ျမတ္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္

ျမတ္ေသာ လူသား

ဤလူ႔ဘ၀၌ လူသားမ်ားစြာ ေနထုိင္ၾကေသာ္လည္း လူတုိ႔၏ ကုိယ္က်င့္တရား ကမၼလုပ္ေဆာင္မႈ ကံတုိ႔ျဖင့္ တုိင္းတာ ေရတြက္ၾကည့္လွ်င္ လူမ်ိဳး ၄ မ်ိဳးသာ ေတြ႕ႏုိင္ေပသည္။

၁။ ေပတမႏုႆ

• ဒါန ေပးကမ္းလွဴဒါန္း ရမွန္းမသိဘဲ စည္းစိမ္ ဥစၥာတုိ႔အေပၚ၌ တြယ္တာမက္ေမာမႈ ေလာဘက ၿပိတၱာဘံုသုိ႔ ပစ္ခ်လတၱံ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္ကုိ ေပတမႏုႆ လူၿပိတၱာ ဟုေခၚသည္။
  

၂။ တိရစၦာန မႏုႆ

• ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ တရားကုိ မျပဳလုပ္ဘဲ ေတြေ၀မႈ ေမာဟက တိရစၦာန္ဘံုသုိ႔ ပစ္ခ်လတၱံ႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္ကုိ တိရစၦာန မႏုႆ လူတိရစၦာန္ ဟုေခၚသည္။

၃။ နိရယ မႏုႆ

• လူပုဂၢိဳလ္စာရင္း ၀င္ေသာ္လည္း ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈမျပဳဘဲ ေဒါသအေလွ်ာက္ သူတစ္ပါး အသက္သတ္ျခင္း၊ အကုသုိလ္ ဒုစ႐ုိက္တရား တုိ႔ကုိ လုိလားစြာ ျပဳလုပ္၏။ ထုိေဒါသတရားက ငရဲဘံုသုိ႔ ပစ္ခ်လတၱံ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္ကုိ နိရယ မႏုႆ လူငရဲသား ဟုေခၚသည္။

၄။ ပရမတၱ မႏုႆ

• ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ကုိ သိ၏။ အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ သိ၏။ ႐ုပ္တရား နာမ္တရားတုိ႔၏ မၿမဲျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ အစိုးမရျခင္း သေဘာကုိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား သိတတ္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္ကုိ ပရမတၱ မႏုႆ ျမတ္ေသာလူ ဟု ေခၚသည္။

ထုိလူပုဂၢိဳလ္ ၄ မ်ိဳးတြင္ ေပတမႏုႆ၊ တိရစၦာန မႏုႆ၊ နိရယ မႏုႆ ၃ မ်ိဳးကား လူဟု ေခၚဆုိရေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ အနာဂတ္ ကာလအတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မရွိၾက။ အိပ္၊ စား၊ ကာမ ဤသံုး၀တြင္ ေဂါနႏွင့္ လူအတူ တူတည္း ဟု နီတိ ဆုိ႐ုိးစကားအတုိင္း အက်င့္သံုးပါးသာ က်င့္ေသာ လူတိရစၦာန္ မ်ားသာျဖစ္သည္။ လူျဖစ္႐ႈံးေနၾကသူမ်ားဟု ဆုိရေပမည္။

မႏုႆ သတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ လူအျဖစ္ကုိ ရခဲ၏။ ရခဲေသာ လူအျဖစ္ကုိ ရလာလွ်င္လည္း လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ဖုိ႔ လုိေပသည္။ လူျဖစ္လာလွ်င္ ကုသုိလ္၊ အကုသိုလ္ကုိ သိရာ၏။ အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ သိရာ၏။ ႐ုပ္တရား နာမ္တရား တုိ႔၏ မၿမဲျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ အစုိးမရျခင္း သေဘာကုိ ေ၀ဖန္ ပုိင္းျခား သိတတ္ေသာ ပရမတၱ မႏုႆ ျမတ္ေသာလူ အမ်ိဳးအစားသာ ျဖစ္သင့္ေပသည္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၅)

သာသနာျပဳၾကစုိ႔

စာဖတ္သူသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္လုိပါက ေဖာ္ျပပါ ေထရ၀ါဒ၏ သြန္သင္ ညႊန္ျပခ်က္မ်ားကုိ ကိုယ္တုိင္ လက္ခံ က်င့္သံုးလုိက္နာၿပီး အျခားေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ားကုိလည္း လက္ခံ က်င့္သံုး လုိက္နာေစရန္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ သာသနာျပဳ သင့္ပါေၾကာင္း တုိက္တြန္းလုိက္ ရပါသည္။

• (၁) ေထရ၀ါဒသည္ အရွင္မဟာကႆပ အစရွိေသာ ပထမ သဂၤါယနာတင္ ေထရ္ အရွင္မ်ားမွ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ ေထရ္အရွင္မ်ားအထိ မေထရ္ အဆက္ဆက္တုိ႔ လက္ခံက်င့္သံုးလာေသာ ၀ါဒျဖစ္သည္။
  

• (၂) ေထရ၀ါဒသည္ ထြက္ရပ္ေပါက္၊ သိဒၶိေပါက္၊ တန္ခုိးရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္၊ အင္းအုိင္ ဓားလွံလက္ဖဲြ႕၊ ဓာတ္႐ုိက္ ဓာတ္ဆင္၊ ေဆး၀ါး၊ ယၾတာ၊ ဂါထာမႏၱာန္မ်ားျဖင့္ အေျချပဳေသာ တႏၱရမႏၱရ၀ါဒ တုိ႔ကုိ အားမေပး။
  

• (၃) ေထရ၀ါဒသည္ သတၱ၀ါတုိင္း မိမိတုိ႔ ရရွိခံစားေသာ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးျပစ္မ်ားကုိ မိမိတို႔ကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ေသာ ကံတရားမ်ား၏ စီမံမႈ အက်ိဳးရလဒ္ မ်ားရရွိရန္ ဘုရားရွင္ က ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ တာ၀န္ယူျခင္း မရွိဘဲ ေကာင္းက်ိဳး ရရွိႏုိင္ေစရန္ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ဒုကၡခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းရာ အထိ ခ်မ္းသာသုခ ရရွိရန္ နည္းေပးလမ္းျပသာ ျပဳေပးသည္။
  

• (၄) ေထရ၀ါဒသည္ ရုပ္နာမ္ႏွင့္ ခႏၶာတုိ႔၏ ေၾကာင္းက်ိဳးျဖစ္စဥ္ကုိ ေဖာ္ျပေသာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အၿမဲ မွန္ကန္ တိက်ေသာ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ျဖင့္ ရပ္တည္သည္။
  

• (၅) ေထရ၀ါဒသည္ ၾသကာသ ေလာကျဖစ္ေသာ ၃၁ ဘံုတည္ရွိသည္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထုိ ၃၁ ဘံု၌ ျဖစ္ရန္ အေၾကာင္းတရားမ်ား၊ ၃၁ ဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ နည္းလမ္းမ်ား ကုိ ညႊန္ျပသည္။
  

• (၆) ေထရ၀ါဒသည္ ၀ိပႆနာ၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ သမထလမ္းစဥ္ႏွင့္ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ေရး ၀ိပႆနာ လမ္းစဥ္တုိ႔ကုိ အခုိင္အမာ ခ်မွတ္၍ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါတုိ႔အား ဘ၀သံသရာ မွ လြတ္ေျမာက္ေရး ဦးတည္သည္။
  

• (၇) ေထရ၀ါဒသည္ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္၊ ေစတီပုထုိး၊ ရုပ္ပြားဆင္းတု ေတာ္မ်ားကုိ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အာရံုျပဳ၍ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ အျဖစ္ ခြင့္ျပဳသည္။
  

• (၈) ေထရ၀ါဒသည္ ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း ေဟာၾကား၍ သတၱ၀ါတုိင္း မိမိတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ဘုရားအျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း ဘုရား ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အခြင့္အေရးေပးသည္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၁)
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၂)
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၃)
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၄)

( ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္၊ အတဲြ(၁၃)၊ အမွတ္(၅)၊ ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္ ၏ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္၊ ၂၁-၁၀-၂၀၀၈ )

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၄)

ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္သည္ ၿပီးခဲ့သည့္ အခမ္းအနား တစ္ခု၏ ဖိတ္စာေနာက္ေက်ာတြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မွ ထုတ္ႏုတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ အဆုိပါ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ားသည္ ေဖာ္ျပပါ ပ႒ာန္းပစၥည္းမ်ားက ထုိအဓိပၸာယ္မ်ားကုိ မျပဆုိႏုိင္သျဖင့္ လံုး၀ မွားယြင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းမွားယြင္းမႈသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၏ အထြတ္အထိပ္ ပ႒ာန္း တရားေတာ္ႀကီးကုိ ေစာ္ကားရာ ေရာက္သည့္အျပင္ ဘာသာေရး သေရာ္မႈအျဖစ္ မွတ္ယူသြား ႏုိင္ပါသည္။ အဓမၼကုိ ဓမၼအျဖစ္ ဖန္တီးထားသျဖင့္ ႀကီးေလးေသာ ဘာသာေရးျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ပါသည္။ ထုိအဓိပၸာယ္မ်ားကုိ အမွန္ဟု လက္ခံထားသူမ်ား ရွိပါက ၄င္းတုိ႔၏ ဘာသာေရး အသိအျမင္ကုိ အမွားနယ္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးရာ ေရာက္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ အမွားသံသရာလည္ကာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အစစ္အမွန္ကုိ ညစ္ႏြမ္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ ေစႏုိင္သျဖင့္ အထူး သတိမူ အပ္ပါသည္။ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ေရွာင္ရွားသင့္သည့္ အမွားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

လူေသလွ်င္ အိမ္မွာ (၇)ရက္ ေနသည္ဟူေသာ ယူဆခ်က္ကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ (၉၀)ရာခုိင္ႏႈန္းက လက္ခံထားေသာ ယူဆခ်က္ျဖစ္သည္ ဆုိလွ်င္ မွားအံ့မထင္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ (၉၀)ရာခိုင္ႏႈန္း တုိ႔သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္၏ အဆံုးအမ၊ အႏွစ္သာရကုိ နားမလည္ ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ဆုိလွ်င္လည္း လြန္အံ့မယ္မထင္ပါ။ လူေသလွ်င္ (၀ါ) သတၱ၀ါေသလွ်င္ ေသာတာပန္ (အရိယာ) အဆင့္ မေရာက္ေသးေသာ ဘ၀အျပည့္ရွိသူ ျဖစ္ပါက ေဒ၀ (နတ္ျဗဟၼာ) ဘ၀၊ မႏုႆ (လူ) ဘ၀၊ နိရယ (ငရဲ) ဘ၀၊ ေပတ (ၿပိတၱာသရဲ တေစၦ) ဘ၀၊ တိရစၦာန (တိရစၦာန္)ဘ၀ ဟူေသာ ဘ၀(၅)မ်ိဳးတြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးသုိ႔ ေသၿပီးခ်က္ခ်င္း နာရီ မိနစ္ စကၠန္႔ မျခား ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ ေပတ (ၿပိတၱာ သရဲတေစၦ) ျဖစ္ပါမူ အိမ္ႏွင့္ အိမ္၀န္းက်င္တြင္ က်င္လည္ႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ (၇)ရက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ တစ္လ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မည္။ တစ္မိနစ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဤသည္မွာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶတရားေတာ္၏ သြန္သင္ ညႊန္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍

လူေသတုိင္း အိမ္မွာ (၇)ရက္ေနသည္ ဟုယူဆလွ်င္ လူေသတုိင္း ေပတ (ၿပိတၱာ သရဲတေစၦ) ျဖစ္သည္ဟု လက္ခံရာ ေရာက္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ လက္ခံလွ်င္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆန္႔က်င္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အစစ္မဟုတ္ပါ။ (၀ါ) ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ စစ္စစ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။

( ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္၊ အတဲြ(၁၃)၊ အမွတ္(၅)၊ ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္ ၏ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္၊ ၂၁-၁၀-၂၀၀၈ )
( ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပပါမည္။ )

“ကိုယ္အျမတ္ေနရင္ သူအေနျမတ္ပါတယ္”

အသံထြက္ဓမၼဒါနက
အေရးပါလွသလို
အသံတိတ္ဓမၼဒါနကလည္း
အရာေရာက္လွပါတယ္။
ကိုယ္က စိတ္သေဘာထားျဖဴစင္ေနရင္
ကိုယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး
သူတစ္ပါးလည္း
စိတ္သေဘာထား ျဖဴစင္ေအာင္
ႀကိဳးစားခ်င္လာပါတယ္။
ကိုယ္က စကားေျပာ သိမ္ေမြ႕ေနရင္
ကိုယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး
သူတစ္ပါးလည္း
စကားေျပာသိမ္ေမြ႕ေအာင္
အားထုတ္ခ်င္လာပါတယ္။
ကိုယ္က အျပဳအမူလုပ္ရပ္ ျမင့္ျမတ္ေနရင္
ကိုယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး
သူတစ္ပါးလည္း
အျပဳအမူလုပ္ရပ္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ခ်င္လာပါတယ္။
“ဒီလိုစိတ္ထားပါ၊ ဒီလိုစကားေျပာပါ၊
ဒီလိုအလုပ္လုပ္ပါ” လို႔
ႏႈတ္က ထုတ္မေျပာေပမယ့္
ထုတ္ေျပာတာထက္
ပိုၿပီး ထိေရာက္ပါတယ္။

“သေဘာမက်စရာမွာ ေဒါသမလာမွ ေမတၱာသမား”

