၁။ အဓိဂမ သာသနာကြယ္ျခင္း
၂။ ပဋိပတိၱ သာသနာကြယ္ျခင္း
၃။ ပရိယတိၱသာသနာကြယ္ျခင္း
၄။ လိဂၤသာသနာေတာ္ကြယ္ျခင္း
၅။ ဓာတ္ေတာ္ကြယ္ျခင္း ။ ။
၅။ ဓာတ္ေတာ္ကြယ္ျခင္း
ဓာတ္ေတာ္ ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္း ဆုိသည္မွာ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ျပဳျခင္းကုိ ေခၚဆုိပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳျခင္း (၃)မ်ိဳးကုိ ေဖာ္ျပရလွ်င္ ၁။ ကိေလသပရိနိဗၺာန္ျပဳျခင္း၊ ၂။ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ျပဳျခင္းနဲ႔ ၃။ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ ျပဳျခင္း တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိသံုးမ်ိဳးတြင္ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေရႊပလႅင္၀ယ္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ ကိေလသာ အားလံုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြား ျခင္းကုိ ကိေလသ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ဟု ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကုသိနာ႐ံုျပည္ မလႅမင္းတုိ႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္၀ယ္ စုတိကမၼဇ႐ုပ္မ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေတာ္မူျခင္းသည္ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ဟု ေခၚဆုိပါသည္။
ဘုရားရွင္၏ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ား အလုိအေလွ်ာက္ မီးေတာက္ကာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကြယ္ေပ်ာက္
သြားျခင္းသည္ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ဟု ေခၚပါသည္။ ဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ တည္ရွိရာအရပ္၌ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မႈ မခံရလွ်င္ ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္သူမ်ား ရွိရာသုိ႔ ၾကြေတာ္မူ ၾကကုန္သည္။ ကာလၾကာေသာ္ အရပ္ဌာနအားလုံုး တုိ႔၌ ပူေဇာ္ ျမတ္ႏုိးမႈ မရွိဘဲ ေနကုန္သည္။ ထုိသုိ႔ အဘက္ဘက္မွ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္လာေသာအခါ အရပ္ရပ္မွ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ သီဟုိဠ္ကၽြန္း၌ စုေပါင္း၍
မဟာေစတီသုိ႔ ၾကြကုန္ၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တစ္ဖန္ နာဂဒီပကၽြန္း၊ ရာဇာယတနေစတီသုိ႔ ၾကြေတာ္မူကုန္မည္။
ထုိမွတစ္ဖန္ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေရႊပလႅင္ရွိရာ အရပ္သုိ႔ ၾကြေရာက္ကုန္ၾကမည္။ အားလံုးေသာ ဓာတ္ေတာ္တုိ႔သည္ မဟေဗာဓိပလႅင္သုိ႔ စုေပါင္း ေရာက္လာ ေတာ္မူၾကၿပီး ေရႊတံုးေရႊခဲႀကီး သဖြယ္ျဖစ္၍ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ကုိ လြတ္ေတာ္မူၾကကုန္သည္။ (သုတ္ပါေထယ်၊ သမၸသာဒနီယ)
ထုိ႔ေနာက္ သရီရ ဓာတ္ေတာ္မ်ားမွ မီးထေတာက္ကာ ထုိဓာတုနိမၼိတ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ အၾကြင္းမဲ့ေလာင္ကၽြမ္း ေလမည္။ ထုိမီးညႊန္႔ မီးလွ်ံသည္ ျဗဟၼာ့ျပည္တုိင္ေအာင္ တက္ေလသည္။ မုန္ညင္းေစ့ေလာက္ ဓာတ္ေတာ္ေလး တစ္ဆူ ၾကြင္းက်န္ေနေသးလွ်င္ မီးလွ်ံမစံေသးေပ။ ဘုရားရွင္၏ သရီရ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ကုန္ဆံုးမွသာလွ်င္ မီးလွ်ံစဲေတာ့သည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဓာတ္ေတာ္မ်ား စုေ၀း၍ ႀကီးက်ယ္ေသာ တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိ ျပေတာ္မူၿပီး ဓာတ္ေတာ္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေလသည္။ ထုိေနရာသို႔ စုေ၀းေရာက္လာၾကေသာ နတ္ျဗဟၼာ အေပါင္းတုိ႔သည္ ဘုရားရွင္ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ ျပဳေသာေန႔ကဲ့သုိ႔ ပန္းနံ႔သာ၊ တူရိယာ စသည္တုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ကာ လက္်ာရစ္ သံုးႀကိမ္လွည့္ၿပီး ရွိခုိး၍ ေနာင္အခါ ပြင့္လတၱံ႕ေသာ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ရပါေစသား ဆုမ်ားေတာင္း၍ မိမိတို႔၏ ဘံုဌာနသုိ႔ ျပန္သြားၾကေလေတာ့သည္။ ဤမွစ၍ ဓာတ္ေတာ္သာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ့ေလသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေ၀ေနယ်မ်ာစြာကုိ သနားေတာ္မူ၍ သဒၶါတရားကုိ အေျခခံကာ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း
ကာလပတ္လံုး လူသာမန္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ ျပဳလုပ္ ျဖည့္က်င့္ႏုိင္ခဲေသာ ပါရမီသံုးဆယ္၊ စြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါး၊ စရိယသံုးပါးတုိ႔ အရင္းခံကာ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ကြယ္ေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ရပါလိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႀကီး ယခုလုိ ေနလုိလလုိ ထြန္းေတာက္ဆဲ ကာလ၀ယ္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ လံု႕လစုိက္၊ လသာတုန္း ဗိုင္းငင္ကာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အစုစု၌ အပၸမာဒ သတိတရားျဖင့္ တတ္အားသေရြ႕ ႀကိဳးစားႏိုင္ ၾကေစရန္ ေစတနာသန္႔သန္႔ျဖင့္ တင္ျပလုိက္ရပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကုသိနာ႐ံုျပည္ မလႅမင္းတုိ႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္၀ယ္ စုတိကမၼဇ႐ုပ္မ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေတာ္မူျခင္းသည္ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ဟု ေခၚဆုိပါသည္။
ဘုရားရွင္၏ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ား အလုိအေလွ်ာက္ မီးေတာက္ကာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကြယ္ေပ်ာက္
သြားျခင္းသည္ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္ဟု ေခၚပါသည္။ ဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ တည္ရွိရာအရပ္၌ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မႈ မခံရလွ်င္ ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္သူမ်ား ရွိရာသုိ႔ ၾကြေတာ္မူ ၾကကုန္သည္။ ကာလၾကာေသာ္ အရပ္ဌာနအားလုံုး တုိ႔၌ ပူေဇာ္ ျမတ္ႏုိးမႈ မရွိဘဲ ေနကုန္သည္။ ထုိသုိ႔ အဘက္ဘက္မွ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္လာေသာအခါ အရပ္ရပ္မွ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ သီဟုိဠ္ကၽြန္း၌ စုေပါင္း၍
မဟာေစတီသုိ႔ ၾကြကုန္ၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တစ္ဖန္ နာဂဒီပကၽြန္း၊ ရာဇာယတနေစတီသုိ႔ ၾကြေတာ္မူကုန္မည္။
ထုိမွတစ္ဖန္ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေရႊပလႅင္ရွိရာ အရပ္သုိ႔ ၾကြေရာက္ကုန္ၾကမည္။ အားလံုးေသာ ဓာတ္ေတာ္တုိ႔သည္ မဟေဗာဓိပလႅင္သုိ႔ စုေပါင္း ေရာက္လာ ေတာ္မူၾကၿပီး ေရႊတံုးေရႊခဲႀကီး သဖြယ္ျဖစ္၍ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ကုိ လြတ္ေတာ္မူၾကကုန္သည္။ (သုတ္ပါေထယ်၊ သမၸသာဒနီယ)
