ေက်းဇူးတင္လႊာ


ဒီစာမ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚက စီနီယာေတြအားလံုး ဂ်ဴနီယာေတြအားလံုး
ဘေလာ့ဂ္ခ်စ္သူေတြအားလံုးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
ေအာင္ေျမ စာမ်က္ႏွာမွာ ခဏတာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ တစ္ခုေလးေလာက္ အမွတ္တရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ပင္ပန္းရ၊ ႀကိဳးစားရ တာေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆုရည္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္လို႔ ….

Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog Welcome to Aung Myay Blog

Friday, June 20, 2008

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ (၉)

လူခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ

လူျဖစ္လာလွ်င္ လူလည္း ခ်မ္းသာဖုိ႔လုိသည္။ စိတ္လည္း ခ်မ္းသာဖုိ႔လုိသည္။ လူခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္မွ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိအပ္သည္။ တခ်ိဳ႕က လူေတာ့ခ်မ္းသာပါ၏။ စိတ္မခ်မ္းသာၾက။ တခ်ိဳဳ႕က စိတ္ေတာ့ခ်မ္းသာပါ၏၊ လူမခ်မ္းသာၾက တခ်ိဳ႕က လူေရာ စိတ္ပါခ်မ္းသာၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က လူေရာစိတ္ပါ မခ်မ္းသာၾကေခ်။



တခ်ိဳ႕က ေငေၾကးဥစၥာေပါမ်ားပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသိတရားမရွိၾက။ ဘာသာေရး အဆံုးအမ ကင္းလြတ္ ေနၾကသည္။ ဘုရားမရွိ၊ တရားမရွိ၊ စည္းလြတ္ ကမ္းလြတ္ေနၾက၏။ တခ်ိဳ႕က ဘာသာေရး လုပ္သည္ဆုိေသာ္လည္း လူျမင္ေကာင္း႐ံုသာလုပ္သည္။ တကယ္႐ုိး႐ုိးသားသား စစ္စစ္မွန္မွန္ မဟုတ္ၾက။ မိမိတို႔ လုိလားခ်က္ တစ္ခုခု အတြက္ေၾကာင့္သာ ဘာသာေရးကုိ ခုတံုးအေနျဖင့္ လုပ္ၾကသည္။ ထုိသူမ်ိဳးသည္ ေငြေၾကး ဥစၥာရွိ၍ လူေတာ့ခ်မ္းသာႏုိင္ပါ၏။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိေတာ့ ရရွိမည္ မဟုတ္ေပ။



တခ်ိဳ႕က မရွိေအးေအး ရွိေအးေအး သမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈလည္းမရွိ။ ေလာဘ၊ ေဒါသလည္း သိပ္မရွိ။ ႀကီးပြားခ်င္စိတ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္လည္းမရွိ။ ႀကီးပြားေအာင္ ခ်မ္းသာေအာင္ လည္းမလုပ္။ ကုိယ္ပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းလည္းမခံ။ အစားကုိလည္း ေရာင့္ရဲႏုိင္၏။ အဝတ္ကုိလည္း ေရာင့္ရဲႏုိင္၏။ ေနစရာအိမ္ကုိလည္း ျဖစ္သလုိေနသည္။ ဘယ္အရာကိုမွ် ပူပန္လွသည္မရွိ။ ဘုရားရွိခုိး၊ ပုတီးေလးစိပ္ ပံုမွန္လုပ္သည္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္မွ် ႀကီးပြားေနၾက၍ သိန္းသံုးေလးရာတန္ ကားစီးေနၾကေပမယ့္ သူ႔အတြက္ ဘတ္စ္ကားသည္သာ စီးေတာ္ယာဥ္ ျဖစ္သည္။ ထုိလူမ်ိဳးသည္ ႐ုပ္ဝတၳဳမခ်မ္းသာ၊ လူမခ်မ္းသာ ေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။



တခ်ိဳ႕က ႀကီးပြားခ်င္စိတ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ရွိၾက၏။ ႀကီးပြားျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေရးပါပံု၊ အရာေရာက္ပံု၊ တန္ဖုိးရွိပံုတုိ႔ကုိလည္း သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းနည္းလမ္းကုိလည္း ေလ့လာ လုိက္စားၾကသည္။ ဆည္းပူးသင္ယူၾကသည္။ လက္ေတြ႕လည္း ႀကိဳးစား အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကသည္။ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ၾကသည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေသာ္လည္း မေတာ္ေလာဘမရွိၾက။ ရွိသင့္ေသာ ေလာဘသာရွိၾကသည္။ စီးပြားရွာရာ၌ ေလာဘမရွိ၍မျဖစ္။ ေလာဘႏွင့္ရွာမွသာ ႀကီးပြားႏုိင္သည္။ ေလာဘသည္လည္း ႀကီးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးကုိ မထိခိုက္ မနစ္နာေစဖုိ႔သာ အဓိကျဖစ္ပါသည္။



ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယတုိ႔ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံု၍ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ဘာသာေရးကုိလည္း လုိက္စားသည္။ ဘုရားတရားကုိလည္း ကုိင္း႐ႈိင္းသည္။ အတု အေယာင္ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ မဟုတ္။ စစ္စစ္ မွန္မွန္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေဆြမ်ိဳးကုိလည္း ေထာက္ပံ့သည္။ ဘာသာ သာသနာကုိလည္း ေကာင္းက်ိဳးျပဳ သည္။ လူမ်ိဳးေရးကုိ ျမႇင့္တင္သည္။ မရွိဆင္းရဲသားကုိ စြန္႔ႀကဲ၏။ မိမိေဆြမ်ဳိးထဲမွ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားကုိ ေထာက္ပ့ံသည္။ ပညာေရးထူးခၽြန္သူမ်ားကုိ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားသည္။ ပရိယတၱိတာ၀န္၊ ပဋိပတၱိတာ၀န္မ်ားကုိ အမွန္တကယ္ ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ ဆြမ္းလုိလွ်င္ဆြမ္း၊ သကၤန္းလုိလွ်င္ သကၤန္း၊ ေက်ာင္းလုိလွ်င္ေက်ာင္း၊ ေဆးလုိလွ်င္ ေဆး၊ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကုိ လုိအပ္ရာရာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္သည္။ အမွန္ တကယ္လုိအပ္သည့္ လက္ေတြ႕အမွန္တကယ္ ေကာင္းက်ိဳးရွိမည့္ အရာမ်ားကုိ လုိအပ္သလုိ လွဴဒါန္း၏။ ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္း၊ ေဆးပစၥည္း၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ ပညာေရးအေထာက္အကူ ျပဳပစၥည္းမ်ားကုိ လုိအပ္သည့္ေနရာ၌ လုိအပ္သလုိ လွဴဒါန္း၏။ အလွဴဒါနဟူသည္ လွဴသူေရာ အလွဴခံသူပါ စိတ္ခ်မ္းသာ ေစသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။



ဘာသာတရား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္သည္ ေမတၱာႏွင့္ က႐ုဏာျဖစ္၍ ဘာသာတရား၏ ကုိယ္ထည္ အေဆာက္အအံုကား ေစာင့္စည္းမႈ၊ ထိန္းသိမ္းမႈ၊ မွန္ကန္မႈ၊ တည့္မွတ္မႈ ဝိရတီသစၥာျဖစ္သည္။ ဘာသာတရား၏ အထြတ္အထိပ္ကား အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အဟုတ္ကုိ အဟုတ္အတုိင္း အမွတ္ကုိ အမွန္အတုိင္း သေဘာေပါက္မႈ၊ နားလည္မႈ၊ သိျမင္မႈ ပညာျဖစ္သည္။



႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ၍ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ စစ္စစ္မွန္မွန္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳကာ ဘာသာတရား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္၊ အထည္ကုိယ္၊ အေဆာက္အအံုပုိင္း၊ အထြတ္အထိပ္ပုိင္း တုိ႔ကုိ သိျမင္သေဘာေပါက္ ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသည္ လူလည္းခ်မ္းသာ စိတ္လည္းခ်မ္းသာ ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။



တခ်ိဳ႕က ကံအက်ိဳးေပးႏံုခ်ာလွသည္။ ဆင္းရဲတြင္းကနက္၏။ အတတ္ပညာကလည္းမရွိ။ အသိပညာကလည္း မရွိ၊ ကံကမဲြ၊ ဥာဏ္ကတံုး၊ စိုက္ထုတ္သမွ် ဝီရိယသည္ ကံႏွင့္ဥာဏ္မပါသျဖင့္ ပင္ပန္းသေလာက္ ခံစားခြင့္က မရွိ။ အူမကမေတာင့္သျဖင့္ သီလက မေစာင့္ႏုိင္။ အလွဴဟူသည္ လွဴစရာရွိမွ လွဴ၍ရသည္။ လွဴစရာက မရွိသျဖင့္ ဒါနဟူသည္ ျဖဴသလား၊ မဲသလားမသိ။ စား၀တ္ေနေရး ႐ုန္းကန္ေနရသျဖင့္ ဘုရားကုိလည္း အမွတ္မရႏုိင္၊ တရားကုိလည္း အမွတ္မရႏုိင္။ သံဃာဟူ၍ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ၾကြေသာ ဆြမ္းခံကုိယ္ေတာ္ကုိပင္ ဆြမ္းမေလာင္း ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပူသျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းေနရ၏။ အစားကဆင္းရဲ၊ အ၀တ္ကဆင္းရဲ၊ ေနေရးထုိင္ေရးက ဆင္းရဲ၊ အရာရာဆင္းရဲ သျဖင့္ လူလည္းဆင္းရဲ၏။ စုိးရိမ္မႈ၊ ေတာင့္တမႈ၊ ေၾကာင့္ၾကမႈ တုိ႔ႏွင့္သာ နပန္းလံုးေနရ သျဖင့္လည္း စိတ္လည္း ဆင္းရဲ၏။ လူေရာ စိတ္ပါ ဆင္းရဲေသာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။



(ဓမၼပိယဆရာေတာ္၊ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ)

ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

0 comments:

Posts

Followers

Labels

Comments