ေဒါသျဖစ္စရာ
ဘာမွမရွိလို႔
ေဒါသမထြက္တာ
ဘာမွ မထူးဆန္းပါဘူး။
ခ်ီးမြမ္းစရာလည္း
မဟုတ္ပါဘူး။
ေဒါသျဖစ္ေလာက္တဲ့
အေၾကာင္းတရားေတြ၊
အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔
မေတြ႕ႀကံဳရေသးလို႔
ေဒါသမထြက္တဲ့သူကို
ေဒါသကင္းသူလို႔
မဆိုႏိုင္ပါဘူး။
ေဒါသျဖစ္ေလာက္တဲ့
အေၾကာင္းတရားေတြ၊
အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔
ပက္ပင္းေတြ႕ႀကံဳေနပါရက္နဲ႔
ေဒါသမထြက္တဲ့သူကိုမွ
ေဒါသကင္းသူလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ခ်ီးမြမ္းစရာလည္း
ေကာင္းပါတယ္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၃)

အေနကဇာ တင္ျခင္းဆုိသည္မွာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္မည့္ ႐ုပ္ပြားဆင္းတု ေစတီပုထုိးမ်ားကုိ ဗုဒၶတရားေတာ္ မ်ားမွ အမြန္အစ အထြတ္အျမတ္ တရားေတာ္ အခ်ိဳ႕ကုိ ထုတ္ႏုတ္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္က စတင္ကုိးကြယ္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳ မွတ္တမ္းသေဘာ ဘာသာေရး အထိမ္းအမွတ္ အခမ္အနား တစ္ခု အျဖစ္ ေဆာင္ရါက္ ၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားက ရြတ္ဆုိ ေပးလုိက္သည့္အတြက္ ဘုရား ျဖစ္သြားသည္။ သိဒၶိ တက္သြားသည္ဟု မယူဆသင့္ပါ။ ထုိသုိ႔ ယူဆပါက ဘုရားေအာက္ နိမ့္က်ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားကုိ ျမႇင့္တင္ေပးသည္၊ ဘုရား ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသည္ဟု အဓိပၸာယ္ ရသျဖင့္ ယုတိၱရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ အသက္သြင္းသည္ဟု ယူဆလွ်င္ကား ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶတရားေတာ္ အရ တကယ္မရွိေသာ အသက္၊ အတၱ၊ လိပ္ျပာ၊ ၀ိညာဥ္ ေကာင္ကုိ လက္ခံသျဖင့္ အလြန္အဆင့္နိမ့္ေသာ ဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္၊ မိစၦာဒိ႒ိနယ္သုိ႔ ခ်င္းနင္း ၀င္ေရာက္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ က်ေရာက္သြား ေပလိမ့္မည္။ အေနကဇာတင္ ကိစၥတြင္ စြမ္းႏုိင္လွ်င္ လူပုဂၢိဳလ္မ်းပင္ ရြတ္ဆုိ ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ပင့္ဖိတ္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း အားျဖင့္ ဒါနမႈ၊ သီလမႈ၊ ဘာ၀နာမႈ၊ ဗုဒၶပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာ၊ သံဃပူဇာ စံုေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္သျဖင့္ ပုိ၍ အက်ိဳးႀကီးႏုိင္ေၾကာင္း လက္ခံၾကရပါမည္။

ေက်ာက္ဆင္းတုကုိ အိမ္မွာ ကုိးကြယ္လွ်င္ ထိခုိက္တတ္သည္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တုိ႔၏ ဘာသာေရး ကုိးကြယ္မႈ အေပၚ ယုန္ထင္ ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္ ဘာသာေရး တစ္ပုိင္း ေၾကာင္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ တတ္ေရာက္ကား ဆရာႀကီး လုပ္ရာမွ ေပၚေပါက္လာေသာ အယူအဆ ျဖစ္ပါသည္။ ကုိးကြယ္မႈသည္ ေကာင္းက်ိဳးရသည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္ရကား မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္သည့္ ေက်ာက္ဆင္းတုက မိမိတုိ႔ကုိ ဆုိးက်ိဳး ေပးသည္ဆုိလွ်င္ ယုတိၱမတန္ရာ၊ ေက်ာက္ဆင္းတု ျဖစ္ေစ၊ ေၾကးဆင္းတု ျဖစ္ေစ၊ သစ္သား ဆင္းတုျဖစ္ေစ ကုိးကြယ္သူ၏ အာ႐ံုျပဳႏုိင္မႈ ပံုေဖာ္ႏုိင္မႈ ပညာအဆင့္အတန္းအေပၚ မူတည္၍ ေကာင္းက်ိဳးရမႈ ကြာျခားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရား၌ လည္းေကာင္း၊ ပရိနိဗၺာန္စံ ၀င္ၿပီး ဘုရား (႐ုပ္ပြားဆင္းတု ေစတီပုထုိး) ၌ စိတ္ထားတူလွ်င္ အက်ိဳးေပး တူသည္ ဟူ၍သာ က်န္းဂန္၀ည ဆုိပါသည္။ ဘုရားကုိးကြယ္ရာ၌ ပံုေတာ္သည္ အဓိကမဟုတ္ဘဲ ေက်းဇူးေတာ္၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကသာ အဓိက ျဖစ္ပါသည္။ ထုလုပ္သူမ်ားက နည္းစနစ္တက်၊ ပံုစံတက်ျဖစ္ေအာင္ မစြမ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ကုိးကြယ္သူမ်ားမွာ အၾကည္ညိဳ ပ်က္ဖြယ္၊ အျပစ္ရဖြယ္ ရွိပါသည္။ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ကုိ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားက ကြယ္ေနေၾကာင္း၊ တရားစစ္ တရားမွန္ကုိ က်မ္းစာအုပ္မ်ားက ကြယ္ေနေၾကာင္း၊ သံဃာစစ္ သံဃာမွန္မ်ားကုိ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ကြယ္ေနေၾကာင္း အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္မ်ားကုိ ၾကားနာ မွတ္သား ရဖူးပါသည္။ လူအမ်ားစုသည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္ သံုးပါး၊ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ အာ႐ံုမျပဳႏုိင္ဘဲ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတု ေစတီပုထုိး၊ က်မ္းစာအုပ္၊ ဘုန္ႀကီးမ်ားေလာက္သာ အာ႐ံုေရာက္ တတ္သျဖင့္ ဂုဏ္ေတာ္အထိ အာ႐ံုျပဳဖုိ႔ လုိေၾကာင္း သြန္သင္ဆံုးမ လုိရင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အမရပူရ မဟာဂႏၶာ႐ံု ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ေက်ာင္းအေဆာက္အအံု မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေစတီေတာ္ တစ္ဆူႏွင့္ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ရာ ဂႏၶကုဋိတိုက္ တစ္လံုးသာ ဘုရားပူေဇာ္ရာ အျဖစ္ ထားရွိပါသည္။ အျခား မည္သည့္ အေဆာက္အအံု၌မွ် ရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ထားျခင္း မရွိပါ။ ထုိသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္းမ်ိဳးကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တားျမစ္ ထားပါသည္။ ေနရာတကာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ မ်ားထားရွိၿပီး ထင္သလုိ ေနပါက အဂါရ၀ ျဖစ္ေစသည္ဟု ဆုိပါသည္။

( ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္၊ အတဲြ(၁၃)၊ အမွတ္(၅)၊ ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္ ၏ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္၊ ၂၁-၁၀-၂၀၀၈ )
( ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပပါမည္။ )

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၂)

ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာန ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိရာ ယေန႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ လက္ခံက်င့္သံုးေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ သည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတုိ႔ လက္ထက္မွ ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ ယံၾကည္ လက္ခံ ကုိးကြယ္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သဂၤါယနာ (၆)တန္အနက္ ေနာက္ဆံုး ဆ႒သဂၤါယနာ တင္ပဲြႀကီးကုိ ေကာဇာႏွစ္ ၁၃၁၆ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ မွစ၍ ေကာဇာႏွစ္ ၁၃၁၈ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ သီရိမဂၤလာ ကမၻာေအး ကုန္းေျမတြင္ ျမန္မာ၊ ထုိင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအုိ၊ သီရိလကၤာ ဟူေသာ ေထရ၀ါဒ (၅)ႏုိင္ငံ ပူးေပါင္း ညီညြတ္မႈျဖင့္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾက ပါသည္။

ထုိဆ႒မသဂၤါယနာ ပဲြႀကီးက အညီအညြတ္ သေဘာတူ အတည္ျပဳခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ က်မ္းစာမ်ားအရ လက္ခံက်င့္သံုးေသာ ဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ထက္ က်ယ္ျပန္႔စြာ ဆုိရေသာ ပထမသဂၤါယနာ တြင္ အရွင္မဟာကႆပ အစရွိေသာ ေထရ္အရွင္မ်ားမွ ဆ႒သဂၤါယနာတြင္ အရွင္ ေရ၀တ (ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္) အစရွိေသာ ေထရ္ရွင္ အဆက္ဆက္ တုိ႔ မပ်က္ ထာ၀ရလက္ဆင့္ကမ္း လာၾက၍ လက္ခံ က်င့္သံုးလ်က္ရွိေသာ ဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ပရိယတၱိ စာသင္တုိက္ႀကီးမ်ား၊ ပဋိပတၱိ ရိပ္သာႀကီးမ်ား ေရွ႕တန္းမွေန၍ တရားဓမၼမ်ား ပုိ႔ခ် သင္ယူျခင္း၊ ေဟာေျပာ ျပသျခင္း၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း တုိ႔သည္ ထုိမေထရ္ အဆက္ဆက္တုိ႔ လက္ခံ က်င့္သံုးလာေသာ မူအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံ၍ ထုိမူႏွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိေသာ ထုိမူမွ ေသြဖီေသာ ေဆာင္ရြက္မႈ မွန္သမွ်ကုိ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္က လက္မခံပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္ စတင္ေပၚေပါက္ လာခဲ့သည့္ ကာလ၀န္းက်င္က ေက်ာက္သေဘၤာ၀ါဒ၊ ေက်ာက္ပံု၀ါဒ၊ သမၼာဒိ႒ိ သုေသန၀ါဒ၊ ရွင္ဥကၠ႒ ၏ လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒ စေသာ ေထရ၀ါဒႏွင့္ ကိုက္ညီမႈ မရွိသည့္ ေထရ၀ါဒမွ ေသြဖီေသာ ၀ါဒမ်ားကုိ အဓမၼ၀ါဒမ်ား အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သုတ္သင္ ရွင္းလင္း ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၾက ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မမွားသင့္ေသာ အမွားမ်ား

ေမာဟ မကင္းသူတုိင္း မွားေလ့ရွိေသာ အမွားမ်ားတြင္ ဘာသာေရးအမွားသည္ မွားယြင္းသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ တစ္ခဏကာလသာ ဆုိးက်ိဳးေပးသည္ မဟုတ္ဘဲ ထုိဘာသာႏွင့္ သက္ဆုိင္သူတုိင္း ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဆုိးက်ိဳးေပးတတ္ၿပီး ထုိဘာသာမ်ားကုိ ညစ္ႏြမ္းေအာင္၊ ပ်က္စီးေအာင္၊ ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ ျပဳရာလည္း ေရာက္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အမွားသည္ အလြန္အေရး မႀကီးလွဟု ဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕မွာမူကား အလြန္အေရးႀကီး သျဖင့္ မမွားသင့္ေသာ အမွားဟု ဆုိရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိမမွားသင့္ေသာ အမွားအခ်ိဳ႕ကုိ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပရလွ်င္ -

• ဗုဒၶါဘိေသက ဘုရားအေနကဇာ တင္ျခင္းကုိ ဘုရား အသက္သြင္းသည္ဟု ဆုိျခင္း။
• ေက်ာက္ဆင္းတုကုိ အိမ္မွာ ကုိးကြယ္လွ်င္ ထိခိုက္သည္ဟု ဆုိျခင္း။
• ေဟတုပစၥေယာ - အကုသုိလ္ကင္း၍ ကုသုိလ္ႏွင့္ ယွဥ္တဲြရပါေစသား၊ အာရမၼဏ ပစၥေယာ - မ်က္စိႏွင့္ နားသည္ နိဗၺာန္သုိ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ရပါေစသား၊ အဓိပတိ ပစၥေယာ - ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း ႏုိင္ရပါေစသား စသည္ျဖင့္ ပ႒ာန္း (၂၄)ပစၥည္း အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိျခင္း။
• လူေသလွ်င္ အိမ္မွာ (၇)ရက္ ေနသည္ဟု ယူဆ ေျပာဆုိ သပိတ္သြတ္ျခင္း ။
  

( ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္၊ အတဲြ(၁၃)၊ အမွတ္(၅)၊ ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္ ၏ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္၊ ၂၁-၁၀-၂၀၀၈ )
( ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပပါမည္။ )

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ (၁)

ဘာသာအယူ၀ါဒ လက္ခံ က်င့္သံုးမႈသည္ ႐ုိး႐ုိးသားသား အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ ေမြးရာပါ (မိ႐ုိးဖလာ) လက္ခံက်င့္သံုးမႈက မ်ားသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္တတ္ၿပီး၊ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလွ်င္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ဘာသာေရး အျမင္တြင္ ယံုၾကည္မႈကုိ အေျခခံေလ့ရွိၾကၿပီး အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္႐ႈျမင္သည့္ အေလ့ အလြန္နည္းသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။

အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ခဲြျခား သိျမင္ရန္ ဆုိသည္မွာလည္း ေမြးရာပါ ပဋိသေႏၶ ပညာပါရွိမႈႏွင့္ ေလ့လာဆည္းပူး အပ္ေသာ ပ၀တၱိပညာ ရွိမႈလုိအပ္ပါသည္။ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ရ အရွင္ သာရိပုတၱရာ အေလာင္း ဥပတိႆ ကဲ့သုိ႔ အထြတ္အထိပ္ ပဋိသေႏၶ ပညာအခံရွိၿပီး ပစၦိမ ဘ၀ိက (ေနာက္ဆံုးဘ၀ရွိသူ၊ ဘ၀ဇာတ္ ျပတ္စဲမည့္သူ) ဥာဏ္ပညာ ႀကီးမားသူည္ပင္ မိ႐ုိးဖလာ ေမြးရာပါ ကုိးကြယ္မႈအရ သိဥၥည္း ဆရာႀကီး၏ အယူ၀ါဒ အမွားေနာက္သုိ႔ လုိက္ပါမိေသးရကား အစဲြအလန္းကုိ လြယ္လြယ္ကူကူျဖင့္ စြန္႔လႊတ္႐ုိး ထံုးစံမရွိ ဆုိေသာ အခ်က္ကုိ အထူး သတိမူအပ္ပါသည္။

ေမြးရာပါ ပဋိသေႏၶပညာ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ရွိသူ၊ အစဥ္မျပတ္ အသိပညာ ရွာမွီးေနသူ၊ ဘာသာေရး ေလ့လာလုိုက္စားသူ အခ်ိဳ႕သာ မိမိ ေလ့လာ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိမႈအေပၚ အေျခခံ၍ အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ၿပီး မိမိယူထားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ အမွားကုိ စြန္႔လႊတ္ကာ ဘာသာအယူ၀ါဒ အမွန္ကုိ လက္ခံ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုး တတ္ပါသည္။ စား၀တ္ေနေရး ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဒသ အေျခအေနႏွင့္ လူမႈေရး သိမ္းသြင္းမႈ အရ မလြန္ဆန္ ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း လက္ရွိ ခံယူရရွိထားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ၌ ရပ္တည္ေနၾကသူမ်ား၊ အျခားဘာသာ အယူ၀ါဒသုိ႔ ကူးေျပာင္း သြားၾကသူမ်ားလည္း မျဖစ္မေန ရွိတတ္ၾကပါသည္။

စာေရးသူ (ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္) အေနျဖင့္ မည္သည့္ဘာသာကုိမွ် မွားသည္ မွန္သည္ ေ၀ဖန္ ေျပာဆုိျခင္း မျပဳလုိပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လက္ရွိ က်င့္သံုးေနေသာ ဘာသာေရးလြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ႏုိင္မႈ မူ၀ါဒအရ ေျပာလည္း မေျပာအပ္ပါ။ လူသားတုိ႔ကုိ ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႕ ေစေသာ သြန္သင္ ဆံုးမခ်က္မ်ား ဘာသာတုိင္းတြင္ ရွိသည္ ဆုိေသာ အခ်က္ကုိကား ပညာရွင္မ်ား လက္ခံ ထားၾကပါသည္။ စာေရးသူ (ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္) ေျပာဆုိသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦးသည္ မိမိခံယူထားသည့္ ဘာသာတရား၏ အဆံုးအမ အႏွစ္သာရကုိ သိရွိ လုိက္နာဖုိ႔ လုိအပ္သည္ ဆုိေသာ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ ေယာင္ အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္း မသိ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း အထူး သတိေပးလို ပါသည္။ မိမိခံယူထားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ အေပၚ ခုိင္မာစြာရပ္တည္ၿပီး ဘာသာေရး အသိအျမင္ အစဥ္ရွင္သန္ ႏုိးၾကား တုိးတက္ေနေအာင္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ကာ မိမိဘာသာကုိ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ႏုိင္သူ၊ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ ခ်စ္စိတ္ရွိသူ ျဖစ္သင့္ပါသည္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ

ဗုဒၶဘာသာဟု ဆုိေသာ္လည္း ဘာသာ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဗုဒၶတရားေတာ္၏ အဆံုးအမ အဓိက ပဓာန အႏွစ္သာရတုိ႔ မသိရွိ ၾကပါ။ သိရွိေအာင္ ေလ့လာရေကာင္းမွန္း ပင္ မသိၾကပါ ေလာက၌ အမွားသည္ ႐ႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးအရ မ်ားစြာရွိပါသည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အမွားသည္ အေၾကာင္းအရာ အလုိက္ ရက္လ ႏွစ္ကာလ တစ္ဘ၀ စသည္ျဖင့္ ဆုိးက်ိဳးကို ေပးတတ္သည့္ သေဘာရွိေသာ္လည္း ဘာသာေရးအမွားကား သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္ လုိက္၍ မဆံုးႏိုင္ေအာင္၊ ကာလသတ္၍ မရေလာက္ေအာင္ ဆုိးက်ဳိးေပးတတ္သည့္ သေဘာရွိပါသည္။

( ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္၊ အတဲြ(၁၃)၊ အမွတ္(၅)၊ ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္ ၏ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္၊ ၂၁-၁၀၂၀၀၈။ )
( ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပပါမည္။ )

စုိးမင္းႀကီးေစတီ

စုိးမင္းႀကီး ေစတီကုိ ေအဒီ (၁၁၇၅)တြင္ စုိးမင္းႀကီး တည္ခဲ့သည္။ စုိးမင္းႀကီး ေစတီတည္ရာတြင္ ေအာက္ေျခတြင္ ပစၥယာ အဆင့္ဆင့္ခံ၍ အေပၚ၌ ေစတီတည္ထာျခင္းျဖစ္သည္။ စုိးမင္းႀကီး ေစတီ၏ ပစၥယာ အဆင့္မ်ားတြင္ မူလက အလြန္လွပသည့္ စဥ့္ကြင္းမ်ား အျပည့္ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ အနည္းငယ္မွ်သာ က်န္ရွိေတာ့သည္။

ကာမဂုဏ္ အငွားပစၥည္း

ပဲြလမ္းသဘင္သုိ႔ တက္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈသူ မိန္းမ တစ္ေယာက္သည္ အ၀တ္အစားသစ္မ်ား ၀တ္ဆင္လာသည္။ နားကပ္၊ လက္ေကာက္၊ ဆဲြႀကိဳး စသည္တုိ႔ ၀တ္ဆင္ကာ ျပင္ဆင္ မြမ္းမံထား သျဖင့္ တင့္တယ္ လွပလ်က္ ရွိသည္။ ထုိမိန္းမအား အျခားသူမ်ားက " တင့္တယ္ပါေပ၏။ အ၀တ္တန္ဆာ ရတနာမ်ား ျပည့္စံုပါေပ၏ " စသည္ျဖင့္ ခ်ီးမႊမ္းၾကသည္။ ထုိမိန္းမသည္လည္း သာယာႏွစ္သက္လ်က္ ရွိေလသည္။

