လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၁၉)

ဦးေႏွာက္ကုိ အျပည့္အဝ သံုးပါ

ခ်မ္းသာခ်င္သူသည္ ေဗဒင္ဆရာ၊ ဓာတ္ဆရာ၊ နတ္ဆရာ တုိ႔ကို အလြန္အကၽြံ အားမကုိးသင့္ေပ။ ေငြကုန္ခံ လူပင္ပန္းခံၿပီး မယံုၾကည္ အားမကုိးသင့္ေပ။ လူအမ်ားစုသည္ ေဗဒင္ကုိ ဝါသနာပါၾက၍ လံုးဝႀကီးေတာ့ မကန္႔ကြက္ လုိပါ။ သာမန္ အပ်င္းေျပ ေတာ္႐ံု တန္႐ံုသာ ေကာင္းသည္။ ေဗဒင္သည္ ဘုရားေဟာ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ ဘုရားေဟာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာကလည္း လက္မခံပါ။ ေဗဒင္ဟူသည္ သာသနာေတာ္၏ ဆူး၊ ေျငာင့္၊ ခလုတ္သာ ျဖစ္သည္။ အိႏိၵယႏုိင္ငံတြင္ သာသနာ ကြယ္ရျခင္းသည္ ေဗဒင္ဆရာ၊ ဂါထာ၊ မႏၱန္ ဆရာတုိ႔၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေဗဒင္ေၾကာင့္ သာသနာ ကြယ္ႏိုင္သည္ကုိ အထူး သတိျပဳသင့္သည္။

ဘုရားရွင္က “ နံနက္ခင္းမွာ ေကာင္းေသာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ မ်ားရွိၾကလွ်င္ ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းေသာ နကၡတ္ႏွင့္ ယွဥ္ေနသည္။ မဂၤလာရွိေသာ နံနက္ခင္းျဖစ္သည္။ ေန႔ခင္းသည္လည္း ထုိ႔ အတူပင္ျဖစ္သည္ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဘုရားရွင္က “ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ အားကုိးပါ၊ ကုိးကြယ္ပါ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ မိမိ၏ကံ၊ ဥာဏ္၊ ဝီရိယကုိသာ အားကုိးပါဟု ဆုိလုိရင္း ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ ေတြကုိ စင္ၾကယ္ေအာင္၊ သန္႔ရွင္းေအာင္၊ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ပါ။ မိမိဥာဏ္ပညာကုိ ထက္ျမက္ေအာင္၊ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ပါ။ မိမိ၏ ဝီရိယ ကုိ ေကာင္းေအာင္လုပ္ပါ။ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါ။ အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲခံလုပ္ပါ။ လက္ရွိမွာလည္း ကံ၊ ဥာဏ္၊ ဝီရိယတုိ႔ ေကာင္းေနလွ်င္ အတိတ္ကံကလည္း ေထာက္ပံ့မယ္ဆုိလွ်င္ ဘယ္ဘုရားမွ လာတား၍မရပါ။ အတိတ္ကံက အားနည္းေနေသာ္မွ ပစၥဳပၸန္ႀကိဳးစားသေလာက္ ေတာ့ ခံစားခြင့္ရွိမည္သာ ျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ထိပ္တန္းက ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတုိ႔သည္ အတိတ္ကံထည့္၍ စကား မေျပာၾကေပ။

အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပ၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ခ်င္သူတုိ႔သည္လည္း ေဗဒင္ဆရာဆီကုိ သြားၾကသည္။ အိမ္ေထာင္ျပဳ ခ်င္ေသာ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးတုိ႔သည္လည္း ေဗဒင္ဆရာဆီ သြားၾကသည္။ ရာထူးတက္ခ်င္၊ အာဏာတည္ၿမဲခ်င္ သူတုိ႔သည္လည္း ေဗဒင္ဆ၇ာဆီကုိ သြားၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆရာေတာ္ တစ္ပါးက ေဗဒင္ေမးတယ္ဆုိတာ ဥစၥာ႐ူး၊ လင္တ႐ူး၊ အာဏာ႐ူးေတြပါဟု မိန္႔ခဲ့သည္။ ႐ူးမ႐ူး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရန္ ျဖစ္သည္။

