အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ငိုတာမ်ိဳး၊
၀မ္းသာလံုးဆို႔ၿပီး
ငိုတာမ်ိဳးကလည္း
အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္
ပီတိေၾကာင့္ ငိုတယ္လို႔ထင္ရေပမယ့္
တကယ့္ အတြင္းသဘာ၀
အစစ္အမွန္ကေတာ့
သိမ္ေမြ႔တဲ့ ေဒါသေၾကာင့္
ငိုေနတာပါ။
မငိုခင္မွာ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္၊
၀မ္းသာတဲ့စိတ္
ျဖစ္ေနခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္
ေပ်ာ္လို႔၊ ၀မ္းသာလို႔
မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး
ငိုလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
အေပ်ာ္ဒဏ္၊ ၀မ္းသာမႈဒဏ္ကို
မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့၊
ခံႏိုင္ရည္မရွိတဲ့၊
မခံစားႏိုင္တဲ့
ေဒါသအႏုစားေလး
စိတ္အစဥ္မွာ လႊမ္းမိုးေနပါတယ္။
အေပ်ာ္ဒဏ္၊ ၀မ္းသာမႈဒဏ္ရဲ႕
ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈခံလိုက္ရလို႔
မသက္မသာျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ကေလး၊
သိမ္ေမြ႔စြာ
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားတဲ့
စိတ္ကေလး ဆိုပါေတာ့။
Thursday, March 5, 2009
အေပ်ာ္နဲ႔ ငိုတာလည္း မေတာ္မတည့္ အပိုပါပဲ
Posted by ကဗျာမ လေး at 11:53 PM
Labels: ေန႔စဥ္ႏွလံုးသြင္းရန္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment