ေက်းဇူးတင္လႊာ


ဒီစာမ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚက စီနီယာေတြအားလံုး ဂ်ဴနီယာေတြအားလံုး
ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္သူေတြအားလံုးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
ေအာင္ေျမ စာမ်က္ႏွာမွာ ခဏတာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ တစ္ခုေလးေလာက္ အမွတ္တရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ပင္ပန္းရ၊ ႀကိဳးစားရ တာေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆုရည္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ….

Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog

Monday, June 30, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၈)

စီးပြားဟူသည္ စည္းရွိမွ ပြားသည္

စီးပြားဟူသည္ စီးလုိ႔ ပြားသည္ မဟုတ္ပါ။ စည္းလုိ႔ (စည္းကမ္းရွိလုိ႔) ပြားလာျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ခ်မ္းသာ ခ်င္သူသည္ အသံုးအစဲြ စည္းကမ္းရွိဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ပါသည္။ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း ၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ သံုးစဲြသူ၊ ေငြသံုးမုိက္မဲသူသည္ မဲြေဆးေဖာ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကုေဋရွစ္ဆယ္ၾကြယ္ဝေသာ သူေဌးသားေသာ္မွ ေငြကုိ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ သံုးသျဖင့္ သူေတာင္းစားဘဝ ေရာက္ရေသာ သာဓကမ်ား ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။

စည္းဟူသည္ သူ႔စည္း၊ ကုိယ့္စည္း ႏွင့္ျဖစ္ေအာင္ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္ထားေသာ နယ္ျခားအမွတ္အသား ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိစည္းအတြင္းမွ မထြက္သင့္သည္မ်ား ထြက္မသြားေအာင္၊ မိမိစည္းအတြင္းသုိ႔ မ၀င္သင့္ သည္မ်ား ဝင္မလာေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္၊ ေဘာင္ခတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ စည္းအတြင္း ေဘာင္းတြင္း တြင္ ေနရသျဖင့္ အရာရာ လံုၿခံဳမႈ ရွိသည္။ စိတ္ခ် လက္ခ် ရွိသည္။

ကမ္းဟူသည္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ အနားသတ္ ျဖစ္သည္။ ကမ္းမရွိလွ်င္ ပင္လယ္ စသည္တုိ႔ ျဖစ္မလာႏုိင္။ ကမ္းရွိ၍သာ ျမစ္တုိ႔၊ ပင္လယ္တုိ႔၊ ေရကန္တုိ႔ ရွိရာသည္။ ထုိျမစ္၊ ပင္လယ္၊ ေရကန္တုိ႔ ရွိ၍သာ လူအမ်ား ခ်မ္းသာ ေနၾကရသည္။ ကမ္းရွိ၍ ေရရွိ၊ ေရရွိ၍ လူအမ်ား ခ်မ္းသာၾကရသကဲ့သုိ႔ ေငြႏွင့္စပ္၍ စည္းရွိ၊ ကမ္းရွိ၊ စည္းကမ္းရွိရွိ သံုးစဲြမွသာ လက္ထဲတြင္ အလံုးအခဲႏွင့္ မ်ားမ်ားစားစား ပုိလွ်ံမည္ျဖစ္သည္။ ေငြပုိေငြလွ်ံ ရွိမွသာ လုိအပ္ရာရာ စိတ္တုိင္းက် သံုးစဲြႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔မွသာ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။

အ၀တ္မွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ အစားမွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ အျခားေနမႈ၊ ထုိင္မႈ၊ သံုးေဆာင္မႈ တုိ႔မွာလည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ မိမိကလည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ မိမိႏွင့္ သက္ဆုိင္သူ အိမ္သူအိမ္သား မွန္သမွ် အားလံုး စည္းကမ္းရွိရသည္။ တပည့္ငယ္သား အားလုံးသည္လည္း စည္းကမ္းရွိရသည္။ ေငြထုတ္၍ သံုးစဲြမႈ မွန္သမွ် စည္းကမ္းရွိရသကဲ့သုိ႔ ေငြေပး၍ ၀ယ္ရေသာ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား အေပၚတြင္လည္း စည္းကမ္းရွိရွိ သံုးစဲြရသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လူခ်မ္းသာျဖစ္ခ်င္သူသည္ ေငြသံုးစဲြမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စည္းကမ္းရွိရန္ လိုပါသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံဝရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

အလုိေတာ္ျပည့္ဂူဘုရား




အလုိေတာ္ျပည့္ဂူဘုရား

အလုိေတာ္ျပည့္ဂူဘုရားသည္ ေစတီေပါက္ လုိဏ္တစ္ဆင့္ ဂူဘုရားျဖစ္ၿပီး ခရစ္(၁၂)ရာစုတြင္ တည္ခဲ့သည္။ အလုိေတာ္ျပည့္ဂူဘုရား အတြင္းနံရံတြင္ သင္ႀကီး (ဘုန္းႀကီး) ငါတုတ္သင္က အာလုိဝ္ျပည့္မည္ေသာ ဂူဘုရားႏွင့္ စဥ့္ပုထုိးေတာ္အား (၁) ေမ၊ (၁၁၉၄) တြင္ ျပဳျပင္ၿပီးစီးေၾကာင္း ကမၸည္းမင္စာ (၁၆)ေၾကာင္း ေရးထုိးထားသည္။

အလိုေတာ္ျပည့္ဂူဘုရားအတြင္းတြင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ဘုရားပံုမ်ား၊ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာေနပုံမ်ား၊ ဝိမာန ၀တၳဳလာ ဇာတ္ကြက္နံရံေဆး ပန္းခ်ီမ်ားရွိၿပီး ေရွးမြန္ဘာသာျဖင့္ ကမၸည္းမင္စာေရးထုိးထားသည္။ ဂူဘုရား၏ အျပင္ဘက္ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ အဂၤေတပန္းေတာ့ လက္ရာမ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

ဝန္ခံခ်က္ ။ ပံုေတာ္မ်ားကုိ www.ancientbagan.com မွ ရယူထားပါသည္။

Sunday, June 29, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၇)

လံုၿခံဳပါေစ၊ သန္႔ရွင္းပါေစ

မိမိကုိယ္ပုိင္ ပစၥည္းမ်ားတြင္ လံုၿခံဳမႈလုိအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကုိ လံုၿခံဳေအာင္ သိမ္းဆည္း၍ ေစာင့္ေရွာက္ရ မည္။ ျပဳျပင္မႈလိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိ ျပဳျပင္မႈျပဳ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရသည္။ ပစၥည္းဥစၥာဟူသည္ ရွာေဖြဖုိ႔သာ ခက္ခဲသည္မဟုတ္။ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔၊ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔၊ ကာကြယ္ဖုိ႔၊ ျပဳျပင္ဖုိ႔သည္လည္း ခက္ခဲသည္။ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္လုိသူသည္ ေရွ႕က အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ရွာေဖြႏိုင္သကဲ့သုိ႔ ေနာက္ပုိင္း လံုၿခံဳေအာင္ ထိန္းသိမ္း ႏိုင္ရန္လည္း အထူးလုိအပ္ပါသည္။ ေရွ႕က ရွာႏိုင္ ေဖြႏိုင္ပါေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းလံုၿခံဳေအာင္ မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ပါလွ်င္ ႀကီးပြားတုိးတက္မႈ ျဖစ္မလာႏိုင္ေပ။ စီးပြားဟူသည္ စီးမွပြားသည္ဟု အခ်ိဳ႕က ဆုိၾကသည္။ အရာရာ စီးစီးပုိးပုိးလုပ္မွ ကပ္ေစးႏွဲမွ ပြားမ်ားေပါမ်ားလာ သည္ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္သည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံဝရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Saturday, June 28, 2008

သဗၺညဳဘုရား

















သဗၺညဳဘုရား

သဗၺညဳဘုရားသည္ ကြမ္းေတာင္ ေပါက္လိုဏ္ ေလးဆင့္ဂူ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ေအဒီ (၁၁၄၄) တြင္ အေလာင္းစည္သူ မင္း (စည္သူ ၁) တည္ခဲ့သည္။

အေလာင္း စည္သူမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝိသာခါ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ ပုဗၺာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္ပံုစံ ဂူဘုရား တည္လုိခဲ့သည္။ အေလာင္းစည္သူသည္ ၄င္း၏ဆႏၵကုိ သံဃာေတာ္ မ်ားကုိ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာ သံဃာေတာ္မ်ား ကလည္း သေဘာတူညီ သည့္အတြက္ သဗၺညဳ (သိစပ္ျမင္ႏွံ) ဘုရားကုိ တည္ခဲ့သည္ဟု အဆုိရွိသည္။

ထု-ဓမၼရံ ၊ ဥာဏ္- သဗၺညဳ ၊ အႏု-အာနႏၵာ၊ တန္ခုိး-ေရႊစည္းခံု ဟူေသာ အဆုိအရ သဗၺညဳ ဘုရားသည္ ပုဂံေဒသရွိ ေရွးေဟာင္း သာသနိက အေဆာက္အဦ မ်ားအနက္ ဥာဏ္ေတာ္ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ကာ (၆၄)မီတာ (၂၁၀)ေပ ျမင့္သည္။

သဗၺညဳဘုရားသည္ ဝတ္ျပဳ ကုိးကြယ္ရန္ သက္သက္သာ မဟုတ္ဘဲ ရဟန္း သံဃာောတ္မ်ား သီတင္းသံုးရန္ ေက်ာင္းအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ပိဋိကတ္တုိက္ အျဖစ္ လည္းေကာင္း အသံုးျပဳ ခဲ့ၾကသည္။

သဗၺညဳဘုရားတြင္ မူလက နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရား အတြင္းပုိင္းကုိ ထံုးသုတ္ခဲ့ ၾကသည့္အတြက္ ေရွးေဟာင္း ပုဂံေခတ္လက္ရာ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ား ပ်က္စီးသြား ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေျမညီထပ္ရွိ အေနာက္ဘက္ ဂႏၶကုဋီတုိက္ ေပါင္းကူး မ်က္ႏွာၾကက္ တြင္ ပန္းခက္၊ ပန္းႏြယ္ပံု၊ ပန္းဒီဇုိင္းမ်ားႏွင့္ နံရံတြင္ သစ္ရြက္ပံု ပန္းတန္းမ်ား၊ အေနာက္ဘက္ အာ႐ံုခံ အတြင္းရွိ ေပါင္းကူး မ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ဗုဒၶေျခေတာ္ရာ၊ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားပံုပါ စက္ဝုိင္းပန္း အထပ္မ်ား စသည့္ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီ အနည္းငယ္သာ က်န္ရွိသည္။

သဗၺညဳဘုရားတြင္ အုတ္စီ အုတ္နင္းႏွင့္ နံရံေပါင္းကူး မ်ားကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။ အေပၚထပ္ နံရံမ်ားတြင္ အုတ္မ်ားကို အလ်ားလုိက္ တစ္လွည့္၊ ေထာင္လိုက္ တစ္လွည့္စီ ထားသည္။ ေျမညီထပ္ အဝင္ခန္းမတြင္ အုန္းလက္ခံ ေပါင္းကူး၊ စၾကၤ ံ မ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ထပ္ဆင့္နိမ့္ အမုိးခံုး၊ အဝင္မုခ္၊ အာ႐ံုခံ ခန္းမ၊ မင္းလမ္း ႏွင့္ အရံဗုဒၶ ႐ုပ္ပြားဆင္းတု မ်ားအေပၚမွ အမိုးခံုးမ်ား၊ ေအာက္လုိဏ္ ပတ္လမ္းအထပ္ အတြင္းစၾကၤ ံ မ်က္ႏွာၾကက္တြင္ မွီေပါင္ကူးမ်ား၊ ျဖတ္ကူးလမ္းရွိ အမုိးခံုးမ်ား အေပၚထပ္ ဗုဒၶ႐ပ္ဆင္းတု အေပၚမ်က္ႏွာၾကက္တြင္ စုထုိး ေပါင္းကူးမ်ား၊ စၾကၤ ံမ်က္ႏွာၾကက္ တြင္ မွီေပါင္းကူးမ်ား၊ အဝင္မုခ္၊ အာ႐ံုံခန္းမ ျဖတ္ကူးလမ္း မ်ား၏ မ်က္ႏွာၾကက္ အမုိးခံုးမ်ား၊ ျပတင္ေပါက္ အေပၚတန္း ရွိ လိပ္ျပာေတာင္ပံ ေပါင္းကူးမ်ား တြင္ သဲေက်ာက္မ်ားကုိ ညွပ္၍စီထားသည္ကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

သဗၺညဳဘုရား အေရွ႕ေတာင္ဘက္ သဗၺညဳဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတုိက္ အတြင္းတြင္ အေလာင္း စည္သူမင္းႀကီး၏ ေကာင္းမႈေတာ္ ေၾကးစင္တစ္ေသာင္း (၁၅.၁၅)တန္ ျဖင့္သြန္းလုပ္ထား သည့္ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ဆဲြခ်ိတ္ရာ ေက်ာက္တုိင္ ႏွစ္တုိင္ရွိၿပီး ေက်ာက္တုိင္တြင္ ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းတေမာ့ လက္ရာမ်ားရွိ သည္။ ထုိ ေခါင္းေလာင္းႀကီးမွာ အင္းဝ-ဟံသာဝတီ စစ္ပဲြကာလ ေအဒီ (၁၇၄၂-၅၂) အတြင္းက ဖ်က္ဆီးခံ ခဲ့ရသည္ဟု အဆုိရွိသည္။ သဗၺညဳ ဘုရားသည္ လုိဏ္ေလးဆင့္ ဂူဘုရားႀကီး ျဖစ္ၿပီး ပုဂံေခတ္ ဗိသုကာ ပညာ၏ ႀကီးမ်ား ထည္ဝါမႈကုိ ျပသေနသည္။

ဝန္ခံခ်က္ ။ ပံုေတာ္မ်ားကုိ www.ancientbagan.com မွ ရယူထားပါသည္။

Friday, June 27, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၆)

ေနာက္ေဖးေခ်ာင္ လံုဖုိ႔လုိသည္

စားဝတ္ေနရးဟူရာတြင္ စားေရးကိစၥသည္ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္၍ ေရွ႕ဆံုးကထားကာ ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ သက္ရွိ သတၱဝါတုိင္း အစားႏွင့္ မကင္းၾက။ လူတြင္လည္း အစားက နံပါတ္တစ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဝင္ေငြေကာင္းသူမ်ားအဖုိ႔ အစားက မသိသာေသာ္လည္း သာမန္ဝင္ေငြရွိသူတို႔အတြက္ အစားက (စားစရိတ္)က သိသာလြန္းသည္။ ဥစၥာၿဖိဳ စားဖုိက ဟုဆုိသည္။ ရွာေဖြရရွိထားေသာ ဥစၥာကုိ ၿဖိဳဖ်က္ေနသည္မွာ စားဖုိေဆာင္က ျဖစ္သည္။
အဝတ္က တစ္ထည္ခ်ဳပ္ထားလွ်င္ လခ်ီ၊ ႏွစ္ခ်ီၿပီး ဝတ္ရ၏။ အေဆာက္အအံုက တစ္ခါေဆာက္လွ်င္ တစ္သက္ လံုး ေနထုိင္လုိ႔ရသည္။ အစားက ထုိသုိ႔မဟုတ္ေခ်။ ေန႔တုိင္းခ်က္ ေန႔တုိင္းစားေနရသည္။ ဝင္ေငြကသာ ေန႔စဥ္ မရွိေနမည္။ ထြက္ေငြက အစားအတြက္ ေန႔စဥ္ ထြက္ေနရသည္။ စားေရးကိစၥသည္ ဝင္ေငြထဲမွေန တတိတိႏွင့္ ထြက္ေအာင္ ျပဳေနေလသည္။