သေဘာဥာဏ္ ျပည့္ဝသူ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကုိ ေျခေျခ ျမစ္ျမစ္ နားလည္သူ (ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ စစ္စစ္ျဖစ္သူ) ကံႏွင့္ အက်ိဳးကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ယံုၾကည္လက္ခံသူတုိ႔သည္ ေဗဒင္ကုိ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိၾကေပ။ ရေသ့စိတ္ေျဖသေဘာ၊ အပ်င္းေျပသေဘာေလာက္သာ သေဘာထားၾကသည္။ ဆုိခဲ့ေသာ အ႐ူးေလးမ်ိဳး (တုိ႔ထက္ အလြန္ ငါးမ်ိဳး ေျခာက္မ်ိဳး ရွိခ်င္ ရွိဦးမည္) တုိ႔သာ ေဗဒင္ ကုိ စဲြစဲြလမ္းလမ္း ယံုၾကည္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ထုိအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အ႐ူးတုိ႔ျဖင့္ ႐ူးၾကေသာအခါ မိမိ၏ အသိဥာဏ္ အစစ္အမွန္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ဘာေၾကာင့္ေပ်ာက္ကြယ္သည္ဆုိလွ်င္ ေမာဟက ဖံုးထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပုထုဇဥ္အ႐ူးဆုိသည့္အတုိင္း ပုထုဇဥ္သည္ ေမာဟ ဖိစီးမႈေၾကာင့္၊ ေလာဘလွည့္စားမႈေၾကာင့္၊ ေဒါသေခ်ာက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ႐ူးေတာ့႐ူးေနၾက သည္သာမ်ားသည္။ အ႐ူးႀကီး အ႐ူးေလးသာ ကြာျခားသည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ႐ူးမွန္းမသိ ႐ူးေနၾကသူက အမ်ားစု ျဖစ္သည္။

ေလာဘေၾကာင့္ ႀကီးပြားရသကဲ့သုိ႔ ေလာဘေၾကာင့္လည္း ပ်က္စီးရသည္။ ေလာဘမကင္းသူမွန္သမွ် လုိခ်င္စိတ္ ရွိမည္ျဖစ္သည္။ ေလာကေရးရာ အတြက္ ရခ်င္စိတ္၊ ပုိင္ဆုိင္ခ်င္စိတ္၊ လုိခ်င္စိတ္က ရွိကုိ ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းစိတ္မ်ိဳး ရွိမွသာ ႀကီးပြားႏုိင္မည္။ သုိ႔ရာတြင္ မေတာ္ေလာဘ မရွိရ၊ မေတာ္ေလာဘ သည္ ပ်က္စီးေၾကာင္း ျဖစ္သည္။

မဟိစၦတာ - အလုိရမက္မ်ားမႈ၊ အႀတိစၦတာ - အလြန္႔အလြန္လုိခ်င္မႈ၊ ပါပိစၦတာ- ယုတ္မာေသာလုိခ်င္မႈ။ အလုိဆုိးမႈ။ အလုိႀကီး အရနည္းဟူသည့္ အတုိင္း ေလာဘသိပ္ႀကီးလြန္းလွ်င္ ရတတ္သည္မဟုတ္။ ေတာ္႐ံု တန္႐ံု သင့္႐ံုကုိသာ လုိခ်င္ရာ၏။ ေတာ္၊ တန္၊ သင့္ ဟူသည္ မိမိ အေနအထားႏွင့္ ျဖစ္ႏိုင္၊ ရႏုိင္ေသာ အတုိင္း အတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိသည္။ မျဖစ္ႏုိင္၊ မရႏုိင္ေသာ အရာကုိ တမ္းတမ္းစဲြျဖစ္ေနလွ်င္ ပ်က္စီးရန္သာ ရွိသည္။

အလုိဆုိးဟူသည္ မိမိမပိုင္ဆုိင္ေသာ လုိခ်င္စရာမ်ိဳးကုိ မလုိခ်င္ရ။ ရေအာင္ မႀကိဳးစားရ။ မေတာ္မတရား နည္းျဖင့္ ရယူမသံုးစဲြရ။ မိမိမပုိင္ေသာ လုိခ်င္စရာမ်ိဳး ဟူရာ၌ သက္ရွိလည္းပါသည္။ သက္မဲ့လည္းပါသည္။ မိမိမပုိင္ဆုိင္၊ သူတစ္ပါးပုိင္ဆုိင္ေနေသာ ထုိအရာမ်ိဳးကုိ လုိခ်င္ရမၼက္ျဖစ္မႈကုိ အလုိဆုိးဟု ေခၚသည္။ ထုိအလုိဆုိးသည္ ပ်က္စီး ေၾကာင္း တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ထုိအလုိဆုိးမ်ိဳး မိမိသ႑ာန္မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရွား ရသည္။

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံဝရာလကၤာရ)
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။