ထုိ႔ေနာက္ သရီရ ဓာတ္ေတာ္မ်ားမွ မီးထေတာက္ကာ ထုိဓာတုနိမၼိတ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ အၾကြင္းမဲ့ေလာင္ကၽြမ္း ေလမည္။ ထုိမီးညႊန္႔ မီးလွ်ံသည္ ျဗဟၼာ့ျပည္တုိင္ေအာင္ တက္ေလသည္။ မုန္ညင္းေစ့ေလာက္ ဓာတ္ေတာ္ေလး တစ္ဆူ ၾကြင္းက်န္ေနေသးလွ်င္ မီးလွ်ံမစံေသးေပ။ ဘုရားရွင္၏ သရီရ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ကုန္ဆံုးမွသာလွ်င္ မီးလွ်ံစဲေတာ့သည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဓာတ္ေတာ္မ်ား စုေ၀း၍ ႀကီးက်ယ္ေသာ တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိ ျပေတာ္မူၿပီး ဓာတ္ေတာ္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေလသည္။ ထုိေနရာသို႔ စုေ၀းေရာက္လာၾကေသာ နတ္ျဗဟၼာ အေပါင္းတုိ႔သည္ ဘုရားရွင္ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ ျပဳေသာေန႔ကဲ့သုိ႔ ပန္းနံ႔သာ၊ တူရိယာ စသည္တုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ကာ လက္်ာရစ္ သံုးႀကိမ္လွည့္ၿပီး ရွိခုိး၍ ေနာင္အခါ ပြင့္လတၱံ႕ေသာ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ရပါေစသား ဆုမ်ားေတာင္း၍ မိမိတို႔၏ ဘံုဌာနသုိ႔ ျပန္သြားၾကေလေတာ့သည္။ ဤမွစ၍ ဓာတ္ေတာ္သာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ့ေလသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေ၀ေနယ်မ်ာစြာကုိ သနားေတာ္မူ၍ သဒၶါတရားကုိ အေျခခံကာ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း
ကာလပတ္လံုး လူသာမန္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ ျပဳလုပ္ ျဖည့္က်င့္ႏုိင္ခဲေသာ ပါရမီသံုးဆယ္၊ စြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါး၊ စရိယသံုးပါးတုိ႔ အရင္းခံကာ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ကြယ္ေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ရပါလိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႀကီး ယခုလုိ ေနလုိလလုိ ထြန္းေတာက္ဆဲ ကာလ၀ယ္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ လံု႕လစုိက္၊ လသာတုန္း ဗိုင္းငင္ကာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အစုစု၌ အပၸမာဒ သတိတရားျဖင့္ တတ္အားသေရြ႕ ႀကိဳးစားႏိုင္ ၾကေစရန္ ေစတနာသန္႔သန္႔ျဖင့္ တင္ျပလုိက္ရပါသည္။
4 comments:
အစ္မ
ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။
ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်။ ေမးခ်င္တာေလးရွိလို႔ ဆက္ေမးမယ္ေနာ္။ ေျဖႏိုင္ရင္ ေျဖေပးေစခ်င္တယ္။ ဘယ္မွာရွာရမွန္းမသိလို႔ပါ။ ဤကမာၻကို ဘဒၵကမာၻလို႔ ေခၚတယ္လို႔ မွတ္နာဖူးပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား (ေလးဆူေျမာက္ ဘုရားရွင္) ပြင့္ေတာ္မူျပီး သာသနာေတာ္ ထြန္းကားမယ္။ ျပီးရင္ ကြယ္မယ္။ ကြယ္ျပီးလို႔ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္၊ သာသနာေတာ္ အၾကြင္းအက်န္ တစ္ခုမွမရွိေအာင္ သာသနာေတာ္ကြယ္ျပီး ေတာ့မွ အရိေမတၱယ ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူမယ္လို႔လည္း မွတ္သားမိပါတယ္။ က်ေနာ္သိခ်င္တာက သာသနာေတာ္ကြယ္ျပီးရင္ ကမာၻၾကီးကို ေဆးေၾကာမယ္။ ျပီးမွ ေနာက္ဘုရားရွင္ ပြင့္မယ္ဆိုတာ မွန္ပါသလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ဘဒၵကမာၻမွာ ဘုရားရွင္ ၅ဆူစလံုး ပြင့္ေတာ္မူျပီးမွ ကမာၻပ်က္မွာလား။ အဲဒါကို သိခ်င္ပါတယ္။ ေျဖႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သို႔မဟုတ္ ေမးေပးလုိ႔ရမယ့္ ဆရာေကာင္းမ်ားရွိရင္ သို႔မဟုတ္ က်န္းညႊန္းေလးမ်ားသိရင္ ေျဖေပးရန္ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။