စင္စစ္အားျဖင့္ ထုိမိန္းမသည္ အ၀တ္တန္ဆာ ရတနာမ်ားကုိ ငွားရမ္း၀တ္ဆင္ျခင္း ျဖစ္ရာ မၾကာမီပင္ ပုိင္ရွင္ထံသုိ႔ ျပန္လည္ အပ္ႏွံလုိက္ရ ေလသည္။

ျပင္ဆင္မြမ္းမံ မႈျဖင့္ သာယာ ႏွစ္သက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အျခားလူမ်ား၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ပစၥည္းမ်ားကုိ ပုိင္ရွင္ထံသုိ႔ အပ္ႏွံလုိက္ရ သည္ႏွင့္အတူ ကုန္ဆံုးသြားေလသည္။ တင့္တယ္ လွပျခင္းႏွင့္ သာယာႏွစ္သက္ျခင္း တုိ႔ကုိ ထုိမိန္းမ ဖမ္းကိုင္၍ မရ၊ သိမ္းဆည္း၍မရ၊ လုိခ်င္ ေတာင့္တ ေသာ္လည္း ျပန္လည္ မေရာက္လာႏုိင္။

ကာမဂုဏ္ ဟူသည္မွာ အငွားပစၥည္း ႏွင့္တူသည္။ တခဏမွ်ျဖင့္ ေပ်ာက္ကြက္ သည္သာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္ကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တ မႈသည္ သူတစ္ပါး၏ ပစၥည္းကုိ ခခယယ ငွားရမ္းရေလ သကဲ့သုိ႔ ေအာက္တန္းက်၍ ဆင္းရဲပင္ပန္း လွေပသည္။

( မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ ဂဟပတိ၀ဂ္၊ ေပါတလိယသုတ္ )

သံေယာဇဥ္ျပတ္တာ အမွန္ေျပာရင္ ျမတ္ပါတယ္

သံေယာဇဥ္ျပတ္တာကို
ေမတၱာကင္းမဲ့တယ္လို႔
သံေယာဇဥ္ေပ်ာ္ ကိေလသာသမားေတြက
ကဲ့ရဲ႕ရွဳတ္ခ်ၾကေပမယ့္
တကယ္ေတာ့
သံေယာဇဥ္ျပတ္တာဟာ
ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕
ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးျခင္း
ဂုဏ္တစ္မ်ိဳးပါ။
သံေယာဇဥ္ျပတ္တာနဲ႔
ေမတၱာကင္းမဲ့တာလည္း
လံုး၀ မတူပါဘူး။
သံေယာဇဥ္ဆယ္မ်ိဳးရွိတဲ့အထဲက
လူေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ
ကာမရာဂသံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့
တဏွာကို ေျပာတာျဖစ္လို႔
တဏွာဆိုတာ
ျပတ္ေလေကာင္းေလပါပဲ။

မရွိမျဖစ္ ဥေပကၡာ

ေမတၱာပဲပြားပြား၊
က႐ုဏာပဲပြားပြား၊
မုဒိတာပဲပြားပြား၊
ဥေပကၡာနဲ႔ တြဲပြားမွ
ျပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္။
ဥေပကၡာမပါတဲ့ ေမတၱာ၊
ဥေပကၡာမပါတဲ့ က႐ုဏာ၊
ဥေပကၡာမပါတဲ့ မုဒိတာဟာ
စစ္မွန္ျပည့္၀တဲ့
စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို မေပးဘဲ
လမ္းေၾကာင္းေကြ႕ေကာက္
အစြန္းေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။

ျဗဟၼစိုရ္တရား အၿမဲ လက္ကိုင္ထား

ျဗဟၼစိုရ္တရားဆိုသည္မွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ဆိုသည့္ တရားေလးပါးျဖစ္သည္။ ထိုတရားေလးပါးမွာ-
ေမတၱာတရား

• ေမတၱာဆိုသည္မွာ သူမ်ားလည္း မိမိလို ခ်မ္းသာခ်င္ၾကေပလိမ့္မည္ဟု ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သူတစ္ပါးတို႔ကို ခ်မ္းသာေစလိုသည့္သေဘာျဖစ္သည္။

က႐ုဏာတရား

• က႐ုဏာတရားဆိုသည္မွာ သူတပါးဒုကၡလြတ္ေအာင္ ကိုယ္၊ႏွဳတ္၊စိတ္တို႔ျဖင့္ ကူညီေျဖရွင္းဆုေတာင္းေပးျခင္း သေဘာျဖစ္သည္။

မုဒိတာတရား

• မုဒိတာဆိုသည္မွာ ကိုယ့္အထက္ကလူေတြ၊ ကိုယ့္ထက္ျပည့္စံုသည့္ ခ်မ္းသာသည့္လူေတြကို ခ်မ္းသာၿမဲ ခ်မ္းသာၾကပါေစဟု ၀မ္းေျမာက္ၾကည္သာစြာနဲ႔ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္သည့္ သေဘာျဖစ္သည္။

ဥေပကၡာတရား

• ဥေပကၡာဆိုသည္မွာ သတၱ၀ါတိုင္း ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေနၾကရတာပဲဟု ဘက္မလိုက္ဘဲ မွ်မွ်တတ ႏွလံုးသြင္းသည့္သေဘာျဖစ္သည္။

ဓမၼရံႀကီးဘုရား

ဓမၼရံႀကီးဘုရားသည္ ကြမ္းေတာင္ေပါက္ လုိဏ္တစ္ဆင့္ဂူ ဘုရားႀကီးျဖစ္ၿပီး ေအဒီ (၁၁၆၅)တြင္ နရသူမင္း (ခ) ကုလားက်မင္း ေအဒီ (၁၁၆၃-၁၁၆၅) တည္ခဲ့သည္။ ထု-ဓမၼရံ၊ ဥာဏ္-သဗၺညဳ၊ အႏု-အာနႏၵာ၊ တန္ခုိး- ေရႊစည္းခံု ဟူေသာ အဆုိအရ ဓမၼရံ ဘုရားႀကီးသည္ ပုဂံေဒသတြင္ ထုထည္ အႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္။