သုိ႔ျဖစ္၍ အစားႏွင့္ပတ္သက္၍ စည္းကမ္းရွိရမည္။ ကုန္သင့္သာလွ်င္ ကုန္ဖုိ႔အတြက္၊ မကုန္သင့္တာေတြ မကုန္ဖုိ႔ အတြက္ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္းရွိရမည္။ မိသားစုတစ္စု အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုမွာ စားဖုိေဆာင္လံုေအာင္ ထိန္းႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးသည္။ ေကၽြးစရာရွိလွ်င္ ေကၽြးရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူႏွင့္တန္ရာ တန္ရာသာ ျဖစ္ရ မည္။ မတန္ မရာကုိ မလုပ္ရ။ ေၾကာင္ကုိ ေၾကာင္စာသာေကၽြးရမည္။ လူစာေကၽြး၍မျဖစ္ေပ။ လူမွာတြင္လည္း သူအဆင့္ႏွင့္သူ ရွိသည္။ သူ႔အဆင့္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီရာကုိသာ ေကၽြးရသည္။ လူတန္းစားခဲြသည္မဟုတ္၊ သူ႔ အလိုလုိ လူတန္းစား ကဲြၿပီးသားျဖစ္သည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံဝရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Thursday, June 26, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၅)

ပရာဘဝသုတ္လာ ပ်က္စီးေၾကာင္း (၂၄)ပါး

ဘုရားရွင္သည္ ပရာဘဝသုတ္ေတာ္၌လည္း ပ်က္စီးေၾကာင္း တရားတုိ႔ကုိ ေဟာထားေတာ္မူသည္။ အခ်က္ အလက္ ၂၄ မ်ိဳးရွိသည္။ ဂါထာအားျဖင့္ ၁၂ ပုဒ္ရွိသည္။ ပ်က္စီး ဟူရာတြင္ စီးပြားပ်က္႐ံုမက ဘဝပါပ်က္စီး ေစႏုိင္ေသာ အေၾကာင္းတရား မ်ားျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္မရွိသူသည္ ပ်က္စီးတတ္သည္။ လူမွာ အေရးအႀကီး ဆံုးသည္ အသိဥာဏ္၊ သုိ႔မဟုတ္ အသိစိတ္ဓာတ္ ၊ အသိတရား ပင္ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးလည္း သိတတ္ရမည္။ လူမႈေရးလည္း သိတတ္ရမည္။ အသိတရားဟူသည္ လြန္စြာက်ယ္ျပန္႔သည္။ မိဘအေပၚ သိတတ္ရသည္။ ဆရာသမားအေပၚ သိတတ္ရသည္။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအေပၚ သိတတ္ ရသည္။ သူ႔ဖုိ႔၊ ကုိယ့္ဖုိ႔ မွ်၍ သိတတ္ရသည္။ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး ေထာက္ဆ သိတတ္ရသည္။ လူမွာ အသိတရား ရွိမွသာ ႀကီးပြား တုိးတက္ႏုိင္မည္။ အသိတရား မရွိလွ်င္ ပ်က္စီးဖုိ႔သာ ရွိသည္။

သူယုတ္မာကုိ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီး သံေယာဇဥ္ႀကီးလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

သူေတာ္ေကာင္းကုိ မခ်စ္ခင္ မုန္းတီးလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

မသူေတာ္တရားကုိ ႏွစ္သက္လ်က္ မသူေတာ္၏ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္ကုိ သေဘာက် အတုယူ က်င့္သံုးလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

အအိပ္ စံုမက္ျခင္း၊ အလြန္အကၽြံအိပ္ျခင္း၊ အအိပ္ႀကီးျခင္း၊ ပဲြလမ္းသဘင္ လုိက္စားျခင္း၊ အေပ်ာ္အပါး မက္ျခင္း၊
ထၾကြလံု႔လမရွိျခင္း၊ ပ်င္းရိ ထုိင္းမႈိင္းျခင္း၊ အပ်င္းထူျခင္း၊ အပ်င္းႀကီးျခင္း၊ အမ်က္ေဒါသႀကီးျခင္း၊ အာဃာတ ႀကီးျခင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီးရန္ အေၾကာင္းတရားမ်ားျဖစ္သည္။

ဖအုိ မိအုိတုိ႔ကုိ မျပဳစု မေစာင့္ေရွာက္လွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ သူေတာင္းစားမ်ားကုိ ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ဖိတ္ၾကားဝန္ခံထားၿပီး လက္ေတြ႕မလွဴဘဲ မဟုတ္မမွန္ ေျပာၾကား၍ လိမ္လည္လွည့္ပတ္လွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

စည္းစိမ္ဥစၥာ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝ ျပည့္စံုေပါမ်ားသူ ျဖစ္ပါလ်က္ အလွဴကိစၥသတိမရ၊ မလွဴဒါန္း မေဝငွဘဲ မိမိတုိ႔သာ စားေသာက္ေပ်ာ္ပါး ခံစားေနလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

စီးပြားလာလွ်င္ အလွဴအတန္း မျပတ္ျပဳထားရသည္။ မျပဳလွ်င္ စီးပြားပ်က္တတ္သည္။

အမ်ိဳးမာန္ခက္ထန္ျခင္း၊ အႏြယ္မာန္ခက္ထန္ျခင္း၊ ဥစၥာမာန္ခက္ထန္ျခင္း၊ ပညာမာန္၊ ရာထူးမာန္ စသည္ခက္ထန္ျခင္း၊ မိမိေဆြမ်ိဳးကုိ မထီမဲ့ျပဳျခင္း ဤသေဘာတရားတုိ႔သည္ ပ်က္စီးေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။

မ, လုိက္စားျခင္း၊ အရားသမားဘဲြ႕ထူးခံျခင္း၊ ေလာင္းကစားဝါသနာႀကီးျခင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီးေၾကာင္း တရားမ်ား ျဖစ္သည္။

ကာမဂုဏ္ အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားျခင္း၊ မိမိအိမ္သူအေပၚ သစၥာမေစာင့္ျခင္းတုိ႔သည္ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း တရားမ်ားျဖစ္သည္။

အသက္အရြယ္လြန္သူျဖစ္လ်က္ ငယ္ရြယ္သူ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္သည္။

ဥစၥာ စည္းစိမ္ ဂုဏ္သိမ္မရွိပါဘဲ အလုိရမၼက္ႀကီးျခင္း၊ ဥစၥာစည္းစိမ္ ဂုဏ္သိမ္မရွိပါဘဲ မင္းအျဖစ္ ေတာင္းတျခင္း တုိ႔သည္ ပ်က္စီးေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။

လူခ်မ္းသာျဖစ္လိုလွ်င္ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဘုရားေဟာေသာ အထက္ပါ ပ်က္စီးေၾကာင္းတရားမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္၍ လူ႔စည္းစိမ္၊ လူ႔ခ်မ္းသာကုိ ႀကိဳးစား၍ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရာသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

အာနႏၵာအုတ္ေက်ာင္း



အာနႏၵာအုတ္ေက်ာင္း

အာနႏၵာအုတ္ေက်ာင္းသည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ျဖစ္၍ (၄) ဇန္န၀ါရီ (၁၇၇၆)တြင္ ပုဂံေမာ္ကြန္းထိန္း ဥတၱနရာဇာက စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့ရာ (၂၁) ဇြန္ (၁၇၈၅)တြင္ ၿပီးစီးခဲ့သည္။ ေက်ာင္းတည္ေဆာက္ရာတြင္ ပစၥည္တန္ဖုိး (၂၁၅၀)က်ပ္ႏွင့္ လက္ခ (၁၈၀၀)က်ပ္ စုစုေပါင္း(၃၉၅၀) က်ပ္ ကုန္က်ခဲ့သည္။ ေက်ာင္း ေဆာက္ၿပီးေသာအခါ ဥတၱန ရာဇာသည္ ေက်ာင္းထုိင္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ ေရၿမိန္ဇာတိ၊ သကၤန္း႐ံုအႏြယ္ ရွင္သုဓမၼာ လကၤာရ ကုိ တင္လွဴခဲ့သည္။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသည္ အာနႏၵာဘုရား အနီး၌ တည္ရွိသည့္ အတြက္ အာနႏၵာ အုတ္ေက်ာင္းဟု ေခၚေဝၚခဲ့ၾကသည္။ အာနႏၵာအုတ္ေက်ာင္းသည္ ပုဂံေဒသရွိ ကုန္းေဘာင္ ေခတ္လက္ရာတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး အုတ္ေက်ာင္းအတြင္း ခရစ္ (၁၈)ရာစု ကုန္းေဘာင္ေခတ္ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

ဝန္ခံခ်က္ ။ ပံုေတာ္မ်ားကုိ www.ancientbagan.com မွ ရယူထားပါသည္။

Wednesday, June 25, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၄)

စီးပြားပ်က္ေၾကာင္း(၆)ပါး

စီးပြားပ်က္ေၾကာင္းမ်ားကုိ သိထားရမည္။ သိရွိၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ရမည္။ စီးပြားပ်က္ေၾကာင္း တရားမ်ားကုိ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ တြင္ ၆ မ်ိဳး ေဟာထားသည္။ ေသရည္ ေသရက္ေသာက္စားျခင္း၊ မူးယစ္ေဆးဝါးသံုးစဲြျခင္း၊ ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြ ဝါသနာႀကီးလြန္းျခင္း၊ ေလာင္းကစားမႈျပဳျခင္း၊ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အခ်ိန္မဲ့ အခါမဲ့ သြားလာျခင္း၊ မေကာင္းေသာ မိတ္ေဆြဆုိးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းျခင္း၊ ထၾကြလံု႔လ မရွိျခင္း၊ ပ်င္းရိျခင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။

အထက္ပါ အခ်က္ ၆ မ်ိဳးတြင္ သာမန္ႏွင့္ လြန္လြန္ကဲကဲဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ သာမန္သည္ အမ်ားစုရွိသည့္အခါ ရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။ လြန္လြန္ကဲကဲ မျဖစ္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ လြန္ကဲလွ်င္ေတာ့ စီးပြားပ်က္ၿပီး မဲြရန္၊ ဆင္းရဲရန္ ေသခ်ာသည္။ လံုးဝကင္းေအာင္ ေရွာင္ႏုိင္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္။ ေရွာင္ႏုိင္လွ်င္ ေရွာင္ႏုိင္သေလာက္၊ ကင္းလွ်င္ ကင္းသေလာက္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာမည္ျဖစ္သည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

အာနႏၵာဘုရား












အာနႏၵာဘုရား

အာနႏၵာဘုရားသည္ ကြမ္းေတာင္ေပါက္ လုိဏ္တစ္ဆင့္ ဂူဘုရားျဖစ္ၿပီး ေအဒီ(၁၀၉၀)တြင္ က်န္စစ္သားမင္း တည္ခဲ့သည္။ မွန္နန္း ရာဇဝင္တြင္ နႏၵမူလ လုိဏ္ဂူမွ ရဟႏၱာမ်ား ပုဂံသုိ႔ၾကြ လာခဲ့ရာ က်န္စစ္သားသည္ ထုိအရွင္ျမတ္ မ်ားထံမွ နႏၵမူလုိဏ္ဂူ အေၾကာင္း သိရွိရၿပီး သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေအဒီ (၁၀၉၀)တြင္ နႏၵမူလုိဏ္ဂူ ပံုသ႑ာန္ အတုိင္း အာနႏၵာဘုရား တည္ေဆာက္ခဲ့ သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

အာနႏၵာဘုရားကုိ အလယ္မ႑ိဳင္ ခံ၍ တည္ေဆာက္ ထားၿပီး တုိက္မဂူ အထက္တြင္ ပစၥယာ၊ မုိးေလ်ာ အဆင့္ဆင့္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားသည္။

အာနႏၵာဘုရားတြင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုမ်ား၊ နံရံေဆးပန္းခ်ီမ်ား၊ ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းတေမာ့ လက္ရာမ်ားႏွင့္ စဥ့္စိမ္းသုတ္ ေျမမီးဖုတ္ အုတ္ခ်ပ္(စဥ့္ကြင္း) မ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

အာနႏၵာဘုရားရွိ အလယ္မ႑ိဳင္ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသုိ႔ မ်က္ႏွာမူသည့္ ရပ္ေတာ္မူ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ ေလးဆူရွိသည္။

ထုိေလးဆူတို႔မွာ ေျမာက္ဘက္ မ်က္ႏွာတြင္ စကားသားျဖင့္ ထုလုပ္ထားသည့္ ကကုသတ္ဗုဒၶ ႐ုပ္ပြားဆင္းတု (စမၼစကၠမုျဒာ)၊ အေရွ႕ဘက္ မ်က္ႏွာတြင္ ေကာဏာဂံု ႐ုပ္ပြားဆင္းတု၊ ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာတြင္ ထင္း႐ွဴးသားျဖင့္ ထုလုပ္ထားသည့္ ကႆပဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတု (အဘယမုျဒာႏွင့္ ဝရဒမုျဒာ) တုိ႔ျဖစ္သည္။ ထုိဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ေလးဆူအနက္ ေတာင္ဘက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္မ်က္ႏွာရွိ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတု ႏွစ္ဆူသာ ပုဂံေခတ္လက္ရာ ျဖစ္သည္။ အေရွ႕ဘက္ရွိ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုမွာ မီးေလာင္ပ်က္စီးသြား၍ (၁၈၆၇)တြင္ ပုဂံၿမိဳ႕ဝန္ ဦးဘုိးက ထပ္မံျပဳလုပ္ လွဴဒါန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အေနာက္ဘက္ရွိ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုမွာ ေရႊ၊ ေငြလုိခ်င္သူတုိ႔က အေရႀကိဳပစ္သည္ဟုလည္းေကာင္း၊ အင္းဝ-ဟံသာဝတီ စစ္ပဲြကာလ ေအဒီ(၁၇၄၂-၅၂)က ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံရသည္ဟုလည္းေကာင္း ဆုိၾကသည္။ ယခု လက္ရွိ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုမွာ ေအဒီ(၁၈၉၂)တြင္ ပုဂံၿမိဳ႕မွ ကုန္သည္ႀကီး ဦးစံၿငိမ္းက ထပ္မံ ျပဳလုပ္လွဴဒါန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။

