလို လကၡဏာသံုးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ ပညာရွိကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ေနျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဂၤလာတစ္ပါး ရွိေနတာပါပဲတဲ့။
ပညာရွိဆိုတဲ့ေနရာမွာ အျပင္ပညာရွိနဲ႔ အတြင္းပညာရွိဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အျပင္ပညာရွိဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မဆက္စပ္တဲ့ ကာလီဒါသလို ပညာရွိမ်ိဳးပါ။ အတြင္းပညာရွိဆိုတာကေတာ့ ျပင္ပမွာမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာပဲရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေကာင္းတာေလးေတြေတြး၊ ေကာင္းတာေလးေတြေျပာ၊ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာရွိလကၡဏာနဲ႔ ညီေအာင္ေနေနလိုက္ျခင္းဟာ အတြင္းပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ေနတာပါပဲ။
အျပင္ပညာရွိဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ အစဥ္သျဖင့္ အတူတကြ ရွိမေနႏိုင္ပါဘူး။ အတြင္းပညာရွိကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔အစဥ္သျဖင့္ အတူတကြ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပညာရွိျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္လိုက္တာက ပိုၿပီးအာမခံခ်က္ရေစပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ပညာရွိလကၡဏာ မရွိေသးရင္လည္း စိတ္ပ်က္စရာမလိုပါဘူး။ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ့ လူမိုက္လကၡဏာေတြ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ျဖစ္ေနမွာပါ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။ ပညာရွိျဖစ္ဖို႔အတြက္ တစ္ခုပဲလိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ‘သတိ’ပါပဲ။
ပုထုဇဥ္ပီပီမေကာင္းတာ ေတြးမိၿပီဆိုပါေတာ့။
အဲဒီမေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို သတိကပ္ၿပီး သိလိုက္ဖို႔ပါ။ သိလိုက္တာနဲ႔ မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ‘မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့ စိတ္ကေလးက ဘယ္လိုေလးလဲ၊ ဘယ္လိုေလး ေတြးေနတာလဲ’စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ရဲ႕ သေဘာေလးအထ ိ မိေအာင္ အာ႐ံုၫြတ္ၿပီး “ေတြးတယ္၊ ေတြးတယ္”လို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ မွတ္ပစ္လိုက္ပါ။
အစမွာေတာ့ နည္းနည္းခက္ခ်င္ခက္မယ္။ မွတ္ပါမ်ားလာရင္ေတာ့ လြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို မွတ္ပါမ်ားလာရင္ အကုသိုလ္ ေတြးေၾကာေတြ တိုတိုသြားပါလိမ့္မယ္။ တိုရာကေနေလ်ာ့၊ ေလ်ာ့ရာကေနေပ်ာက္ၿပီး ပညာရွိလကၡဏာေတြ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုပါပဲ မေကာင္းတာေတြ ေျပာမိလုပ္မိရင္လည္း ေျပာမိ၊ လုပ္မိတာနဲ႔ သိလိုက္ၿပီး “ေျပာတယ္၊ ေျပာတယ္” “လုပ္တယ္၊ လုပ္တယ္”လို႔ မွတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ပါ။
ပညာရွိလကၡဏာ လပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းမေျပာနဲ႔ နာရီပိုင္း မိနစ္ပိုင္းေလး ၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရလိုက္တယ္ဆိုတာ ပညာရွိလကၡဏာ၀င္ဖူးသူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ပညာရွိလကၡဏာ ၀င္တဲ့ေန႔ဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။

Monday, June 1, 2009

မဂၤလာအေတြးမ်ား(၁)

“အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေ႐ွာင္ေသြလႊဲလို႔၊
မမွီ၀ဲနဲ႔ကင္းေအာင္ေန။”

တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္မွာ သာမလို႔ အမည္ရတဲ့ မင္းတစ္ပါး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသာမမင္းမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္လည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီျမင္းရဲ႕အမည္က ပ႑၀တဲ့။ ျမင္းက သိပ္ေတာ္ေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း မဂၤလာျမင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ မဂၤလာျမင္းဆိုေတာ့ သာမန္ျမင္းေတြထက္ အခြင့္အေရး ပိုရပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မသိဘူး၊ မဂၤလာျမင္းကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ျမင္းထိန္းရဲ႕အမည္က ဂိရိဒတၱတဲ့။ မဂၤလာျမင္းကို ထိန္းေက်ာင္းမယ့္ ဂိရိဒတၱဟာ ျမင္းထိန္းပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆိုတာ စာထဲမွာျပမထားလို႔ မသိရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဂိရိဒတၱမွာ လူအမ်ားျမင္သာတဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေျခခြင္ေနတာပါပဲ။
ဂိရိဒတၱဟာ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြျဖစ္တဲ့ ျမင္းစာေကၽြးတာ၊ ျမင္းေရခ်ိဳးတာ၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ စသည္ျဖင့္ ျမင္းတစ္ေကာင္လံုးနဲ႔ဆက္စပ္သမွ်ကို တာ၀န္ေက်ေအာင္လုပ္ေပးပါတယ္။
ျမင္းထိန္းဂိရိဒတၱလုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြထဲမွာ မဂၤလာျမင္းကို ျမင္းစားက်က္သြားေက်ာင္းေပးရတဲ့ အလုပ္လည္း တစ္ခုပါပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂိရိဒတၱလည္း ျမင္းရဲ႕ႏွာ႐ႈပ္ႀကိဳးကိုကိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕ကေန သြားပါတယ္။ ျမင္းထိန္းဂိရိဒတၱဟာ ေျခခြင္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ေပါ့။ ဒါကို မဂၤလာျမင္းက သူ႔ကို သင္တာပဲဆိုၿပီး ျမင္းထိန္းေလွ်ာက္တဲ့အတိုင္း ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ေနာက္က လိုက္ေလွ်ာက္တယ္။ ကာလတစ္ခုလည္းၾကာလာေရာ မဂၤလာျမင္းလည္း လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ သူ႔ထိန္းေက်ာင္းသူ ျမင္းထိန္းအတိုင္း ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္သြားပါေရာတဲ့။
တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္က မဂၤလာျမင္း ေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းကို မဂၤလာျမင္းေျခေထာက္ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း သြားေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ မင္းကလည္း ျမင္းေျခေထာက္မွာ အနာတစ္ခုခု ျဖစ္လို႔ေနမွာပဲ ဆိုၿပီး ေဆးဆရာေတြလႊတ္ၿပီး ေဆးကုခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ေဆးဆရာေတြက မဂၤလာျမင္းကို ေျခေထာက္မွာဘာေရာဂါျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္ၾကတယ္။ အစကတည္းက ဘာေရာဂါမွ မရွိတာဆိုေတာ့ ဘာေရာဂါမွလည္းမေတြ႕ပါဘူး။ ေဆးဆရာေတြက ျမင္းမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိတဲ့အေၾကာင္း မင္းကိုေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းက ဘုရားအေလာင္းပညာရွိအမတ္ကို တစ္ဖန္ထပ္ၾကည့္ခိုင္းျပန္ပါတယ္။
ဘုရားေလာင္းပညာရွိအမတ္ကေတာ့ စဥ္းစားပါၿပီ။ ျမင္းမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူးဆိုေတာ့ တျခားအာ႐ံုဘက္ကိုေတြးၿပီး ရွာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ေျခခြင္ေနတဲ့ျမင္းထိန္းကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ ျမင္းထိန္းကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ဘုရားအေလာင္းပညာရွိအမတ္က အေျဖကို ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မင္းဆီသြားၿပီး -
“ အရွင္မင္းႀကီး အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ မဂၤလာျမင္းေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ရတာဟာ သူ႕ရဲ႕ျမင္းထိန္း ေျခေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္တာ ကို အတုလိုက္ၿပီး ျဖစ္သြားတာပါဘုရား”
“ဒါဆို ယခင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
“ဒါကလြယ္ပါတယ္ဘုရား၊ ခႏၶာကိုယ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ျမင္းထိန္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ျမင္းရဲ႕ႏွာ႐ႈပ္ႀကိဳးကိုကိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕ကေန သြားခိုင္းေပးပါဘုရား၊ ဒါဆို ယခင္အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္ဘုရား”