ဓမၼရံႀကီးဟူေသာ အမည္သည္ ဓမၼရံသီ (တရားေတာ္၏ ထြန္းပရာ) ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရသည္။ ဓမၼရံႀကီးဘုရားဟာ အမည္တြင္ သည္မွာ နရပတိစည္သူ (စည္သူ-၂) လက္ထက္ ဓမၼရံႀကီးအမည္ရွိ မေထရ္ ထုိဘုရားတံတုိင္း ၀င္းအတြင္း အေနာက္ဘက္ ေထာင့္ရွိ အုတ္ေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုး ခဲ့သည့္အတြက္ ထုိမေထရ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဓမၼရံသီဘုရား ဟု ေခၚခဲ့ၾကရာမွ ကာလၾကာေသာ္ ဓမၼရံႀကီး ဟု ေျပာင္းလဲအမည္ တြင္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ နရသူမင္းသည္ ဖခင္ အေလာင္းစည္သူမင္းအား သတ္မိသည့္အတြက္ ေနာင္တရၿပီး ထုိမေကာင္းမႈ ေျပေပ်ာက္ ေစရန္ႀကီးစြာေသာ ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ဓမၼရံႀကီး ဘုရားကုိ တည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဓမၼရံႀကီးဘုရားတြင္ အုတ္စီအုတ္နင္း ေကာင္းမြန္မႈတုိ႔ကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။ ဘုရားအတြင္း အုတ္နံရံတြင္ ဓားစီခုတ္ (အုတ္မ်ားကုိ သရြတ္ႏွင့္ မစိမီ ဓားျဖင့္ ေရႊခုတ္ျခင္း) အုတ္စီပံုမ်ား၊ အမုိးခံုးမ်ားတြင္ သဲေက်ာက္မ်ား ညႇပ္စီ၍ စီထားပံုမ်ား၊ ဘုရား၏ နံရံေထာင့္မ်ားတြင္ က်င္တြယ္ပံု ေထာင့္ခ်ဳပ္ ေက်ာက္တံုးမ်ား၊ နံရံႏွစ္ခုတဲြ ဆက္ေနေစရန္ ေထာင့္ခ်ဳပ္ ေပါင္းကူးမ်ားကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။ (ထုိသုိ႔ ျပဳလုပ္ တည္ေဆာက္ ထားေသာေၾကာင့္ ငလ်င္ဒဏ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခံရေသာ္လည္း ထိခိုက္ ပ်က္စီးမႈ နည္းပါးခဲ့သည္။

ဓမၼရံႀကီး ဘုရားအုတ္စီလက္ရာ ေကာင္းမြန္သည့္အတြက္ အုတ္တစ္ခ်ပ္ ႏွင့္ တစ္ခ်ပ္အၾကား အပ္ထုိး၍ မရႏိုင္ေအာင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာသည္ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ ဘုရားတည္ရာတြင္ နရသူမင္း ကုိယ္တုိင္ ႀကီးၾကပ္ စစ္ေဆးၿပီး အလုပ္တာ၀န္ ေပါ့ေလ်ာ့လွ်င္ အျပစ္ေပးသည့္ အတြက္ ပန္းရံ ဗိသုကာ တုိ႔သည္ ေစ့စပ္ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနရ၍ ဘုရားတည္၍ မၿပီးႏုိင္ဟု အဆုိရွိသည္။

ဓမၼရံႀကီး ဘုရားအလယ္မ႑ိဳင္ ပတ္လည္၌ စၾကၤပတ္လမ္း ႏွစ္ထပ္ရွိေသာ္လည္း အတြင္းစၾကၤ ပတ္လမ္း တစ္ခုလံုး ႏွင့္ အျပင္စၾကၤပတ္လမ္း အတြင္းမွ အတြင္း စၾကၤသုိ႔ ၀င္ေပါက္ အားလံုးကုိ အုတ္ျဖင့္ အေသပိတ္ဆုိ႔ထားသည္။

စည္းစိမ္ ႏွင့္ မစင္ပုိး

ပစၥည္းဥစၥာ ေပါမ်ားျခင္း၊ ရာထူးစည္းစိမ္ ၾကီးျမင့္ျခင္း၊ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားျခင္း တုိ႔သည္ ဥာဏ္ပညာ မရွိသူအဖုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သည္။ အေႏွာင္အဖဲြ႕ အပိတ္အပင္ ျဖစ္သည္။ မစင္ပုိးေကာင္ ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေစသည္။

• မစင္စားေသာ ပုိးေကာင္သည္ မစင္ျဖင့္ နစ္မြန္း၍ ေနေလသည္။ ေရွ႕၌လည္း မစင္ အတိၿပီးသည္။ ေနာက္၌ လည္းေကာင္း၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္၊ ထက္ေအာက္ ၀န္းက်င္၌ လည္းေကာင္း မစင္တုိ႔ျဖင့္ ၀ုိင္း၀ုိင္းလည္ကာ ျပည့္ႏွက္၍ ေနသည္။

• မစင္ပုိးေကာင္သည္ ယင္းသုိ႔လွ်င္ မစင္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ ၀န္းရံလ်က္ ရွိေနသည္ကုိပင္ ေက်နပ္အားရကာ ၀င့္ၾကြားေလသည္။ " ငါ၏ ေရွ႕တြင္ လည္းေကာင္း၊ ေနာက္တြင္ လည္းေကာင္း၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ တြင္ လည္းေကာင္း မစင္ တုိ႔သည္ အျပည့္အႏွက္ ရွိေနသည္ တကား " ဟူ၍ ေမာ္ၾကြား ေထာင္လႊားတတ္ ေလသည္။

ဥာဏ္ပညာ ကင္းမဲ့သူအား ပစၥည္းဥစၥာ ေပါမ်ားျခင္း၊ ရာထူးစည္းစိမ္ ၾကီးျမင့္ျခင္း၊ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားျခင္း သည္လည္း ထုိသူအဖုိ႔ ၀င့္ၾကြားေထာင္လႊားရန္ ျဖစ္ေပသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိ ပညာမရွိသူအား မစင္စားေသာ၊ မစင္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္တတ္ေသာ မစင္ပုိးႏွင့္ တူသည္ဟု ခုိင္းႏႈန္းအပ္ ေပသည္။

( နိဒါန၀ဂၢ၊ လာဘသကၠာရသံယုတ္၊ ပထပ၀ဂ္၊ မီဠႇကသုတ္ )

ေက်ာက္ဂူဥမင္ဘုရား

ေက်ာက္ဂူဥမင္ကုိ ခရစ္ (၁၁) ရာစုတြင္ နရပတိစည္သူမင္း တည္ခဲ့သည္။ ေက်ာက္ဂူဥမင္ တြင္ရွိေသာ ေက်ာက္စာအရ နရပတိ စည္သူမင္း (ေအဒီ-၁၁၆၅-၁၂၁၁) လက္ထက္ ေက်ာက္ဂူဥမင္တြင္ သခင္ထံပါ (ဓံပါ- ဓမ္ပါလ္-ဓမၼပါလ္) သီတင္းသံုးလ်က္ ရွိေၾကာင္း၊ နရပတိစည္သူ မင္းသည္ ေအဒီ (၁၁၈၈) တြင္ သခင္ထံပါ၏ ဘုရား၌ ကၽြန္မ်ား လွဴဒါန္းခဲ့သည္ဟု သိရွိရသည္။