အာနႏၵာဘုရား အ၀င္ခန္းမႀကီးေလးခု၏ အတြင္းနံရံ မုခ္ကပ္မ်ားတြင္ ဗုဒၶဝင္ဆုိင္ရာ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ေက်ာက္ဆင္းတုမ်ား၊ အတြင္းစႀကၤ ံပတ္လမ္းရွိ နံရံမုခ္ကပ္မ်ားတြင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ေက်ာက္ဆင္းတုမ်ား၊ အျပင္စႀကၤ ံပတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အျပင္နံရံ ေအာက္ပုိင္း သဲေက်ာက္ တံုးႀကီးတစ္တံုးထဲ၏ အထက္ေအာက္မုခ္ ကပ္အခ်ိဳင့္မ်ားတြင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရား ၀ါဆုိစဥ္မ်ား၊ မုျဒာ (လက္ဟန္) အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ေက်ာက္ဆစ္လက္ရာ မ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။

အာနႏၵာဂူဘုရားအတြင္းရွိ နံရံမ်ား ေပါင္းကူးမ်က္ႏွာၾကက္မ်ားႏွင့္ တုိင္မ်ားတြင္ မူလက ေရွး မြန္ဘာသာျဖင့္ ကမၸည္းေရးထုိးထားသည့္ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အာနႏၵာ ဘုရားအတြင္းပုိင္းကုိ ထံုးသုတ္လုိက္သည့္ အတြက္ သမုိင္း၀င္ တန္ဖုိးႀကီးမားသည့္ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ထံုးမ်ားကုိ ခြာၾကည့္ရာ နံရံ ေဆးေရးပန္းခ်ီႏွင့္ ကမၸည္းမင္စာမ်ား ေပၚေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

အာနႏၵာဂူဘုရား၏ အျပင္ဘက္ ေအာက္ေျခပတ္လည္တြင္ လည္းေကာင္း၊ အထက္ပစၥယာ မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ အထက္ပစၥယံမ်ားတြင္လည္းေကာင္း စဥ့္စိမ္းသုတ္ ေျမမီးဖုတ္ အုတ္ခ်ပ္ (စဥ့္ကြင္း)မ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည္။ စဥ့္ကြင္းပါ ပံုမ်ားမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ာက ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးေမွ်ာ္ရန္ လာၾကပံု၊ မာရ္နတ္ စစ္သည္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရားအား စစ္တုိက္ရန္ လာၾကပံုမ်ားႏွင့္ (၅၅၀)ဇာတ္ဆုိင္ရာတုိ႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားတြင္ စဥ့္ကြင္းေပါင္း (၁၄၇၂) ခုရွိၿပီး ေရွးမြန္ဘာသာ ကမၸည္းစာမ်ား ပါရွိသည္။

ဝန္ခံခ်က္ ။ ပံုေတာ္မ်ားကုိ www.ancientbagan.com မွ ရယူထားပါသည္။

Tuesday, June 24, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၃)

ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းရန္လိုသည္

ဘုရားရွင္က မိမိရွာေဖြၿပီး၊ ရရွိၿပီး၊ ပုိင္ဆုိင္ၿပီး ဥစၥာမ်ားကုိ ေစာင့္ေစာင့္ေရွာက္ေရာက္၊ ထိန္းထိန္း သိမ္သိမ္း ရိွရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ စီးသည့္ေရ၊ ဆည္သည့္ကန္သင္း ဟူသည့္အတုိင္း အထက္က စီးသည့္ေရကုိ ေအာက္က ကန္သင္းဆည္ေပးႏိုင္ပါမွ စီးသည့္ေရမ်ား ကန္သင္းေဘာင္အတြင္းတြင္ တစ္လံုးတစ္ခဲတည္း တည္ရွိမည္ျဖစ္သည္။ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ အလံုးအရင္းႏွင့္ ရရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထုိကန္သင္းေဘာင္အတြင္း တည္ရွိေသာ ေရမ်ားကုိ ျပြန္မ်ား၊ ေျမာင္းမ်ားသြယ္၍ လုိအပ္ရာ စိုက္ခင္းမ်ားသုိ႔ သြယ္ယူစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ ထုိ႔အတူ မိမိရွာေဖြ စုေဆာင္း သိမ္းဆည္း ထုပ္ပုိးၿပီး ေငြေၾကး ဥစၥာမ်ားမွ စီးပြားေရး ကိစၥ၊ လူမႈေရးကိစၥ၊ ဘာသာေရးကိစၥ၊ ရပ္ရြာကိစၥမ်ားအတြက္ ထုတ္ယူသံုးစဲြရသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Monday, June 23, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၂)

ေငြဆုိတာ မ်က္ႏွာပြင့္ေဆး

ခ်မ္းသာလုိသူသည္ ေငြဆုိတာ မ်က္ႏွာပြင့္ေဆး တစ္လက္ပါလား ဟု သေဘာေပါက္သင့္သည္။ ေငြသည္ စြမ္းအား ႀကီးမား၏၊ တန္ခုိးရွိ၏၊ လူဖ်င္း၊ လူအ၊ လူႏုံ၊ လူဗာလ၊ လူရာမ၀င္သူတုိ႔သည္ ေငြေၾကာင့္ လူရာမ၀င္ ႏိုင္၏။ ႐ုပ္ဆုိးသူတုိ႔သည္ ေငြေၾကာင့္ ႐ုပ္ေခ်ာသူတုိ႔အၾကားမွာ ေနရာရ၏။ လူကုိ အမြမ္းတင္ႏိုင္သူမွာ ေငြပင္ျဖစ္သည္။


ေငြရွိမွ လူရာ၀င္သည္။ ေငြမ်ား တရားႏိုင္ဟုဆုိသည္။ ေငြသည္ ပညာရွိတို႔၏ ႏွလံုးေသာ္မွ ကိုင္လႈပ္ႏုိင္၏။ ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိသူသည္ ေငြေၾကာင့္ မျပတ္မသား ျဖစ္တတ္သည္။ ႀကမ္းတမ္းသူသည္ ေငြေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားရသည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူသည္လည္း ေငြေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းသြားႏုိင္သည္။ ေငြသည္ ေလာကႀကီး ကုိ တလြဲတေခ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္စြမ္းသည္။ ေငြသည္ အရာရာကုိ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည္ဟု အဂၤလိပ္ စကားပံုက ဆုိသည္။


ေငြမရွိေသာ ဆင္းရဲသားကေလး လူၾကားသူၾကားေလလည္တာ မေသခင္က ပုပ္ေနတဲ့ကေလး ဟု ကဲ့ရဲ႕ၾကသည္။ ပုိက္ဆံရွိသူ သားသမီး လူၾကားသူၾကား ေလလည္ေတာ့ ဒီကေလးက က်န္းမာေရး းအလြန္ေကာင္း တာပဲ ဟု ခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ ေငြ၏ လွည့္စားမႈသည္ ဆန္းၾကယ္လွပါဘိ။


သီလသမာဓိရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးသည္ သူေက်ာင္းထဲ ကေလးမ်ားဆူလွ်င္ ေဆာ့လွ်င္ အေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႕။ အဆူမခံ၊ အေဆာ့မခံ။ မ်က္ႏွာရွိေသာ မိဘတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားဆူလွ်င္ ေဆာ့လွ်င္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ကုိယ္တုိင္ပင္ ေဆာ့စရာ၊ ကစားစရာ ရွာေပးသည့္အျပင္ စားစရာေတာင္ ေခၚေကၽြးလုိက္ေသး၏။ အေတာ္စြမ္းႏုိင္ေသာ ေငြျဖစ္သည္။


ရန္ကုန္က နာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္တစ္ပါးကုိ ေတြ႕ဖူးသည္။ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးႏွင့္ သူ႕ရဟန္းဒကာ ပုိက္ဆံရွိ ဒကာႀကီး၏ ညီျဖစ္သူတုိ႔ အဆုိပါ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေရာက္သြား၏။ အလွဴကိစၥတစ္ခု ပင့္ေလွ်ာက္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေလွကားအနီးတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဒကာႀကီးကုိပဲ အေရးတယူ ႏႈတ္ဆက္ ေျပာဆုိေန၏။ ရဟန္းငယ္ဘက္ကုိ ဘာတစ္ခြန္းမွ် လွည့္၍မေမး။ သူစိတ္ေက်နပ္သည္အထိ စကား ေျပာသြား၏။ ရဟန္းငယ္ဘက္ မလွည့္ေတာ့။ ႏႈတ္လည္းမဆက္၊ ဘာတစ္ခုမွလည္း မေမးျမန္း။ ထုိအခါ အေၾကာင္းကိစၥကုိ ေလွ်ာက္ထားရ၏။


တစ္ခါကလည္း ထုိရဟန္းငယ္သည္ပင္ အျခားဒကာမႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ အဆုိပါ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေရာက္သြားသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဒကာမႀကီးကုိပဲ ဂ႐ုတစိုက္ ေျပာဆုိဆက္ဆံ၏။ ရဟန္းငယ္ကုိေတာ့ သာမန္မွ်ပင္ျဖစ္သည္။ စိတ္၀င္စားမႈမျပဳ။ ထုိဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သာမေညာင္ညမဟုတ္။ သူ႔နီးစပ္ရာတို႔က ရဟႏၱာဟု သမုတ္ေနေသာ အဓိကရ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါသည္။ သမာဓိလည္း ရွိသင့္သေလာက္ ရွိမည္ ထင္ပါသည္။ ၾကည္ညိဳဖြယ္လည္း ေဆာင္ပါ၏။ ယခု အေၾကာင္းအရာသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ကဲ့ရဲ႕လုိသည္မဟုတ္၊ ႐ႈံ႕ခ်လုိသည္ မဟုတ္။ မည္သည့္ေနရာသြားသြား၊ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံ ခ်ဥ္းကပ္ခ်ဥ္းကပ္ ေငြသည္ မ်က္ႏွာပြင့္ေဆး ျဖစ္သည္ကုိ သေဘာေပါက္ရန္ သာဓကမ်ား ထုတ္ျပေနရျခင္းျဖစ္သည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Sunday, June 22, 2008

ေရႊစည္းခံုေစတီ







ေရႊစည္းခံုေစတီ

ေရႊစည္းခံုေစတီကုိ ေအဒီ(၁၀၆၀)တြင္ အေနာ္ရထာမင္း စတင္တည္ခဲ့ၿပီး အၿပီးမသတ္၍ က်န္စစ္သားမင္း ေအဒီ (၁၀၈၄-၁၁၁၃)က ဆက္လက္တည္ရာ ေအဒီ (၁၀၉၀) တြင္ ၿပီးစီး ခဲ့သည္။

အေနာ္ရထာမင္းသည္ သေရေခတၱရာရွိ ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီး၏ ေစတီကုိဖ်က္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ႏွင့္ ျမဆင္းတုေတာ္တုိ႔ကုိ ယူေဆာင္ကာ ေရႊစည္းခံုေစတီ တြင္ ဌာပနာခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ အေနာ္ရထာမင္းသည္ သီဟုိဠ္ (ယခုသီရိလကၤာ) ဘုရင္ ဝိဇယဘာဟု(၁) ဆက္သလုိက္ေသာ စြယ္ေတာ္ကုိလည္း ေရႊစည္းခံု ေစတီတြင္ ထပ္မံ ဌာပနာ ခဲ့သည္။

ေရႊစည္းခံုေစေတီေအာက္ေျခတြင္ ပစၥယံသံုးဆင့္ရွိၿပီး ပစၥယံသံုးဆင့္အထက္တြင္ ရွစ္ေထာင့္ၾကာ၀န္း က်ည္း၀န္း၊ ေခါင္းေလာင္းပံု၊ ရင္စည္း၊ သပိတ္ေမွာက္၊ ေဖာင္းရစ္ အဆင့္ဆင့္၊ ၾကာေမွာက္၊ ရြဲ၊ ၾကာလန္၊ ပဥၥေလာဟာခ်ရားသီး၊ ထီးအဆင့္ဆင့္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားသည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္၏ ပစၥယံအဆင့္ဆင့္တြင္ စဥ့္စိမ္းသိတ္ အုတ္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ (၅၅၀)ဇာတ္မ်ားကုိ ဇာတ္အမည္၊ နံပါတ္မ်ားႏွင့္ တကြ ေတြ႕ရသည္။ ေရႊစည္းခံုေစတီ၏ မ်က္ႏွာေလးဖက္တြင္ ေၾကးဂူတုိက္ ေလးတိုက္ရွိၿပီး ထုိတုိက္မ်ားထဲတြင္ (၃.၉၀)မီတာ (၁.၂၈)ေပခန္႔ အျမင့္ရွိ ရပ္ေတာ္မူဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ ေၾကးဆင္းတု (အဘယမုျဒာႏွင့္ ၀ရဒမုျဒာ) မ်ားရွိသည္။ ပုဂံေခတ္ ေၾကးသြန္း ေၾကးခတ္နည္း (ပန္းတည္းပညာ)ကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္၏ အေရွ႕ဘက္မုခ္တြင္ ေရွးမြန္ဘာသာျဖင့္ ေရးထုိးထားသည့္ က်န္စစ္သားမင္း ေအဒီ (၁၀၈၄-၁၁၁၃) ၏ နန္းတက္အမိန္႔ေတာ္ ျပန္တမ္းေက်ာက္စာတုိင္ ႏွစ္တုိင္ရွိသည္။ ထုိေက်ာက္စာတြင္ က်န္စစ္သားမင္းသည္ ဘုရားလက္ထက္၌ ဗိႆႏုိးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာင္အခါ အရိမဒၵပူရျပည္တြင္ တရားေစာင့္ေသာ မင္းျဖစ္လာမည္ဟု ဘုရားက ဗ်ာဒိတ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ကုိ ၾကင္နာစြာ အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ အေၾကာင္း ေရးထုိးထားသည္။

ဟံသာ၀တီ ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ ေအဒီ(၁၅၅၀-၁၅၈၁) သည္ ေရႊစည္းခံုေစတီကုိ ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴခဲ့ၿပီး ထုိအေၾကာင္းကုိ (၂၃)ေမ၊ (၁၅၅၇) ကလွဴခဲ့သည့္ (၂၁၀၀)ပိႆာ၊ (၃.၁၈)တန္ရွိ ကုသုိလ္ေတာ္ ေခါင္းေလာင္းစာတြင္ ေဖာျ္ပခဲ့သည္။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္း ေအဒီ (၁၇၆၃-၁၇၇၆) သည္ (၃၀)ေမ၊ (၁၇၆၈) တြင္ ေရႊစည္းခံုေစတီကုိ ထီးေတာ္တင္ၿပီး ၄င္း၏အလွဴဒါနကုိ ေရးထုိးထားသည့္ ေမာ္ကြန္း ေက်ာက္စာရွိသည္။

