သာသနာေတာ္ကြယ္ေပ်ာက္ပံု ကြယ္ေပ်ာက္နည္းမ်ား (၃)

၁။ အဓိဂမ သာသနာကြယ္ျခင္း
၂။ ပဋိပတိၱ သာသနာကြယ္ျခင္း
၃။ ပရိယတိၱသာသနာကြယ္ျခင္း
၄။ လိဂၤသာသနာေတာ္ကြယ္ျခင္း
၅။ ဓာတ္ေတာ္ကြယ္ျခင္း ။ ။

၃။ ပရိယတိၱသာသနာ ကြယ္ျခင္း

ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ အ႒ကထာ စသည္တုိ႔ကုိ ပရိယတၱိသာသနာဟု ေခၚပါသည္။ ထုိက်မ္းစာမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ ျခင္းကုိ ပရိယတိၱသာသနာ ကြယ္သည္ဟု ေခၚပါသည္။ ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ပရိယတိၱသာသနာ မကြယ္ႏုိင္ပါ။ ကာလၾကာေသာ ဆရာ ဒကာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္ ပရိယတိၱသာသနာ စတင္ကြယ္ေပ်ာက္ ေလေတာ့သည္။

ထုိအခါ အဘိဓမၼာပိဋကတ္ စတင္ဆုတ္ယုတ္ပါေတာ့သည္။ အဘိဓမၼာ ပိဋကတ္တြင္လည္း ပ႒ာန္းက စတင္၍ ဓမၼသဂၤဏီအထိ အစဥ္အတုိင္း ဆုတ္ယုတ္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အဂုၤတၱိဳရ္၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္ ဒီဃနိကာယ္ အထိ ဆုတ္ယုတ္ၿပီး ဒီယနိကာယ္ ကြယ္ေပ်ာက္လွ်င္ သုတၱန္ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ ဇာတ္ေတာ္မွ် ကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္ၾကေတာ့ သည္။ ၀ိနည္းကုိ လဇၨီ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ၾကသကဲ့သုိ႔ ဇာတ္ေတာ္ ကုိလည္း လာဘ္လာဘကုိ အလုိရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေဆာင္ၾကကုန္သည္။ ကာလၾကာေသာ္ ဇာတ္ေတာ္ကုိ အာဂံု မေဆာင္ႏုိင္ ၾကေတာ့ဘဲ အထက္ဆံုး ေ၀ႆႏၱရာ ဇာတ္ေတာ္မွ စ၍ အပဏၰက ဇာတ္တုိင္ေအာင္ ဆုတ္ယုတ္လာေတာ့ သည္။ ဤသုိ႔ ဇာတ္ေတာ္ ကြယ္ေပ်ာက္ေသာ္ ၀ိနည္းပိဋကတ္ကုိသာ ေဆာင္ၾကေတာ့သည္။

၀ိနည္းေဆာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိေနသျဖင့္ ပရိယတိၱသာသနာေတာ္ တည္ရွိေနေသးသည္။ ေနာင္ေသာ္ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ား သဒၶါ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ၀ီရိယ တရားတုိ႔ ေလ်ာ့နည္းလာကာ အထက္ ပါရိ၀ါပါဠိေတာ္မွ စတင္၍ မဟာ ၀ိဘင္းအဆံုး ဆုတ္ယုတ္ေတာ့သည္။

အခါတစ္ပါး၌ သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းတစ္ပါးသည္ ဆင္ေက်ာက္ကုန္းေပၚ ေရႊစင္ႏွင့္ မႊန္းျခယ္ထားေသာ ေတာင္းထဲတြင္ အသျပာေထာင္ထုပ္ကုိ တင္ၿပီး ဘုရားေဟာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ ရြတ္ဆုိႏုိင္သူ သည္ ဤအသျပာကုိ ယူေလာ့ဟု သံုးႀကိမ္တုိင္တုိင္ စည္တီး၍ လွည့္လည္သည္။ ယူမည့္သူ မရွိ၍ နန္းေတာ္သုိ႔ ျပန္ပုိ႔ရေသာအခါ ပရိယတိၱသာသနာ ကြယ္ေလေတာ့သည္။