သာသနာေတာ္ အဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ပါေစ။
လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ သာသနာကို စိတ္၀င္စားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ သိပၸံ ေနာက္ခံကလာတဲ့သူမို႔ သိပၸံနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး နည္းနည္းေဆြးေႏြး ခ်င္ပါတယ္။ ကမာၻႀကီးကို ေဆးတယ္ပဲေျပာေျပာ သိပၸံနည္းအရ ေျပာင္းလဲတယ္ပဲ ေျပာေျပာ ကမာၻႀကီးက ထပ္ခါတလဲလဲ သတၱ၀ါေတြ ပ်က္စီးလိုက္ ျပန္ျဖစ္လိုက္ ျဖစ္မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ သိပၸံဆိုင္ရာ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္း ေလ့လာမႈအရ ဒီကမၻာႀကီးက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄.၅ ဘီလီယံက စခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ သက္ရွိတသတၱ၀ါေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃.၈ ကမွ ေပၚလာပါတယ္။ ဒီအထဲမွာမွ လူ၊ ေမ်ာက္အပါအ၀င္ Homo Sapiens လို႔ေခၚတဲ့ လူနဲ႔တူတဲ့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚမွာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး သြားႏိုင္တဲ့ သတၱ၀ါေတြကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ႏွစ္သန္းေလာက္က Cainozoic ေခတ္မွာမွ ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္။ လူနဲ႔ လူလိုသတၱ၀ါေတြမတိုင္ခင္ ေနာက္ဆံုးေခတ္ Mesozoic ေခတ္မွာ ႏွစ္သန္းေပါင္း ၁၈၀ ခန္႔က ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ဒိုင္ႏိုေဆာေတြ ဒီကမာၻကို လႊမ္းမိုးခဲ့တယ္။ ဒီမတိုင္ခင္ Palaeozoic ေခတ္မွာ သန္းေပါင္း ၆၀၀ ခန္႔က ေက်ာရိုးမဲ့သတၱ၀ါေတြ (600 Million years ago)။ ေမးရိုးပါတဲ့ ငါးမ်ိဳးေတြ (၄၄၀ Millions year ago)။ အင္းဆက္ပိုးေကာင္ေတြ (ႏွစ္သန္းေပါင္း ၄၀၀ခန္႔က)၊ ေက်ာရိုးရွိၿပီးသား တြားသြားသတၱ၀ါေတြ (ႏွစ္သန္းေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔က)။ ဒိုင္ႏိုေဆာ ႏို႔တိုက္သတၱ၀ါေတြ (သန္းေပါင္ ၂၅၀ က) ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္တခုခုကို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ပ်က္စီးၿပီး အသစ္ကေနျပန္စတာ ျဖစ္တယ္။ သာသနာ အႏွစ္ ၅၀၀ ျပည္ၿပီး သာသနာကြယ္ၿပီးလို႔ အခုေလာေလာဆယ္ တည္ရွိေနတဲ့ လူသားထြန္းကားတဲ့ကမာၻ ဘယ္ေလာက္အသက္ရွည္ဦးမယ္ သတၱ၀ါေတြ ဘယ္ေလာက္တရားပ်က္ၿပီးမွ အခုေခတ္ပ်က္စီးမယ္ဆိုတာ မသိေသးဘူး။ အခုေခတ္ပ်က္စီးလို႔ သတၱ၀ါဆိုတာကို အသစ္ကျပန္စရင္ လူသားလြမ္းမိုးမလား၊ ဒိုင္ႏိုေဆာ၊ ငါး လြမ္းမိုးမလားဆိုတာ မသိေသးဘူး။ ေနာက္ဘုရားက လူသားလႊမ္းမိုးတဲ့ေခတ္ေရာက္မွ ပြင့္မွာ ျဖစ္လို႔ ဒီ ကမမာၻႀကီး တခုလံုးမပ်က္ခင္ ေနာက္ထပ္ ကမာၻကပ္ဘယ္ႏွစ္ခု ေရာက္မွ လူသားထြန္းကားတဲ့ေခတ္ ျပန္ေရာက္မယ္ဆိုတာ မသိေသးတဲ့အတြက္ အခု ေသခ်ာေနတဲ့ ဘု၇ားသာသနာနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အခြင့္အေရးကို အမိအရယူသင့္ပါတယ္။
အခုလိုရွင္းျပေပးတာ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ သာသနာေတာ္အတြက္ မွတ္တိုင္ေလးတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။
Post a Comment