ေရႊစည္းခံု ေစတီရင္ျပင္ရွိ အုတ္ဇရပ္အတြင္းရွိ ပုဂံေခတ္က ထုလုပ္ခဲ့သည့္ ဗုဒၶေျခေတာ္ရာ၊ သစ္သားပန္းပု သိၾကား႐ုပ္ႏွင့္ သစ္သားပန္းပု တံခါးရြက္တုိ႔ကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီ ပႏၷက္႐ုိက္ရာ၌ အေျချပဳသည့္ ပႏၷက္သဲဂူ၊ အုတ္ဇလားဂူ တုိ႔လည္းရွိသည္။

ေရႊစည္းခံုေစတီသည္ အတြင္းအံ့ကုိးပါး၊ အျပင္အံ့ကုိးပါး ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။

အတြင္းအံ့ကုိးပါးမွာ-

(၁) ထီးေတာ္သည္ ႀကိဳးမဆုိင္းရဘဲ ခုိင္ၿမဲျခင္း။
(၂) ေစတီ၏အရိပ္သည္ တံတုိင္းအျပင္သုိ႔ မေရာက္ျခင္း။
(၃) ေစတီ၏ထိပ္မွ ေရႊစကၠဴပစ္ခ်လွ်င္ အျပင္သုိ႔မေရာက္ျခင္း။
(၄) ေစတီ၏ မဟာရံတံတုိင္းအတြင္း လူမည္မွ်မ်ားမ်ား ျပည့္က်ပ္မေနျခင္း။
(၅) ေစတီကုိ ဆြမ္းဦးေအာင္ မတင္ႏုိင္ျခင္း။
(၆) ေစတီ၏အျမင့္သည္ အရွိထက္ပုိျမင့္သည္ဟု ထင္ရျခင္း။
(၇) ေစတီ၏တစ္ဖက္မွ တီးေသာစည္သံကုိ အျခားတစ္ဖက္မွ မၾကားရျခင္း။
(၈) မဟာရံတံတုိင္းအတြင္း မုိးေရမတင္ျခင္း။
(၉)ေစတီရွိ ခေရပင္တုိ႔သည္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပြင့္ျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။

အျပင္အံ့ကုိးပါးမွာ-

(၁) ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းစပ္ေရစီးအတြင္း စြယ္ေတာ္တင္လာသည့္ ဆင္ျဖဴေတာ္၀ပ္သည့္ေနရာ ေသာင္ျဖစ္လာျခင္း။
(၂) ထုိသဲေသာင္တို႔သည္ ေက်ာက္ျဖစ္လာျခင္း။
(၃) ဧရာ၀တီျမစ္ေရသည္ ေစတီေတာ္ကုိ ဦးခုိက္ရစ္၀ဲစီးဆင္းျခင္း။
(၄) မဟာရံတံတုိင္းသည္ ရွစ္ပယ္ (၁၄.၁၆)ဧက က်ယ္၀န္းျခင္း။
(၅) ေစတီတည္ရာတြင္ တုရင္းေတာင္မွ ေက်ာက္မ်ားကုိ ပုဂံျပည္သူတုိ႔ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ျခင္း။
(၆) ေက်ာက္သယ္ယူသူမ်ား အရိပ္ရရန္ မန္က်ည္းပင္မ်ား ခ်က္ျခင္းေပါက္ျခင္း။
(၇) ေက်ာက္သယ္အၿပီး မန္က်ည္းပင္မ်ား ေပ်ာက္ျခင္း။
(၈) ေရႊစည္းခံုေစတီ အေရွ႕မ်က္ႏွာစာ ေလွကားအနီးရွိ ေရမွန္အတြင္း၌ ေစတီအရိပ္ထင္ျခင္း။
(၉) ေစတီကုိ အေ၀းမွၾကည့္ပါက ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ တည္ထားသည္ဟု ထင္ရျခင္းတုိ႔ ျဖစ္သည္။

ဝန္ခံခ်က္ ။ ပံုေတာ္မ်ားကုိ www.ancientbagan.com မွ ရယူထားပါသည္။

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၁)

အဓိပတိတပ္ အလုပ္လုပ္ပါ

အမ်ားစုသည္ အထက္ပါ ေလးခ်က္ႏွင့္ မျပည့္စံုၾကပါ။ သုိ႔ျဖစ္၍ အမ်ားစုသည္ ဆင္းရဲေနၾကရသည္။ အခ်ိဳ႕က ႀကီးပြားခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ကုိ မရွိၾက။ သာမန္ေယာင္၀ါး၀ါးႏွင့္ အခ်ိန္ေတြကုိ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ခ်င္ေသာစိတ္လည္းရွိ၏။ ႀကိဳးလည္း ႀကိဳးစားပါ၏။ သို႔ေသာ္ ဦးေႏွာက္ကမပါေတာ့၊ ဦးေႏွာက္ အရည္အေသြးက မျပည့္စံုေတာ့ ပင္ပန္းသေလာက္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ မရဘဲ ရွိၾကသည္။

အခ်ိဳ႕က စီးပြားေရး ဦးေႏွာက္ေတာ့ရွိပါသည္။ လမ္း႐ုိးကမသြားခ်င္။ ျဖတ္လမ္းကသာ လုိက္ခ်င္ၾကသည္။ အလ်င္လို လမ္းအုိလုိက္ ဟူသည့္ ဆုိ႐ုိးစကားအတုိင္း ျမန္ခ်င္လွ်င္ သြား႐ုိးသြားစဥ္ လမ္းေဟာင္းကသာ လုိက္ရာ၏။ လမ္းသစ္မထြင္ရမဟုတ္၊ ထြင္ရပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သိပ္ျဖတ္လမ္းက်ေသာ နည္းကုိေတာ့ မထြင္ ေကာင္းပါေပ။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Saturday, June 21, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁ဝ)

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖုိ႔

လူခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္ ေငြရွိရသည္။ ေငြမ်ားမ်ား ရွိသူကုိသာ ေလာက က လူခ်မ္းသာဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ မွန္သည္။ ေငြရွိလွ်င္ စားခ်င္တာ စားလို႔ရသည္။ ၀တ္ခ်င္တာ ၀တ္လုိ႔ရသည္။ သံုးခ်င္တာ သံုးလုိ႔ရသည္။ အိမ္ ေကာင္းေကာင္း တုိက္ေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ ေနလုိ႔ရသည္။ ကားေကာင္းေကာင္း စီးလုိ႔ရသည္။ လူ႔အသံုးအေဆာင္ ေကာင္းေကာင္း ပစၥည္းမွန္မွန္သမွ် ၀ယ္ယူ သံုးေဆာင္ ခံစားႏုိင္သည္။ အဖုိးထုိက္ အဖုိးတန္ပစၥည္းမ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္ ႏိုင္သည္။ ေငြရွိလွ်င္ လူကို ခ်မ္းသာေစသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ လူအမ်ားစု ေငြရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။

စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္ စိတ္ရွိဖုိ႔လိုသည္။ ဘာစိတ္လဲ ဟုေမးလွ်င္ ကုသုိလ္စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ တရားႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ ရွိရသည္။ အေျဖာင့္ဆုိလွ်င္ တရားရွိရသည္။ တရားနည္းနည္းရွိလွ်င္ နည္းနည္းစိတ္ခ်မ္း သာ၍ မ်ားမ်ားရွိလွ်င္ မ်ားမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာ၏။ မိမိတရားရွိသည့္ ပမာဏႏွင့္အမွ် စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိရသည္။

လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္သူသည္ ေငြရွိရသည္။ ေငြရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရသည္။ ေငြရွိလွ်င္ လူခ်မ္းသာ၍ တရားရွိလွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာမည္ျဖစ္သည္။ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္သူသည္ ေငြကုိ တုိးေအာင္၊ ပြားေအာင္၊ မ်ားေအာင္ လုပ္ရသကဲ့သုိ႔ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္သူသည္ ကုသုိလ္တရား တုိးေအာင္၊ ပြားေအာင္၊ မ်ားေအာင္ လုပ္ရသည္။

လူခ်မ္းသာျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ ျပင္းျပရသည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလုိေသာ ဆႏၵထက္သန္ ရမည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးစားရမည္။ လံု႔လ၀ီရိယ ထက္သန္ရမည္။ ဇဲြေကာင္းရမည္။ အပင္ပန္းခံႏုိင္ရမည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေစႏုိင္ေသာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္။ ေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ စီးပြားေရးဦးေႏွာက္ ရွိရမည္။ အထက္ပါ အခ်က္အလက္ ေလးမ်ိဳး ျပည့္စံုပါက မႀကီးပြားလုိ႔ကုိ မျဖစ္၊ ႀကီးပြားကုိ ႀကီးပြားရမည္ ျဖစ္သည္။
(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Friday, June 20, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၉)

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ

လူျဖစ္လာလွ်င္ လူလည္း ခ်မ္းသာဖုိ႔လုိသည္။ စိတ္လည္း ခ်မ္းသာဖုိ႔လုိသည္။ လူခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္မွ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိအပ္သည္။ တခ်ိဳ႕က လူေတာ့ခ်မ္းသာပါ၏။ စိတ္မခ်မ္းသာၾက။ တခ်ိဳဳ႕က စိတ္ေတာ့ခ်မ္းသာပါ၏၊ လူမခ်မ္းသာၾက တခ်ိဳ႕က လူေရာ စိတ္ပါခ်မ္းသာၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က လူေရာစိတ္ပါ မခ်မ္းသာၾကေခ်။



တခ်ိဳ႕က ေငေၾကးဥစၥာေပါမ်ားပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသိတရားမရွိၾက။ ဘာသာေရး အဆံုးအမ ကင္းလြတ္ ေနၾကသည္။ ဘုရားမရွိ၊ တရားမရွိ၊ စည္းလြတ္ ကမ္းလြတ္ေနၾက၏။ တခ်ိဳ႕က ဘာသာေရး လုပ္သည္ဆုိေသာ္လည္း လူျမင္ေကာင္း႐ံုသာလုပ္သည္။ တကယ္႐ုိး႐ုိးသားသား စစ္စစ္မွန္မွန္ မဟုတ္ၾက။ မိမိတို႔ လုိလားခ်က္ တစ္ခုခု အတြက္ေၾကာင့္သာ ဘာသာေရးကုိ ခုတံုးအေနျဖင့္ လုပ္ၾကသည္။ ထုိသူမ်ိဳးသည္ ေငြေၾကး ဥစၥာရွိ၍ လူေတာ့ခ်မ္းသာႏုိင္ပါ၏။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိေတာ့ ရရွိမည္ မဟုတ္ေပ။



တခ်ိဳ႕က မရွိေအးေအး ရွိေအးေအး သမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈလည္းမရွိ။ ေလာဘ၊ ေဒါသလည္း သိပ္မရွိ။ ႀကီးပြားခ်င္စိတ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္လည္းမရွိ။ ႀကီးပြားေအာင္ ခ်မ္းသာေအာင္ လည္းမလုပ္။ ကုိယ္ပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းလည္းမခံ။ အစားကုိလည္း ေရာင့္ရဲႏုိင္၏။ အဝတ္ကုိလည္း ေရာင့္ရဲႏုိင္၏။ ေနစရာအိမ္ကုိလည္း ျဖစ္သလုိေနသည္။ ဘယ္အရာကိုမွ် ပူပန္လွသည္မရွိ။ ဘုရားရွိခုိး၊ ပုတီးေလးစိပ္ ပံုမွန္လုပ္သည္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္မွ် ႀကီးပြားေနၾက၍ သိန္းသံုးေလးရာတန္ ကားစီးေနၾကေပမယ့္ သူ႔အတြက္ ဘတ္စ္ကားသည္သာ စီးေတာ္ယာဥ္ ျဖစ္သည္။ ထုိလူမ်ိဳးသည္ ႐ုပ္ဝတၳဳမခ်မ္းသာ၊ လူမခ်မ္းသာ ေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။



တခ်ိဳ႕က ႀကီးပြားခ်င္စိတ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ရွိၾက၏။ ႀကီးပြားျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေရးပါပံု၊ အရာေရာက္ပံု၊ တန္ဖုိးရွိပံုတုိ႔ကုိလည္း သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းနည္းလမ္းကုိလည္း ေလ့လာ လုိက္စားၾကသည္။ ဆည္းပူးသင္ယူၾကသည္။ လက္ေတြ႕လည္း ႀကိဳးစား အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကသည္။ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ၾကသည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေသာ္လည္း မေတာ္ေလာဘမရွိၾက။ ရွိသင့္ေသာ ေလာဘသာရွိၾကသည္။ စီးပြားရွာရာ၌ ေလာဘမရွိ၍မျဖစ္။ ေလာဘႏွင့္ရွာမွသာ ႀကီးပြားႏုိင္သည္။ ေလာဘသည္လည္း ႀကီးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးကုိ မထိခိုက္ မနစ္နာေစဖုိ႔သာ အဓိကျဖစ္ပါသည္။



ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယတုိ႔ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံု၍ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ဘာသာေရးကုိလည္း လုိက္စားသည္။ ဘုရားတရားကုိလည္း ကုိင္း႐ႈိင္းသည္။ အတု အေယာင္ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ မဟုတ္။ စစ္စစ္ မွန္မွန္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေဆြမ်ိဳးကုိလည္း ေထာက္ပံ့သည္။ ဘာသာ သာသနာကုိလည္း ေကာင္းက်ိဳးျပဳ သည္။ လူမ်ိဳးေရးကုိ ျမႇင့္တင္သည္။ မရွိဆင္းရဲသားကုိ စြန္႔ႀကဲ၏။ မိမိေဆြမ်ဳိးထဲမွ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားကုိ ေထာက္ပ့ံသည္။ ပညာေရးထူးခၽြန္သူမ်ားကုိ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားသည္။ ပရိယတၱိတာ၀န္၊ ပဋိပတၱိတာ၀န္မ်ားကုိ အမွန္တကယ္ ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ ဆြမ္းလုိလွ်င္ဆြမ္း၊ သကၤန္းလုိလွ်င္ သကၤန္း၊ ေက်ာင္းလုိလွ်င္ေက်ာင္း၊ ေဆးလုိလွ်င္ ေဆး၊ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကုိ လုိအပ္ရာရာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္သည္။ အမွန္ တကယ္လုိအပ္သည့္ လက္ေတြ႕အမွန္တကယ္ ေကာင္းက်ိဳးရွိမည့္ အရာမ်ားကုိ လုိအပ္သလုိ လွဴဒါန္း၏။ ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္း၊ ေဆးပစၥည္း၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ ပညာေရးအေထာက္အကူ ျပဳပစၥည္းမ်ားကုိ လုိအပ္သည့္ေနရာ၌ လုိအပ္သလုိ လွဴဒါန္း၏။ အလွဴဒါနဟူသည္ လွဴသူေရာ အလွဴခံသူပါ စိတ္ခ်မ္းသာ ေစသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။



ဘာသာတရား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္သည္ ေမတၱာႏွင့္ က႐ုဏာျဖစ္၍ ဘာသာတရား၏ ကုိယ္ထည္ အေဆာက္အအံုကား ေစာင့္စည္းမႈ၊ ထိန္းသိမ္းမႈ၊ မွန္ကန္မႈ၊ တည့္မွတ္မႈ ဝိရတီသစၥာျဖစ္သည္။ ဘာသာတရား၏ အထြတ္အထိပ္ကား အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အဟုတ္ကုိ အဟုတ္အတုိင္း အမွတ္ကုိ အမွန္အတုိင္း သေဘာေပါက္မႈ၊ နားလည္မႈ၊ သိျမင္မႈ ပညာျဖစ္သည္။



႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ၍ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ စစ္စစ္မွန္မွန္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳကာ ဘာသာတရား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္၊ အထည္ကုိယ္၊ အေဆာက္အအံုပုိင္း၊ အထြတ္အထိပ္ပုိင္း တုိ႔ကုိ သိျမင္သေဘာေပါက္ ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသည္ လူလည္းခ်မ္းသာ စိတ္လည္းခ်မ္းသာ ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။



တခ်ိဳ႕က ကံအက်ိဳးေပးႏံုခ်ာလွသည္။ ဆင္းရဲတြင္းကနက္၏။ အတတ္ပညာကလည္းမရွိ။ အသိပညာကလည္း မရွိ၊ ကံကမဲြ၊ ဥာဏ္ကတံုး၊ စိုက္ထုတ္သမွ် ဝီရိယသည္ ကံႏွင့္ဥာဏ္မပါသျဖင့္ ပင္ပန္းသေလာက္ ခံစားခြင့္က မရွိ။ အူမကမေတာင့္သျဖင့္ သီလက မေစာင့္ႏုိင္။ အလွဴဟူသည္ လွဴစရာရွိမွ လွဴ၍ရသည္။ လွဴစရာက မရွိသျဖင့္ ဒါနဟူသည္ ျဖဴသလား၊ မဲသလားမသိ။ စား၀တ္ေနေရး ႐ုန္းကန္ေနရသျဖင့္ ဘုရားကုိလည္း အမွတ္မရႏုိင္၊ တရားကုိလည္း အမွတ္မရႏုိင္။ သံဃာဟူ၍ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ၾကြေသာ ဆြမ္းခံကုိယ္ေတာ္ကုိပင္ ဆြမ္းမေလာင္း ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပူသျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းေနရ၏။ အစားကဆင္းရဲ၊ အ၀တ္ကဆင္းရဲ၊ ေနေရးထုိင္ေရးက ဆင္းရဲ၊ အရာရာဆင္းရဲ သျဖင့္ လူလည္းဆင္းရဲ၏။ စုိးရိမ္မႈ၊ ေတာင့္တမႈ၊ ေၾကာင့္ၾကမႈ တုိ႔ႏွင့္သာ နပန္းလံုးေနရ သျဖင့္လည္း စိတ္လည္း ဆင္းရဲ၏။ လူေရာ စိတ္ပါ ဆင္းရဲေသာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။



(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၈)

နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ

နိဗၺာန္သည္ အေဝဒယိတသုခ ျဖစ္သည္။ ခံစားဖြယ္မလုိ၊ ခံစားမႈမဲ့ေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သႏၱိသုခ ၿငိမ္းေအး ေသာ ခ်မ္းသာဟုလည္းေခၚသည္။ အပူခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း သြားသျဖင့္ ဥပမာေဆာင္၍ ႏႈိင္းယွဥ္ဖြယ္ မရွိေအာင္ ေအးခ်မ္းလွေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ နိဗၺာန္၏ ခ်မ္းသာပံုကုိ နိဗၺာန္သိျမင္ၿပီးေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္တုိ႔သာ ျပည့္ျပည့္ဝဝ သိႏိုင္သည္။ အနီးစပ္ဆံုးဥပမာကား ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္၌ ေတြ႕ရွိရေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးဟု ဆုိသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Thursday, June 19, 2008

ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း

ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း



ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဝါတြင္းကာလ၌ ဥပုသ္ေစာင့္ေလ့ရွိၾကသည္။ ဝါကၽြတ္သြားေသာ္ ဥပုသ္ ေစာင့္သူ မရွိသေလာက္ ရွားသြားသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ လူႀကီးအနည္းငယ္မွ်ေလာက္သာ ဥပုသ္ ေစာင့္ၾကေတာ့ သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ဝါတြင္းကာလတြင္ပင္ ဥပုသ္သီလ မေစာင့္ျဖစ္ၾကေပ။ အခ်ိဳ႕ကား ဝါဝင္ ဝါထြက္ေလာက္သာ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ၾကသည္။ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးတုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုသ္ မေစာင့္ႏိုင္ၾကေပ။



ဥပုသ္သီလေစာင့္ျခင္းသည္ အလြန္ပင္ ေက်းဇူးႀကီးလွပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဥပုသ္ေစာင့္လွ်င္ တကယ့္အရိယာ ဥပုသ္မ်ိဳးျဖစ္ရန္ေတာ့ လုိအပ္ပါသည္။ ဥပုသ္တြင္ သာသနာေတာ္တြင္းဥပုသ္၊ သာသနာပဥပုသ္ ဟူ၍ရွိရာ သာသနာပ၌ ေစာင့္ေသာဥပုသ္ႏွင့္ သာသနာေတာ္တြင္း ေစာင့္ေသာဥပုသ္တုိ႔သည္ ေက်းဇူးမ်ားျခင္း၊ အက်ိဳးရျခင္းတုိ႔ တူညီႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ သာသနာပဥပုသ္သည္ သမထဘာဝနာမွ်သာ လုပ္ႏုိင္သည္။ ဝိပႆနာ သာသနာကုိ အားထုတ္ခ်င္ေသာ္လည္း ရႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ သာသနာေတာ္ ထြန္းကားေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔သြားကာ ဥပုသ္ ေစာင့္ထိန္း က်င့္သံုးေနလွ်င္ တစ္ေန႔တာ ဝိပႆနာ ဘာဝနာတရား ပြားမ်ား အားထုတ္ႏုိင္သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းတုိင္းလုိလုိပင္ တရားအားထုတ္မႈကုိ အားေပးလ်က္ရွိၾကသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါသည္။



အမွန္စင္စစ္ ရွစ္ပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ အျဗဟၼရိယ သိကၡာပုဒ္၊ ဝိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္၊ နစၥ၊ ဂီတ၊ ဝါဒိတ၊ ဝိသုက၊ ဒႆန၊ မာလာဂႏၶ သိကၡာပုဒ္၊ ဥစၥာသယန မဟာသယန သိကၡာပုဒ္ တုိ႔သည္ ကာမဂုဏ္တရား မ်ား တုိးပြားရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယင္းတုိ႔ကုိ ေခါင္းပါးရန္ က်င့္လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။



လူတို႔သည္ ငါးပါးသီလကုိ ေန႔စဥ္မျပတ္ ေစာင့္ထိန္းၾကကုန္သည္။ ငါးပါးသီလသည္ က်င့္႐ုိးက်င့္စဥ္ သီလသာ ျဖစ္သည္။ ထုိငါးပါးသီလထက္ ထူျခား၍ အရိယာသံဃာ၊ ပုထုဇဥ္ရဟန္းသာမေဏမ်ား၊ ရာသက္ပန္ ေဆာက္တည္ က်င့္ႀကံသည့္ သီလမ်ားထဲမွ ေမထုတ္မျပဳ၊ ညစာမစား၊ ပဲြလမ္းမၾကည့္၊ ပန္းနံ႔သာမျခယ္၊ ျမင့္ရာ ျမတ္ရာမေနျခင္း ဆုိေသာ ထုိသိကၡာပုဒ္မ်ားအား အရိယာသံဃာေတာ္၊ သာမေဏမ်ားကဲ့သုိ႔ အၿမဲမဟုတ္သည့္တုိင္ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကဲ့သုိ႔ အမ်ားသတ္မွတ္ ေစာင့္ထိန္းၾကသည့္ ေန႔တစ္ေန႔တြင္ ေရွာင္ၾကဥ္မည္ ဟူ၍ အက်င့္သီလႏွင့္ က်င့္ႀကံျပည့္စံုေနသည္ကုိ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း ဟုေခၚသည္။



တရားအားထုတ္ ရျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ၾကည္လင္မႈ ခံစားရၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႔သည္လည္း နည္းပါးသြားႏိုင္ပါသည္။ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းသည္ အစ၌ ခက္ခဲသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ၾကာလာလွ်င္ ဥပုသ္ ေစာင့္ျခင္းတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႕လာပါလိမ့္မည္။ တရားႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းသည္ အျခားမည္သည့္အရာမွ် လုိက္မမီေၾကာင္း ေတြ႕လာပါမည္။

Wednesday, June 18, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၇)

ဖုိလ္ခ်မ္းသာ



ဖုိလ္ခ်မ္းသာဟူသည္ အရိယာပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ စည္းစိမ္ျဖစ္သည္။ မိမိရရွိၿပီးေသာ ဖုိလ္စိတ္ ထပ္ကာထပ္ကာ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေနေအာင္ အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ၀င္ေရာက္ခံစားျခင္းကုိ ဖုိလ္၀င္စားျခင္း၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားျခင္း ဟုေခၚ၏။ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ကို ဝင္စားႏုိင္သည္။ ထုိ႔အတူ အထက္အထက္ဖုိလ္ ရရွိ ထားေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ မိမိတို႔ရရွိထားေသာ ဖုိလ္မ်ားကုိ ၀င္စားႏုိင္သည္။ ဖုိလ္၀င္စားခ်ိန္၌ နိဗၺာန္ တစ္ခုတည္းသာရွိသည္။ စိတ္ႏွင့္ နိဗၺာန္ႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း တစ္သားတည္း ျဖစ္ေန၏။ ေႏြအခါ ပူအုိက္ေသာ အခ်ိန္ ေရေအးေအးေလး ခ်ိဳးလုိက္ရသကဲ့သုိ႔ အလြန္ပင္ ေအးခ်မ္းလွ၏။ လက္ေတြ႕ ခံစားဖူးမွ သိႏိုင္ေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။



(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Tuesday, June 17, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၆)

႐ူပ၊ အ႐ူပ ခ်မ္းသာ

႐ူပ၊ အ႐ူပခ်မ္းသာဟူသည္ ျဗဟၼာခ်မ္းသာေခၚ စ်ာန္ခ်မ္းသာ ပင္ျဖစ္သည္။ ျဗဟၼာခ်မ္းသာဟု ဆုိသျဖင့္ ျဗဟၼာမ်ားသာ ခံစားႏုိင္သည္မဟုတ္။ စ်ာန္ရပုဂၢိဳလ္ဟူသမွ် ခံစား စံစားႏုိင္ေသာ ခ်မ္းသာျဖစ္သည္။

ကာမခ်မ္းသာက ျမင္၊ ၾကား၊ ေမႊးၾကဴ၊ စားေသာက္၊ ထိေတြ႕ ရမွ ခ်မ္းသာေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ စ်ာန္ခ်မ္းသာမွာ ထုိသုိ႔မဟုတ္။ ၾကည့္ဖုိ႔ ျမင္ဖုိ႔မလို၊ ၾကားဖုိ႔မလုိ၊ ေမႊးဖုိ႔မလုိ၊ စားေသာက္ဖုိ႔မလုိ၊ ထိေတြ႕ဖုိ႔မလိုဘဲ စိတ္ထဲတြင္ပင္ ခ်မ္းသာေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။

ကာမခ်မ္းသာသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသမ်ား ေရာေထြး၍ ပူစပ္ ပူေလာင္ခ်မ္းသာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ စ်ာန္ခ်မ္းသာသည္ ေလာဘ ေဒါသ စေသာ ကိေလသာ အပူမ်ားကင္းသျဖင့္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးျဖစ္သည္။

ပထမစ်ာန္ခ်မ္းသာသည္ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းမႈ ထိနမိဒၶ၊ ယံုမွားမႈ ဝိစိကိစၦာ၊ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈ ဗ်ာပါဒ၊ ပ်ံ႕လႊင့္မႈ ဥဒၶစၥ၊ ပူပန္မႈ ကုကၠဳစၥ၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ကမစၦႏၵ စေသာ အပိတ္အဆုိ႔ အတားအဆီးမ်ား ကင္းစင္သျဖင့္ လြန္စြာမွ ခ်မ္းသာလွသည္။

ဒုတိယစ်ာန္ခ်မ္းသာသည္ ေဖာ္ျပပါ နီဝရဏတုိ႔မွ ကင္းသည့္အျပင္ ေတြးႀကံမႈ၊ စိတ္ကုိ တြန္းတင္မႈ ဝိတက္ပါ ကင္းစင္သြား၏။ တတိယစ်ာန္ခ်မ္းသာသည္ နီဝရဏ၊ ဝိတက္ တုိ႔အျပင္ သံုးသပ္မႈ ဝိစာရပါ ကင္းသြားသည္။ စတုတၳစ်ာန္က နီဝရ၊ ဝိတက္၊ ဝိစာရ တုိ႔အျပင္ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိပါကင္းသြားသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ ေလးျဖစ္ေနေသးသည္ကုိကား ဆင္းရဲေသး၏။

သုိ႔ျဖစ္၍ စတုတၳစ်ာန္ခ်မ္းသာသည္ ပီတိကုိပါ ပယ္လုိက္၏။ သုခခ်မ္းသာမႈေလးႏွင့္ ဧကဂၢတာ တည္ၾကည္မႈေလး ႏွစ္မ်ိဳးသာ က်န္ေတာ့သည္။ ပဥၥမစ်ာန္ခ်မ္းသာအေနျဖင့္ စိတ္ထဲမွ သုခေလးျဖစ္ ခ်မ္းသာေနသည္ကုိက ဆင္းရဲ ေသးသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ပဥၥမစ်ာန္ခ်မ္းသာက သုခကုိပါ ထပ္ပယ္ကာ ဥေပကၡာႏွင့္ ဧကဂၢတာ သေဘာႏွစ္မ်ဳိးသာ က်န္ေတာ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈႏွင့္ တည္ၿငိမ္မႈ၊ တည္ၾကည္မႈ စိတ္အစဥ္ေလးသာ ရွိေတာ့သည္။ အ႐ူပခ်မ္းသာသည္ ဤ ပဥၥမစ်ာန္ခ်မ္းသာထဲ တြင္ပါဝင္သည္။ စ်ာန္ခ်မ္းသာတုိ႔သည္ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ အလြန္သိမ္ေမြ႕သည့္ ခ်မ္းသာ မ်ားျဖစ္သည္။

ကမၻာ့သက္တမ္း ေလးပံုတစ္ပံုမွ် အသက္ရွည္ၾကေသာ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼာဘံုက ျဗဟၼာမ်ားသည္ ပထမ စ်ာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေနၾကသည္။ သူတုိ႔၏ အဟာရသည္ ပီတိသာျဖစ္သည္။ စ်ာန္စိတ္ႏွင့္သာ အသက္ထက္ဆံုး တည္ၾကသည္။

