ေဗာဓိပကၡိယတရား (၃၇)ပါးတြင္ အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ သမၼပၸဓာန္တရား (၄)ပါးဟူသည္မွာ-
(၁)
ဥပၸႏၷာနံ ပါပကာနံ ပဟာနာယ၀ါယာေမာ
ျဖစ္ၿပီးေသာ အကုသုိလ္တရားမ်ားကုိ ပယ္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္း။
(၂)
အႏုပၸႏၷာနံ ပါပကာနံ အႏုပၸါဒါယ ၀ါယာေမာ
မျဖစ္ေသးေသာ အကုသုိလ္ တရားဆုိးမ်ားကုိ မျဖစ္ေပၚေအာ္ အားထုတ္ျခင္း။
(၃)
အႏုပၸႏၷာနံ ကုသလာနံ ဥပၸါဒါယ ၀ါယာေမာ
မျဖစ္ေသးေသာ ကုသုိလ္တရားမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ အားထုတ္ျခင္း။
(၄)
ဥပၸႏၷာနံ ကုသလာနံ ဘိေယ်ာဘာ၀ါယ ၀ါယာေမာ
ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိ ဆထက္တိုးပြား မ်ားျပားလာေစရန္ အားထုတ္ျခင္း။
(တစ္)
ေဗာဓိဆုေတြ ပန္ၿပီး နိဗၺာန္ကုိ မရည္ရြယ္သည့္တုိင္ လူသားတုိင္း ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေသာ တရားမွာ သမၼပၸဓာန္တရား (၄) ပါး ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတုိ႔သည္ ျဖစ္ၿပီးေသာ (ျပဳလုပ္ခဲ့မိေသာ) အကုသိုလ္ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္တရားမ်ားကုိ ဆင္ျခင္ႏုိင္ေအာင္ မၾကာခဏ သတိရေနတတ္ပါသည္။
(ႏွစ္)
မိမိတို႔သည္ မျဖစ္ေသးေသာ အကုသိုလ္ ဒုစ႐ုိက္မေကာင္းမႈ မွန္သမွ်ကုိ မျပဳမိေအာင္ သတိထားၾကရပါမည္။
(သံုး)
မျဖစ္ေသးေသာ၊ မလုပ္ရေသးေသာ ကုသုိလ္ တရားမ်ားကုိမူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ ျပဳလုပ္ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ရမည္။
(ေလး)
ျဖစ္ၿပီးေသာ ျပဳလုပ္ဆည္းပူးထားၿပီးေသာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိမူ ပြားမ်ားေအာင္ လုပ္ရသည္။ မၾကာခဏ ေအာက္ေမ့ ဆင္ျခင္ရမည္။ သီလာႏုႆတိ = မိမိေစာင့္ထိန္းထားေသာ သီလမ်ားကုိ ေအာက္ေမ့ ဆင္ျခင္ျခင္း၊ စာဂါႏုႆတိ = မိမိႏွင့္ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းဖူး သည္မ်ားကုိ ခဏခဏ ေအာက္ေမ့သတိရျခင္းတို႔ကုိ အပၸမာဒ ဆုိတဲ့ သတိတရားျဖင့္ ျပန္လည္ ပြားမ်ားေပးရမည္။
0 comments:
Post a Comment