မင္းလည္း ဘုရားအေလာင္းေျပာတဲ့အတိုင္း ျပဳလိုက္တာ မဂၤလာျမင္းဟာ ယခင္အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါသတဲ့။
(ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ-ဂိရိဒတၱဇာတ္)
“ဓာတ္ဆိုတာကူးဆက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္” ဆိုတာ ဒီဓမၼ ပံု၀တၳဳေလးက အလြယ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ျပလိုက္တာပါပဲ။
ဗုဒၶေခတ္ကို အာ႐ံုျပဳၾကည့္လိုက္ပါ။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ပညာႀကီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း ပညာႀကီးၾကပါတယ္။ အရွင္ေမာဂၢလာန္က တန္ခိုးႀကီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း တန္ခိုးႀကီးၾကပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္က အလိုဆိုးရွိေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း အလိုဆိုး ရွိၾကပါတယ္။ ဒါ ဓာတ္ကူးသြားတဲ့သေဘာပါ။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ပညာတတ္ေတြရွိေနရင္ ပညာတတ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ စီးပြားေရးသမားေတြရွိေနရင္ စီးပြားေရးသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ႏိုင္ငံေေရးသမားေတြရွိေနရင္ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ဂမ ၻီရသမားေတြရွိေနရင္ ဂမ ၻီရသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ မသမာတဲ့နည္းနဲ႔စီးပြားရွာတဲ့သူေေတြရွိေနရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသမာတဲ့နည္းနဲ႔ စီးပြားရွာသူ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဓာတ္ဆိုတာ ကူးဆက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဓာတ္ေကာင္းနဲ႔ဓာတ္ညံ့မွာ ဓာတ္ညံ့က ပိုၿပီး ကူးစက္ျမန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ညံ့ရွိတဲ့သူကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ျခင္းဟာ မဂၤလာတရားနဲ႔ အညီ ေနထိုင္ေနတာပါပဲ။
စာမွာတိုက္႐ိုက္ျပတာကေတာ့ လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ပါနဲ႔တဲ့။
ဒီေတာ့လူမိုက္ဆိုတာဘာလဲ?
သူတစ္ပါး အသက္သတ္သူ၊ သူတစ္ပါးဥစၥာခိုးသူ၊ သူတစ္ပါး ပစၥည္းကို လုယက္ဓားျပတိုက္သူ စသည္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ၾကမွာပါ။
ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ လူမိုက္ဆိုတာကို ဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။
၁။ မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ။
၂။ မေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ။
၃။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ။
အဲဒီအဂၤါသံုးပါးနဲ႔ ညီေနရင္ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ၊ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတတ္တတ္၊ အႏုပညာအရ ဘယ္ေလာက္ပဲေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိေနရွိေန၊ ရာထူး အာဏာ ဂုဏ္သိန္ တန္ခိုးသတၱိေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ရွိေနရွိေန၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အလိုအရေတာ့ လူမိုက္ပါပဲတဲ့။
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔အညီ လူမိုက္လကၡဏာေတြ ရွိေနတဲ့သူကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ဘဲေတာ့ေနပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မေကာင္းတာေတြးေနမယ္၊ မေကာင္းတာေျပာေနမယ္၊ မေကာင္းတာ ျပဳလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လူမိုက္ျဖစ္ေနၿပီး တကယ့္ အတြင္းလူမိုက္နဲ႔ေပါင္းေနတာပါပဲ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ လူမိုက္မျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႔က အဓိကပါ။
ဒီေတာ့ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး ဒီေန႔တစ္ေန႔တာရဲ႕ အေတြးအေခၚ အေျပာအဆို အျပဳအမူေတြကို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ။
“ငါ ဒီေန႔တစ္ေန႔တာ မေကာင္းတာေတြေတြးျဖစ္လား...? မေကာင္းတာေတြေျပာျဖစ္လား…? မေကာင္းတာေတြျပဳလုပ္ျဖစ္လား…?”
တကယ္လို႔မ်ား တစ္ေန႔တာရဲ႕အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ မေကာင္းတာ တစ္ခုခု ေတြးမိေျပာမိျပဳမိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားနာမႈ ကင္းစြာနဲ႔ လူမိုက္လို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါေတာ့။ ။

Followers

Labels

Comments