ဒုတိယစ်ာန္ဘံုမွ ျဗဟၼာမ်ားသည္ သူတို႔သက္တမ္း ႏွစ္ကမၻာ၊ ေလးကမၻာ၊ ရွစ္ကမၻာပတ္လံုး ဒုတိယ စ်ာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေနၾကသည္။ တတိယစ်ာန္ဘံုမွ ျဗဟၼာမ်ားသည္ သူတုိ႔သက္တမ္း (၁၆)ကမၻာ၊ (၃၂)ကမၻာ၊ (၆၄)ကမၻာပတ္လံုး တတိယစ်ာန္ ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေနၾက၏။

စတုတၳစ်ာန္ဘံုမွ ျဗဟၼာတုိ႔သည္ သူတုိ႔သက္တမ္းကမၻာ ငါးရာ၊ တစ္ေထာင္၊ ႏွစ္ေထာင္၊ ေလးေထာင္၊ ရွစ္ေထာင္၊ တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ပတ္လံုး စတုတၳစ်ာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားၾကသည္။

အ႐ူပျဗဟၼာတုိ႔သည္ သူတုိ႔သက္တမ္း ကမၻာႏွစ္ေသာင္း၊ ေလးေသာင္း၊ ေျခာက္ေသာင္း၊ ရွစ္ေသာင္း ပတ္လံုး သူတုိ႔ဆုိင္ရာ စ်ာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေနၾကသည္။

အသညသတ္ျဗဟၼာတို႔သည္ ႐ုပ္တရားသာရွိ၍ နာမ္တရား မရွိၾက။ အ႐ူပျဗဟၼာတုိ႔သည္ နာမ္တရားသာရွိ၍ ႐ုပ္တရားမရွိၾက။ ယင္းျဗဟၼာႏွစ္မ်ိဳးလံုးသည္ တရားမနာႏိုင္။ တရားထူးမရႏုိင္ၾကသျဖင့္ မျပစ္ရွိေသာ အရပ္ေဒသ ကုိေရာက္ေနၾကရသူမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး ဆုေတာင္းခန္း၌ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးဆုိရာတြင္ အသညသတ္ျဗဟၼာဘံုႏွင့္ အ႐ူပျဗဟၼာဘံုတုိ႔ ပါ၀င္ေလသည္။

ဘုရားရွင္သည္ ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာရန္ ေက်းဇူးအမ်ားဆံုး ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ရွာေသာအခါ ေလာကီစ်ာန္ သမာပတ္ရွစ္ပါးရေအာင္ ညႊန္ျပခဲ့ၾကေသာ အာဠရ ရေသ့ ႏွင့္ ဥဒကရေသ့ တို႔ကုိ ေတြ႕ရ၏။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိအခ်ိန္၌ ရေသ့ႏွစ္ပါးစလံုး အ႐ူပဘံုသုိ႔ ေရာက္သြားၾကသျဖင့္ ဘုရားရွင္က (မဟာဇာနိေယာ ဝတ) အဆံုး႐ႈံးႀကီး ဆံုး႐ႈံးရေလၿပီ ဟု ၿငီးထြားေတာ္မူခဲ့၏။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Monday, June 16, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၅)

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၅)

နတ္သက္တမ္း

လူ႔ျပည္က အႏွစ္(၅ဝ)သည္ စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္၏ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ လ၊ ႏွစ္တုိ႔က လူ႔ျပည္ႏွင့္ အေရအတြက္ တူသည္။ သူတုိ႔ရက္၊ သူတုိ႔လ၊ သူတုိ႔ႏွစ္ ျဖင့္ အႏွစ္(၅ဝဝ)သည္ သူတုိ႔နတ္သက္တမ္းျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ျဖင့္ ေရတြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း(၉)သန္းသည္ စတုမဟာရာဇ္နတ္သက္ျဖစ္သည္။

လူ႔ျပည္က အႏွစ္(၁ဝဝ)သည္ တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္၏ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ လ၊ ႏွစ္တုိ႔က လူ႔ျပည္ႏွင့္ အေရအတြက္ တူသည္။ သူတုိ႔ရက္၊ သူတုိ႔လ၊ သူတုိ႔ႏွစ္ ျဖင့္ အႏွစ္(၁ဝဝဝ)သည္ သူတုိ႔နတ္သက္တမ္းျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ျဖင့္ ေရတြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း(၃ ကုေဋ ၆)သန္းသည္ တာဝတိ ံသာနတ္သက္ ျဖစ္သည္။

လူ႔ျပည္က အႏွစ္(၂ဝဝ)သည္ ယာမာနတ္ျပည္၏ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ လ၊ ႏွစ္တုိ႔က လူ႔ျပည္ႏွင့္ အေရအတြက္ တူသည္။ သူတုိ႔ရက္၊ သူတုိ႔လ၊ သူတုိ႔ႏွစ္ ျဖင့္ အႏွစ္(၂ဝဝဝ)သည္ သူတုိ႔နတ္သက္တမ္းျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ျဖင့္ ေရတြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း(၁၄ ကုေဋ ၄)သန္းသည္ ယာမာနတ္သက္ ျဖစ္သည္။

လူ႔ျပည္က အႏွစ္(၄ဝဝ)သည္ တုသိတာနတ္ျပည္၏ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ လ၊ ႏွစ္တုိ႔က လူ႔ျပည္ႏွင့္ အေရအတြက္ တူသည္။ သူတုိ႔ရက္၊ သူတုိ႔လ၊ သူတုိ႔ႏွစ္ ျဖင့္ အႏွစ္(၄ဝဝဝ)သည္ သူတုိ႔နတ္သက္တမ္းျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ျဖင့္ ေရတြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း(၅၇ ကုေဋ ၆)သန္းသည္ တုသိသာနတ္သက္ ျဖစ္သည္။

လူ႔ျပည္က အႏွစ္(၈ဝဝ)သည္ နိမၼာနရတိနတ္ျပည္၏ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ လ၊ ႏွစ္တုိ႔က လူ႔ျပည္ႏွင့္ အေရအတြက္ တူသည္။ သူတုိ႔ရက္၊ သူတုိ႔လ၊ သူတုိ႔ႏွစ္ ျဖင့္ အႏွစ္(၈ဝဝဝ)သည္ သူတုိ႔နတ္သက္တမ္းျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ျဖင့္ ေရတြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း(၂၃၈ ကုေဋ ၄)သန္းသည္ နိမၼာနရတိနတ္သက္ ျဖစ္သည္။

လူ႔ျပည္က အႏွစ္(၁၆ဝဝ)သည္ ပရနိမၼိတဝသဝတၱိနတ္ျပည္၏ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ လ၊ ႏွစ္တုိ႔က လူ႔ျပည္ႏွင့္ အေရအတြက္ တူသည္။ သူတုိ႔ရက္၊ သူတုိ႔လ၊ သူတုိ႔ႏွစ္ ျဖင့္ အႏွစ္(၁၆ဝဝဝ)သည္ သူတုိ႔ နတ္သက္တမ္း ျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ျဖင့္ ေရတြက္ပါက ႏွစ္ေပါင္း(၉၂၁ ကုေဋ ၆)သန္းသည္ ပရနိမၼိတဝသဝတၱိနတ္သက္ ျဖစ္သည္။

နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္မွ နတ္အမ်ားစုသည္ အထက္ပါ နတ္သက္တမ္းအတုိင္း နတ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိ လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ပါးစြာ အျပည့္အဝ ခံစားၾကေလသည္။ ေတာင့္တမႈ၊ ေၾကာင့္ၾကမႈမရွိသလုိ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ အႏုိင္က်င့္မႈ၊ ဗုိလ္က် စုိးမုိးမႈလည္းမရွိေပ။ အတိတ္ကုသုိလ္ကံ ခ်ေပးသမွ် ခံစားခြင့္ကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရရွိခံစားၾကရေလသည္။

ကုိယ္ပုိင္ဘံုဗိမာန္၊ ကုိယ္ပိုင္စည္းစိမ္ျဖင့္ အားလံုးျပည့္စံုေနၾကသျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မနာလုိ ဣႆာျဖစ္စရာ မလုိ။ မလုိတမာ အဘိဇၥ်ပြားစရာ မလုိ။ မေတာ္ေလာဘျဖစ္စရာ မရွိ။ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္သည့္ သက္ရွိ သက္မဲ့ ပစၥည္း ဝတၳဳ အဖံုဖံုျဖင့္ သာယာၾကည္ႏူးမႈ ရိပ္ၿမံဳထဲတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ ခုိလႈံေနၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ခ်မ္းေျမ့မႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈ၊ သာယာမႈ တုိ႔ကသာ ဘဝဟူေသာ အခ်ိန္တုိ႔ကုိ ဝါးၿမိဳေနၾကေလသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

ေန႔စဥ္တုိင္းပင္ စိတ္ၾကည္လင္

ေန႔စဥ္တုိင္းပင္ စိတ္ၾကည္လင္

အၿမဲၾကည္လင္ စိတ္အစဥ္

ေျပာလွ်င္ အမွန္ရ။

အၿမဲၾကည္လင္ စိတ္အစဥ္

ၿပံဳးလွ်င္ အမွန္ရ။

အၿမဲၾကည္လင္ စိတ္အစဥ္

ေတြးလွ်င္ အမွန္ရ။

အလုပ္ အေျပာ စိတ္သေဘာ

မေနာ ျဖဴစင္က

အရိပ္ပမာ ျမတ္ခ်မ္းသာ

ေနာက္မွာ လုိက္ေနၾက။

ကုသုိလ္ ထံုမႊမ္း လူ႔အစြမ္း

ခ်ီးမြမ္း အံ့ၾသရ ။

(တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္)

Sunday, June 15, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၄)

နတ္ခ်မ္းသာ

တစ္နည္းအားျဖင့္ လူ႔ခ်မ္းသာဟူသည္ နတ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက ျမက္ဖ်ားေပၚက ဆီးႏွင္းေပါက္ႏွင့္ သမဒၵရာေရပမာ ကြာျခားေပသည္။ လူသည္ ကံႏွင့္ ဝီရိယကုိ မွီ၍ အသက္ရွင္ရ၏။ အဓိပၸာယ္က ဝီရိယႏွင့္ အလုပ္လုပ္မွ ကံက အက်ိဳးေပး၏။ လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရ ဟူေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ နတ္ျပည္သည္ လူ႔ျပည္မွ သူေဌးသူၾကြယ္မ်ား စုေဆာင္းထားေသာ ေငြႏွင့္ အပန္းေျဖစရာ ကမ္းေျခမ်ားသုိ႔သြား၍ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အပန္းေျဖရာဌာန မ်ဳိးျဖစ္သည္။ လူ႔ျပည္မွ စုေဆာင္းခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားျဖင့္ နတ္ျပည္သြား၍ အပန္းေျဖ ေပ်ာ္ပါးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

မိမိတုိ႔ ေရွးကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ရရွိထားေသာ ဘံုဗိမာန္မ်ားက ထူးေထြ ဆန္းျပား ခမ္းနားလွ၏။ နတ္သားတုိ႔၏ အရြယ္မွာ အသက္ထက္ဆံုး အသက္(၂၀)ခန္႔ျဖစ္၍ နတ္သမီးတုိ႔က အသက္(၁၆)ႏွစ္ခန္႔သာ ျဖစ္သည္။ သြားက်ိဳး၊ ဆံျဖဴ၊ နားအူ၊ မ်က္မြဲ၊ အေရတြန္႔ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ။ ပင္ကုိယ္အလွမပ်က္ဘဲ တစ္သက္လံုး တည္ေနၾက သည္။ နတ္ၾသဇာ အဆီအႏွစ္ကုိသာ စားေသာက္ၾကရသျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္အတြင္း၌ အေလးအေပါ့မွစ၍ မေကာင္း သည့္အညစ္အေၾကးဟူသမွ် လံုးဝမရွိ။ အၿမဲ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္၍ ေမႊးပ်ံ႕ေနသည္။ အုိျခင္း၊ နာျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ။ ေသျခင္းသာရွိသည္။ ေသျခင္းဟူရာ၌ လူ႔ျပည္ကဲ့သုိ႔ ေရာဂါေဝဒနာခံစားရျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ မီးစာကုန္ ဆီးခမ္း၍ မီးၿငိမ္း ရျခင္းသေဘာမ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။

ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္၌ မေကာင္းေသာ အနိ႒ာ႐ံု လံုးဝမရွိ။ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ ဣ႒ာ႐ံုတုိ႔ကသာ အခ်ိန္ျပည့္ လႊမ္းမုိးေနေတာ့သည္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း စိတ္ညစ္စရာ၊ စိတ္ဆင္းရဲစရာ၊ စိတ္ဓာတ္က်စရာ ဟူ၍ လံုး၀မရွိ။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ၊ ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာတုိ႔သာ အတိၿပီးေတာ့သည္။ ကို္ယ္ပင္ပန္းရျခင္း၊ စိတ္ပင္ပန္းရျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အၿမဲတမ္း ေပါ့ပါးသြတ္လက္ ခ်မ္းသာေနေတာ့သည္။ ကာမဘံုသားျခင္း အတူတူ ျဖစ္၍ ကာမခ်မ္းသာခံစားျခင္းက လူမ်ားႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ နတ္မ်ားက သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာ အမ်ိဳးအစားျဖစ္၍ အရာရာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ရွိၾကသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Friday, June 13, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၃)

ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး

ကာလခ်မ္းသာ၊ ႐ူပခ်မ္းသာ၊ အ႐ူပခ်မ္းသာ၊ ဖုိလ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဟု ခ်မ္းသာငါးမ်ိဳးခန္႔ရွိသည္။ ကာမခ်မ္းသာ ဟူသည္ အဆင္းလွလွ၊ အဆင္းေကာင္းေကာင္း၊ အသံသာသာ၊ ရနံ႔ေမႊးေမႊး၊ အစားေကာင္းေကာင္း၊ အေသာက္ေကာင္းေကာင္း၊ အထိအေတြ႕ေကာင္းေကာင္း မ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းကာမ ခ်မ္းသာကုိ ကာမဂုဏ္ငါးပါးဟုလည္း ေခၚသည္။ လုိခ်င္တပ္မက္စရာျဖစ္၍ ေႏွာင္ဖဲြ႕တတ္ေသာ အာ႐ံုမ်ားဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အထိအေတြ႕၊ အာ႐ံုတုိ႔သည္ သက္ရွိ သက္မဲ့ ႏွစ္ခုလံုးႏွင့္ ဆုိင္သည္။

အဆင္းလွလွဟူရာ၌ အမ်ိဳးသမီးလွလွ၊ အမ်ိဳးသားလွလွ၊ သားလွလွ၊ သမီးလွလွ မ်ားပါသလုိ၊ အိမ္လွလွ၊ တုိက္လွလွ၊ ကားလွလွ၊ အျခားအသံုးအေဆာင္ လွလွမ်ားလည္းပါဝင္သည္။ ထုိအဆင္းလွလွတုိ႔သည္ သက္ဆုိင္သူ ပိုင္ဆုိင္သူတုိ႔ကုိ ခ်မ္းသာေစသည္။

အသံသာဟူရာ၌ ဇနီးသံ၊ ခင္ပြန္းသံ၊ သာသံ၊ သမီးသံ၊ မိမိအေပၚ ၾကင္နာေသာအသံ၊ အေလးထားေသာအသံ၊ ေျမႇာက္ပင့္ေသာအသံ၊ ခ်ီးက်ဴးေသာ အသံမ်ားပါ၀င္သလုိ အျခားေတးသီခ်င္းသံတုိ႔လည္း ပါ၀င္ပါသည္။ ရနံ႔ ေမႊးေမႊးႏွင့္ စားေကာင္း၊ ေသာက္ေကာင္းမ်ား ကား အဓိပၸာယ္ ရွင္းပါသည္။

အထိအေတြ႕ေကာင္းဟူရာ၌ အမ်ိဳးသား အထိအေတြ႕၊ အမ်ဳိးသမီး အထိအေတြ႕၊ သားေလး သမီးေလး၏ အထိ အေတြ႕၊ အဝတ္အထည္ေကာင္းေကာင္း၊ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းတုိ႔၏ အထိအေတြ႕၊ တုိက္အိမ္ ေကာင္းေကာင္း၊ ကားေကာင္းေကာင္းတုိ႔၏ အထိအေတြ႕ အားလံုးပါ၀င္သည္။ ယင္းအထိအေတြ႕ အာ႐ံုတုိ႔သည္ သက္ဆုိင္သူကုိ ခ်မ္းသာေပးသည္။

ကာမခ်မ္းသာဆုိသည့္အထဲတြင္ လူခ်မ္းသာလည္းပါသည္။ နတ္ခ်မ္းသာလည္းပါ၀င္သည္။ လူလည္း ထုိအာ႐ံု ငါးပါးကုိခံစား၍ ခ်မ္းသာသည္။ နတ္လည္း ထုိအာ႐ံုငါးပါးကုိ ခံစား၍ ခ်မ္းသာသည္။ အဆင့္အတန္းကေတာ့ အတုိင္းအဆမရွိ ကြားျခား၏။ လူက ထုိအာ႐ံုငါးပါးကုိ ခံစားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အပင္ပန္းခံ၍ ေတာ္ေတာ္ဖန္တီးယူရ သည္။ နတ္က ဖန္တီးစရာမလုိ။ ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ံုငါးပါး အလုိအေလွ်ာက္ ေပါၾကြယ္ဝေန၏။ ကြာျခားမႈက သူေတာင္းစားစည္းစိမ္ႏွင့္ စၾကာမင္းစည္းစိမ္ကဲ့သုိ႔ အတုိင္းအဆမဲ့ ကြာျခားလွ၏။ လူခ်မ္းသာ ဟူသည္ နတ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ႏႈိင္းစာက သူေတာင္းစားအဆင့္မွ်သာ ျဖစ္သည္။

ထုိသုိ႔ သူေတာင္းစား စည္းစိမ္သမွ် ေသးႏုတ္လွေသာ လူခ်မ္းသာ အႏုတ္အဖဲြေလးအတြက္ အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲခံ၊ အကုသုိလ္ေတြ အလြန္အကၽြံျဖစ္ခံၿပီး ဘဝတစ္ခုလံုး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံကာ ေမာေမာပန္းပန္း လုိက္စား ရွာေဖြေနရင္းျဖင့္ ဘဝတစ္ခုၿပီးဆံုးသြားျခင္း၊ ကုန္ဆံုးသြားျခင္းသည္ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Thursday, June 12, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၂)

သာဘာတရား၏ အရင္းအျမစ္

ဘာသာတရား၏ မူလအေျခခံဇာစ္ျမစ္သည္ ခ်မ္းသာသုခပင္ ျဖစ္သည္။ ကမၻာဦး စုိက္ပ်ိဳးေရးေခတ္က လူသားတုိ႔သည္ မုိးေလ၀သ ရာသီဥတု မမွန္မႈေၾကာင့္ ဆန္ေရစပါး ရွားပါးၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေသာ အခါ ယင္းဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္၍ ခ်မ္းသာသုခ ရရိွလုိသျဖင့္ ေတာကုိးကြယ္၊ ေတာင္ကုိးကြယ္၊ အင္းအုိင္ ျမစ္ေခ်ာင္းတုိ႔ကုိ ကုိးကြယ္ၾကသည္။ ထုိမွတစ္ဆင့္ စိတ္ကူးေပၚရာ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္ စသည္တုိ႔ကုိ စိတ္ကူးႏွင့္ ဖန္ဆင္း၍ ကုိးကြယ္ၾကသည္။ ပူေဇာ္ပသၾကသည္။

ဘုရားရွင္ ပြင့္ေပၚလာမွ ဘုရင္းရွင္က ဒီေတာကုိးကြယ္၊ ေတာင္ကုိးကြယ္၊ နတ္ကုိးကြယ္ စတဲ့ ကိုးကြယ္ရာ ေတြဟာ ကုိးကြယ္ရာ အစစ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေတြကုိးကြယ္လုိ႔ ခ်မ္းသာသုခ မရႏုိင္ဘူး၊ ကုိးကြယ္ရာအစစ္ဟာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးသာ ျဖစ္တယ္။ ရတနာသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္မွသာ ခ်မ္းသာသုခ ရႏုိင္တယ္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

လူအမ်ားစုသည္ ယံုၾကည္မႈ၊ ကုိးကြယ္မႈ ဘာသာတရားႏွင့္ မကင္းႏုိင္ၾက။ ဘာသာတရားႏွင့္ ဆက္စပ္၍ လုပ္ေဆာင္မႈ မွန္သမွ်ဟာ ခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္သာ ရည္စူးၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဘာသာတရား၏ ဇာစ္ျမစ္၊ ဘာသာ တရား၏ ဦးတည္ရာသည္ ခ်မ္းသာသုခပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဒါနျပဳ၊ သီလေဆာက္တည္၊ ဘာဝနာပြား စသည္ျဖင့္ ဘာသာေရးအလုပ္ကုိ ႐ုိး႐ုိးသားသား ျဖဴျဖဴစင္စင္ လုပ္သူမ်ားလည္း ခ်မ္းသာဖုိ႔ျဖစ္သည္။ ယႀတာေခ်၊ အဓိ႒ာန္ဝင္၊ သက္သတ္လြတ္စား၊ ပုတီးလည္စြပ္၊ ဘုရားတည္ စသည္ျဖင့္ ဘာသာေရးကုိ စတန္႔ထြင္ လုပ္သူမ်ားလည္း ခ်မ္းသာဖုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။

မိမိအလုပ္ကုိ ဦးတည္ခ်က္မဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ ျဖင့္ လုပ္သူဟူ၍ မရွိသေလာက္ျဖစ္၏။ ဦးတည္ခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖင့္ လုပ္ၾကသူသာ မ်ားသည္။ ဘာသာေရးလုပ္သူအားလံုးတို႔၏ ဦးတည္ခ်က္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ခ်မ္းသာသုခ ရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္။ မိမိဥာဏ္မီသေလာက္ မိမိသန္ရာ သန္ရာကုိ ရည္ရြယ္ေတာင့္တ၍ ျပဳၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။

လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ ေလာက္ကုိသာ ဥာဏ္မီ၍ ထုိ လူနတ္ခ်မ္းသာမ်ားကုိသာ ေတာင့္တသူမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ ထုိေလာက္မွ် ဥာဏမမီသျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ လတ္တေလာခ်မ္းသာကုိသာ ေတာင့္တၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ထုိ႔ထက္ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ႀကီးမား၍ မဂ္၊ ဖုိလ္၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ရည္ရြယ္ေတာင့္တၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ေလာကီ ခ်မ္းသာကုိ ေတာင့္တသည္ျဖစ္ေစ၊ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာကုိ ေတာင့္တသည္ျဖစ္ေစ ခ်မ္းသာလုိစိတ္ကေတာ့ တစ္ခုတည္းပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခုတည္းဟူသည္ ခ်မ္းသာလုိမႈ တူညီျခင္းကုိ ဆုိလုိသည္။ အားလံုးပင္ ခ်မ္းသာ ခ်င္ၾက၏။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

Wednesday, June 11, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁)

တူညီေသာဆႏၵ

ခ်မ္းသာသုခ တစ္ခုမွ်၌ ေလာကအထု အကုန္စု၏ ဟူသည္၏။ လူလည္းခ်မ္းသာခ်င္၏၊ နတ္လည္း ခ်မ္းသာခ်င္၏၊ ရွင္လည္း ခ်မ္းသာခ်င္၏၊ ရဟန္းလည္းခ်မ္းသာခ်င္၏၊ တိရစၦာန္ေလးမ်ားေသာ္မွ ခ်မ္းသာခ်င္ၾက၏။ သက္ရွိမွန္သမွ် အားလံုးခ်မ္းသာခ်င္ၾက၏။ သက္ရွိ သတၱ၀ါလားလံုး၏ ကာယကံေျမာက္၊ ၀စီကံေျမာက္ ျပဳမူေျပာဆုိ လႈပ္ရွားေနၾကျခင္းသည္ ခ်မ္းသာဖုိ႔သာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ပမာဏႏွင့္ကုိယ္ ခ်မ္းသာလုိသည့္အရာ၊ ခ်မ္းသာလုိမႈ ပမာဏေတာ့ ကြာျခားမည္ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕သတၱ၀ါက အစားခ်မ္းသာဖုိ႔သာ လႈပ္ရွားသည္။ အခ်ိဳ႕သတၱ၀ါက အစားေရာ အ၀တ္ပါ ခ်မ္းသာဖုိ႔ လႈပ္ရွားသည္။ တခ်ိဳ႕သတၱ၀ါက စား၀တ္ေနေရး အားလံုး ခ်မ္းသာဖုိ႔ လႈပ္ရွားသည္။ တခ်ိဳ႕က သြားေရး၊ လာေရး ခ်မ္းသာဖုိ႔ လႈပ္ရွားသည္။ သတၱ၀ါ၏ အသိဥာဏ္ ဗဟုသုတ ရွိမႈအေပၚ မွီ၍ ခ်မ္းသာလုိမႈ၊ လႈပ္ရွားမႈတုိ႔ကလည္း ပုိမုိမ်ားျပားေလသည္။ ၿခံဳငံုလုိက္လွ်င္ သတၱ၀ါ အားလံုး ခ်မ္းသာရန္အတြက္သာ ဟန္ျပင္ေနၾက၊ တာစူေနၾက၊ လႈပ္ရွားေနၾက၏။ ဘာသာေရး လုပ္သူက လုပ္ၾက၏။ စီးပြားေရးလုပ္သူက လုပ္ၾက၏။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္သူက လုပ္ၾက၏။ ကုိယ့္အစြမ္းအစ၊ ကိုယ့္နည္း ကုိယ့္ဟန္ႏွင့္ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ခ်မ္းသာဖုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ေရွးပညာရွိမ်ားက ခ်မ္းသာသုခ တစ္ခုမွ်၌ ေလာကအထု အကုန္စု၏ ဟုဆုိခဲ့၏။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။


Monday, June 9, 2008

ေမတၱာပြားၾက ၿငိမ္းခ်မ္းစြ

ေမတၱာပြားၾက ၿငိမ္းခ်မ္းစြ


ေမတၱသုတ္ ပရိတ္ေတာ္

ရြတ္ဖတ္ေနာ္အမ်ား။

သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ေမတၱထား

မျခားရင္၀ယ္သား။

ေမတၱသုတ္ ပရိတ္ေတာ္

ထင္ေပၚလုိ႔ ေက်ာ္ၾကား။

ေန႔ညအစဥ္ ရြတ္ဖတ္ပြား

ေဘးရန္ကင္းျငား။

ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္တရား

ရြတ္ဖတ္ပြား အိပ္ရာ၀င္။

မေကာင္းဆုိး၀ါး အိပ္မက္မ်ိဳး

ျမင္မက္႐ုိး အစဥ္မရွိ။

ခ်မ္းသာစြာ အိမ္ရသည္ပင္

စိတ္ၾကည္လင္ေအးျမ။

အပ ေလာက ပေယာဂ

ေျခာက္လွန္႔ကင္းစြ။

တစ္ေယာက္တည္းေသာသား

မိေမတၱာ ထားသလုိ

သေဗၺ သတၱာ သတၱ၀ါမ်ား

ေမတၱာစိတ္ ယုိဖိတ္ထား

ပြားမ်ားထုိထုိ။

လူနတ္မ်ား ခ်စ္ခင္သကုိ

အဆိပ္လက္နက္ဆုိ မစူးရွ။

အနာေရာဂါ ကင္းစင္ပ

ၿငိမ္းခ်မ္းသာစြ။

လူသားဘ၀ တစ္ခဏ

ထားၾကမွ ေမတၱာေတြ။

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟပယ္ရွင္း

အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ခင္ေန

ေမတၱသုတ္တရား ပြားမ်ားပါေလ

သတၱ၀ါေတြ က်န္းမာဖုိ႔

ေမတၱသုတ္တရား ရြတ္ပြားပါေလ

သတၱ၀ါေတြ ခ်မ္းသာဖုိ႔

လူတုိင္းဘ၀ ၿငိမ္းခ်မ္းလို႔

ေဘးမသန္းေစဖုိ႔ ။ ။

(ျမ၀တီရသစံုမဂၢဇင္းပါ သိပၸံစုိးျမင့္ႏိုင္ ရဲ႕ကဗ်ာေလးကို မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္)

Friday, June 6, 2008

အိမ္မီးေလာင္ေသာ္

အိမ္မီးေလာင္ေသာ္

  • အိမ္ကို မီးေလာင္သည္ရွိေသာ္ အိမ္ရွင္သည္ အုိး ခြက္ စသည္တုိ႔ကုိ ထုတ္ယူသယ္ေဆာင္ရာ၏။ မီးစဲြေလာင္ ျခင္းမွ လြတ္ကင္းက်န္ရွိေနေသာ အခ်ိဳ႕ပစၥည္းမ်ားလည္းရွိသည္။ ထုိ ထုတ္ယူ သယ္ေဆာင္ ထားေသာ ပစၥည္း သည္လည္းေကာင္း၊ မီးမေလာင္ကၽြမ္းဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ ပစၥည္းမ်ားသည္ လည္းေကာင္း အိမ္ရွင္ အတြက္ျဖစ္သည္။ အိမ္ရွင္အဖုိ႔ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္သည္။

  • ဤေလာက၌ လူသားတုိ႔အား အုိျခင္းမီး၊ နာျခင္းမီး၊ ေသျခင္းမီး စသည္တုိ႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ ေတာက္ေလာင္ ပူကၽြမ္းလ်က္ ရွိေနေပသည္။ မေသမီက အျပစ္မရွိ ေကာင္းျမတ္စင္ၾကယ္ေသာ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ခ်က္သည္ သာလွ်င္၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အစုစုသည္သာလွ်င္ ထုိလူသားအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေလသည္။ အိမ္မီး ေလာင္ရာ၌ ထုတ္ယူသယ္ေဆာင္ထားအပ္ေသာ ပစၥည္းကဲ့သုိ႔တည္း။
    (တိကနိပါတ္၊ ျဗဟၼဏ၀ဂ္၊ ဒုတိယ ေဒြျဗာဟၼဏသုတ္)

စပါးေစ့ ႏွင့္ စိတ္

စပါးေစ့ ႏွင့္ စိတ္

အစီအစဥ္ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ထူမတ္၍ထားေသာ စပါးေစ့သည္ ထက္ျမက္ စူးရွျခင္း သတိၱစြမ္းကုိ ေဆာင္ယူထား ေလသည္။ လဲေနေသာ စပါးေစ့ကား ျပဳျပင္ စီစဥ္ျခင္း ကင္းမဲ့၍ ဖရုိဖရဲ တည္ရွိေနသည့္ သေဘာကုိ ေဆာင္ေလသည္။ ထက္ျမက္စူးရွျခင္းသည္ သတိၱစြမ္းကုိ မေဆာင္ႏုိင္ေပ။
ထုိနည္းတူစြာပင္ ထိန္းသိမ္း၍ ျပဳျပင္ထားေသာ စိတ္မွာ ထက္ျမက္စူးရွျခင္း သတိၱစြမ္းရည္ရွိ၏။ အလင္းေရာင္ သည္အေမွာင္ကုိ ပ်က္ျပယ္ေစႏုိင္ သကဲ့သုိ႔ ေတြေ၀မုိက္မဲျခင္း အ၀ိဇၨာေမာဟကုိ ၿဖိဳဖ်က္ပစ္တတ္သည္။ အမွန္တရားတုိ႔ သိျမင္ႏိုင္စြမ္း၏။
ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ျခင္း မရွိေသာ စိတ္ကား ဖ႐ုိဖရဲ ပ်ံ႕လႊင့္၍ တည္ရွိေနသျဖင့္ ထက္ျမက္ျခင္း သတိၱစြမ္း မရွိႏိုင္ေပ။ အမွန္တရားကုိ သိျမင္ႏိုင္စါမ္း မရွိေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အျမင္မွန္၊ အသိမွန္၊ လမ္းမွန္ကုိ ရရွိရန္မွာ စိတ္ကုိ ထိန္းသိမ္း ျပဳျပင္ေရးသည္ အေျခခံျဖစ္သည္။
(ဧကကနိပါတ္၊ ပဏိဟိတအစၦ၀ဂ္၊ ပထမသုတ္ ႏွင့္ ဒုတိယသုတ္)

Wednesday, June 4, 2008

တဏွာ ေမ်ာက္သုိး

တဏွာ ေမ်ာက္သုိး


မာလာႏြယ္သည္ ရွင္သန္ခက္ျဖာ တုိးပြား၍ လာသကဲ့သုိ႔ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနထုိင္ က်င့္သံုးေသာသူသည္ ကိေလသာ တဏွာ ပြား၍ပြား၍ တုိးလာသည္။
သစ္သီးကုိ လိုခ်င္ တပ္မက္ေသာ ထုိေမ်ာက္သည္ သစ္ပင္တစ္ပင္မွ အျခား တစ္ပင္သုိ႔ ခုန္လႊားကူသန္း သကဲ့သုိ႔ ကိေလသာတဏွာ တုိးပြားသူသည္ ဘ၀ခရီးတြင္ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ ေျပးလႊားကူးသန္း ေနရသည္။
(တဏွာ၀ဂ္၊ ကပိလမစၦ၀တၳဳ)

Tuesday, June 3, 2008

တဏွာပုိက္ကြန္

တဏွာပုိက္ကြန္

ပုိက္ကြန္ ညႊတ္ကြင္း၌ မိ၍ေနေသာ ယုန္ငယ္ကုိၾကည့္ပါ။ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ကာ ပင္ပန္းဆင္းရဲ၍ ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရလိမ့္မည္။
ကိေလသာတဏွာျဖင့္ ၀ုိင္း၀န္း ၿခံရံလ်က္ သံေယာဇဥ္အေစး ကပ္ၿငိလ်က္ရွိေသာ သူသည္လည္း ညႊတ္ကြင္း မိေနေသာ ယုန္သူငယ္ကဲ့သုိ႔ျဖစ္သည္။ စုိးရိမ္ပူပန္ရသည္။
တဏွာတည္းဟူေသာ ပုိက္ကြန္တြင္းမွ လြတ္ေျမာက္မွသာလွ်င္ ဆင္းရဲျခင္းအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေပမည္။
(တဏွာ၀ဂ္၊ သူကရေပါတိကာ၀တၳဳ)

အျမစ္တဏွာ

အျမစ္တဏွာ

သစ္ပင္၏ အကိုင္းအခက္ ပင္စည္ကုိ ခုတ္ျဖတ္ပစ္႐ံုမွ်ျဖင့္ ထုိသစ္ပင္သည္ အၿပီးတုိင္ မပ်က္စီးႏုိင္ေပ။ အသစ္တစ္ဖန္ ေပါက္ေရာက္ ပြားစည္ လာေပဦးမည္။ အရင္းအျမစ္ပါ ႏုတ္ယူ ဖ်က္ဆီးပစ္မွသာ ထုိသစ္ပင္သည္ အစတံုးႏိုင္ေပသည္။
ထုိ႔အတူပင္ တပ္မက္ႏွစ္သက္ျခင္း တဏွာ ကိန္းေအာင္း တည္ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈသည္ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေနသည္သာ ျဖစ္သည္။
(တဏွာ၀ဂ္၊ သူကရေပါတိကာ၀တၳဳ)

တဏွာႀကိဳးေခြ

တဏွာႀကိဳးေခြ


သံေျခခ်င္း၊ ထိပ္တံုး၊ ႀကိဳးေခြ၊ လက္ထိပ္ တုိ႔သည္ ဖဲြ႕ခ်ည္ တုပ္ေႏွာင္ရန္ ကိရိယာတုိ႔ျဖစ္သည္။ အေႏွာင္ အဖဲြ႕တုိ႔ ျဖစ္ကုန္၏။
သား၊ သမီး၊ လင္မယား၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ရတနာ၊ စည္းစိမ္းတုိ႔ကုိ စဲြမက္ တြယ္တာျခင္းသည္ ဖဲြ႕ခ်ည္တုပ္ေႏွာင္ရန္ ကိရိယာတုိ႔ ျဖစ္ကုန္သည္။ ပုိမုိ ခုိင္ၿမဲေသာ အေႏွာင္အဖဲြ႕တုိ႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ယင္းသည့္ တဏွာ အစဲြအလမ္း တည္းဟူေသာ အေႏွာင္အဖဲြ႕မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္သူသည္ မုခ် ခ်မ္းသာရမည္ျဖစ္သည္။
(တဏွာ၀ဂ္၊ ဗႏၶနာဂါရ၀တၳဳ)

Monday, June 2, 2008

ကိေလသာ ျမက္ေတာ

ကိေလသာ ျမက္ေတာ

ျမက္ပင္၊ ေပါင္းပင္တုိ႔သည္ လယ္ယာကုိ ဖ်က္ဆီးၾကကုန္သည္။ ေကာက္ပင္၊ ပဲပင္တုိ႔သည္ ျမက္ပင္၊ ေပါင္းပင္ တုိ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးၾကကုန္၏။
တဏွာ၊ ရာဂ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တည္းဟူေသာ ကိေလသာတုိ႔သည္ လူသတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ဖ်က္ဆီးကုန္၏။ လူသတၱ၀ါတုိ႔သည္လည္း ထုိကိေလသာ ျမက္ေပါင္းပင္တုိ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးၾကကုန္၏။
(တဏွာ၀ဂ္၊ အကုၤရ၀တၳဳ)

တဏွာ ပင့္ကူအိမ္

တဏွာ ပင့္ကူအိမ္

ပင့္ကူေကာင္သည္ မိမိျပဳလုပ္ေသာ ပင့္ကူအိမ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္အိပ္စက္၏။
ကိေလသာထူေျပာေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ စဲြလမ္းႏွစ္သက္ျခင္း တဏွာကြန္ရက္တြင္ ျငိကပ္စဲြလမ္း၍ ေပ်ာ္ေမြ႕ကုန္၏။
အသိပညာရင့္က်က္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ ပင့္ကူအိမ္ႏွင့္တူသည့္ တဏွာကြန္ရက္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ၾကကုန္၏။
(တဏွာ၀ဂ္၊ ေခမာေထရီ၀တၳဳ)

Sunday, June 1, 2008

ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး

ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး

ျမင္းကုန္သည္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ေရာင္းမည့္ ျမင္းမ်ားကုိ ဂ႐ုတစုိက္ရွိၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးေကာင္းေသာ ျမင္းမ်ားကုိ ပုိမုိ၍ ဂ႐ုတစိုက္ ျပဳစု ေမြးျမဴၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ မ်ိဳးေကာင္းေသာ ျမင္းသည္ တန္ဖုိးႀကီးေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
လူတုိ႔သည္ မိမိကုိယ္ကုိသာလွ်င္ အားကုိးရာျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးကုိ အားမကုိးရာ။ ျမင္းကုန္သည္သည္ အမ်ိဳးေကာင္း ေသာျမင္းမ်ားကုိ အေရးတယူ အေလးတျမတ္ ျပဳသကဲ့သုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ အေလးအျမတ္ ျပဳရမည္။ အေၾကာင္းမွာ မိမိသာလွ်င္ မိမိအတြက္ ျပဳလုပ္ ဖန္တီး ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
(ဘိကၡဳ၀ဂ္၊ နဂၤလကုလေတၳရ၀တၳဳ)

အေႏွာင့္အယွက္မရွိေသာအလွဴ

အေႏွာင့္အယွက္မရွိေသာအလွဴ

၁။ ထၾကြလံု႔လရွိျခင္း၊
၂။ သတိတရားႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊
၃။ စင္ၾကယ္ေသာ ကိုယ္ႏႈတ္မႈရွိျခင္း၊
၄။ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈျပဳျခင္း၊
၅။ ကုိယ္၊ ႏႈတ္၊ ႏွလံုး ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊
၆။ တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္း ။ ။

အလွဴေပးျခင္း (၃)မ်ိဳး (၁)

အလွဴေပးျခင္း (၃)မ်ိဳး (၁)

၁။ သားသမီးတုိ႔အား ေကၽြးေမြးျပဳစုျခင္း (ေၾကြးေခ်ျခင္းဒါန)
၂။ သားသမီးတို႔က မိဘတုိ႔အား ေကၽြးေမြးျခင္း (ေၾကြးဆပ္ဒါန)
၃။ သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လွဴဒါန္းျခင္း (ေရႊအုိးျမႇဳပ္ဒါန) ။ ။

အလွဴေပးျခင္း (၃)မ်ိဳး (၃)

အလွဴေပးျခင္း (၃)မ်ိဳး (၃)

၁။ ကုိယ္တုိင္လွဴျခင္း၊
၂။ သူတစ္ပါးကုိ ေစလႊတ္၍ လွဴျခင္း၊
၃။ သူတစ္ပါး ခရီးသြားရာ၌ လူႀကံဳပါး၍ လွဴျခင္း ။ ။

အလွဴေပးျခင္း (၃)မ်ိဳး (၂)

အလွဴေပးျခင္း (၃)မ်ိဳး (၂)

၁။ မိမိသံုးေဆာင္သည့္ထက္ အညံ့ကုိ လွဴျခင္း၊
၂။ မိမိသံုးေဆာင္ေသာ အဆင့္ႏွင့္အညီ လွဴျခင္း၊
၃။ မိမိအသံုးအေဆာင္ထက္ အျမတ္ကုိ လွဴျခင္း။ ။

ဒါန (၄)ပါး

ဒါန (၄)ပါး

၁။ ေစတနာမွ်ျဖစ္ေသာ ဒါန၊
၂။ လုိခ်င္တပ္မက္ကင္း ဒါန၊
၃။ မေကာင္းမႈမွ ၾကဥ္ေရွာင္ျခင္း ဒါန၊
၄။ လွဴဖြယ္၀တၳဳ ေပးလွဴေသာ ဒါန။ ။

အလွဴ(၅)မ်ိဳး

အလွဴ(၅)မ်ိဳး

၁။ ကံ-ကံ၏အက်ိဳးကုိယံုၾကည္၍ လွဴျခင္း (သဒၶါဒါန)၊
၂။ လွဴဖြယ္ပစၥည္းႏွင့္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိ အ႐ုိအေသျပဳ၍ လွဴျခင္း (သကၠစၥဒါန)၊
၃။ ဧည့္သည္ လူနာအားလည္းေကာင္း ငတ္မြတ္သူအား လည္းေကာင္း လွဴျခင္း(ကာလဒါန)၊
၄။ မိမိစည္းစိမ္ကုိ မတပ္မစြန္း လွဴျခင္း (အႏုဂၢဟိတဒါန)၊
၅။ မိမိကိုယ္ကုိ မခ်ီးျမႇင့္၊ သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်ဘဲ လွဴျခင္း (အႏုပဟဇၨဒါန)။ ။

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား

၁။ ဘုရား၊
၂။ ပေစၥကဗုဒၶါ၊
၃။ အရိယာသာ၀က(၈)ပါး၊
၄။ စ်ာန္ရ ရေသ့ပရိဗုိဇ္၊
၅။ ပုထုဇဥ္သီလ၀ႏၱ၊
၆။ ပုထုဇဥ္ဒုႆီလ၊
၇။ တိရစၦာန္ ။ ။

အလွဴ(၆)မ်ိဳး

အလွဴ(၆)မ်ိဳး

၁။ အဆင္းအလွဴ၊
၂။ အသံအလွဴ၊
၃။ အနံ႔အလွဴ၊
၄။ အရသာအလွဴ၊
၅။ အ၀တ္အလွဴ၊
၆။ တရားအလွဴ။ ။

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏ အဆင့္အတန္းျမတ္ပံု

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏ အဆင့္အတန္းျမတ္ပံု

၁။ လူသား၊
၂။ ေသာတာပန္၊
၃။ သကဒါဂါမ္၊
၄။ အနာဂါမ္၊
၅။ ရဟႏၱာ၊
၆။ ပေစၥကဗုဒၶါ၊
၇။ ဘုရား၊
၈။ ဘုရားအမွဴးရွိေသာသံဃာ၊
၉။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွသံဃာ။ ။

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လိုက္၍ အက်ိဳးေပးပံု

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လိုက္၍ အက်ိဳးေပးပံု

၁။ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္(၈)ေယာက္ ------- အက်ိဳး မေရမတြက္ႏုိင္၊
၂။ သာသနာပ ရေသ့ - အက်ိဳး ကုေဋတစ္သိန္း၊
၃။ သီလရွိေသာ ပုထုဇဥ္ - အက်ိဳး တစ္သိန္း၊
၄။ ပုထုဇဥ္ ဒုႆီလ - အက်ိဳး တစ္ေထာင္၊
၅။ တိရစၦာန္၊ လူ - အက်ိဳး တစ္ရာ ။ ။

Posts

Followers

Labels

Comments