ေက်ာက္ဂူဥမင္သည္ သဲေက်ာက္ ကမ္းပါးယံကုိ ထြင္း၍ အုတ္ႏွင့္ေက်ာက္ ေရာ၍ ဥမင္ တည္ေဆာက္ ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ဂူဥမင္ တုိက္မ ေျမညီထပ္တြင္ အတြင္း အျပင္ ေက်ာက္အုတ္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားၿပီး အေပၚပိုင္း ႏွစ္ဆင့္မွာ ႐ုိး႐ုိးေျမအုတ္ မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားသည္။ ဥမင္၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ အ၀င္မုခ္၊ အာ႐ံုခံခန္းမ ရွိၿပီး ေျမာက္ဘက္ မ်က္ႏွာမူေနသည့္ သဲေက်ာက္ျဖင့္ ထုလုပ္ ထားသည့္ ဗုဒၶ႐ုပ္ဆင္းတု ရွိသည္။ ႐ုပ္ပြားဆင္းတု၏ အေရွ႕၊ အေနာက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္တြင္ စၾကၤလမ္းမ်ား ရွိသည္။ ဥမင္အတြင္းသုိ႔ ဆင္းတုေတာ္၏ အေရွ႕ အေနာက္ ခံုးေျဖာင့္ ေပါင္းကူး ၀င္ေပါက္မွ ဥမင္လုိဏ္ေခါင္း အတြင္း ၀င္ေရာက္ႏုိင္သည္။ ဥမင္ လုိဏ္ေခါင္းအတြင္း ၀ကၤပါသဖြယ္ ေထာင့္ခ်ိဳးမ်ားျဖင့္ ေဖာက္လုပ္ထားၿပီး ၀ကၤပါလမ္း၌ ကမၼဌာန္း ဘာ၀နာ တရား အားထုတ္ရန္ အခန္းက်ဥ္းမ်ား ရွိသည္။ ဥမင္၏ အေရွ႕ ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္ မ်က္ႏွာတြင္ ျပတင္းေပါက္မ်ား ရွိသည္။ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း အတြင္း အလင္းေရာင္ ရရန္ ေရာင္လင္း ေပါက္မ်ား ေဖာက္ထားသည္။

ေက်ာက္ဂူဥမင္တြင္ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီႏွင့္ ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းတေမာ့ လက္ရာမ်ား ေလ့လာႏုိင္သည္။ ေက်ာက္ဂူဥမင္ အတြင္းရွိ ပဓာနဗုဒၶရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ ႀကီး ရွိသည့္ ဂႏၶကုဋီတုိက္ နံရံ ေအာက္ပုိင္းတြင္ နံရံ ေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ရွိသည္။

ဂူ၏ အာ႐ံုခံ ခန္းမႀကီးကုိ ႀကီးမားေသာ ေက်ာက္အုတ္စီ တုိင္မႀကီး ႏွစ္ခုက ေထာက္ထားၿပီး ေက်ာက္တုိင္ ေအာက္ေျခ ပတ္လည္တြင္ အလြန္လွပေသာ ေက်ာက္ပန္းခက္မ်ား ထြင္းထားသည္။ ေက်ာက္ဂူ တုိက္မအတြင္း အေရွ႕၊ အေနာက္ႏွင့္ ေျမာက္နံရံတြင္ နံရံမုခ္ ကပ္သံုးတန္း ရွိၿပီး နံရံမုခ္ကပ္ (၄၉)ခု ရွိသည္။ ထုိနံရံမုခ္ကပ္မ်ားတြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြား ေက်ာက္ဆင္းတုမ်ား ႏွင့္ ဗုဒၶ၀င္ခန္း ဆုိင္ရာ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ထု မ်ားရွိသည္။ ဗုဒၶရုပ္ထုမ်ားတြင္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒန မင္းႀကီး လယ္ထြန္း မဂၤလာျပဳစဥ္ ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၱ မင္းသားဇဗၺဴ႕ သေျပပင္ရိပ္တြင္ ေနပံု၊ မုစလိႏၵာ သတၱဟ စံေနပံု၊ ဘုရားေလာင္း ဒုကၠရ စရိယာ က်င့္စဥ္၊ နတ္တုိ႔က နားရြက္မွ ႀသဇာသြင္းပံု ေက်ာက္ဆစ္ လက္ရာမ်ားကုိ ေလ့လာႏုိင္သည္။ (အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ ျပတုိက္ရွိ ဘုရားေလာင္း ဖြားေတာ္မူခန္း ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ထုမွာ ဤ ေက်ာက္ဥမင္မွ ယူေဆာင္ ျပသျခင္း ျဖစ္သည္။)

ေက်ာက္ဂူဥမင္၏ အ၀င္မုခ္ လက္၀ဲလက္ယာ ေထာင့္ခ်ိဳးမ်ားတြင္ အလြန္လွပေသာ ေက်ာက္ဆစ္လက္ရာ ဘီလူး႐ုပ္၊ မိန္းမ႐ုပ္၊ ၾကာပန္းမ်ား အၾကား ကိႏၷရီ ကိႏၷရာ႐ုပ္၊ နတ္႐ုပ္၊ ျခေသၤ့၊ က်ား၊ သမင္၊ ယုန္႐ုပ္မ်ားကုိ ေက်ာက္အုတ္ မ်ားစီ၍ ထြင္းထု ထားသည္။

၂၄ ပစၥည္း ဆုေတာင္း

ေဟတုပစၥေယာ

• ေကာင္းေသာ အေၾကာင္းတရား တိုးပြားၾက ရပါေစေသာ္။

အာရမၼဏပစၥေယာ

• ေကာင္းေသာအာ႐ံု၊ အေကာင္းဆံုးေသာ အာ႐ံု ေတြ႕ႀကံဳၾကရ ပါေစေသာ္။

အဓိပတိပစၥေယာ

• ဆႏၵႏွင့္ဇြဲ စိတ္ဉာဏ္တြဲ ႀကီးကဲျဖစ္ၾကရပါေစေသာ္။

အနႏၲရပစၥေယာ

• ကုသိုလ္၏ အျခားမဲ့မွာ ကုသိုလ္သာ ျဖစ္ၾကရပါေစေသာ္။

သမနႏၲရပစၥေယာ

• ေကာင္းမႈ၏ အျခားမဲ့မွာ ေကာင္းမႈသာ ျဖစ္ၾကရပါေစေသာ္။

သဟဇာတပစၥေယာ

• အတူတကြ ပုညကုသိုလ္တိုးေစေသာ္။

အညမညပစၥေယာ

• အခ်င္းခ်င္း ရင္တြင္းေမတၱာ ၿဖိဳးေစေသာ္။

နိႆယပစၥေယာ

• ရတနာသံုးလီ မွီတည္ၾကရပါေစေသာ္။

ဥပနိႆယပစၥေယာ

• ေလာကုတၱရာ ကိုးလီ မွီတည္ၾကရပါေစေသာ္။

ပုေရဇာတပစၥေယာ

• ေရွ႕ျဖစ္ကုသိုလ္ ေနာက္ကိုလႊမ္းၿခံဳပါေစေသာ္။

ပစၧာဇာတပစၥေယာ

• ေနာက္ျဖစ္ကုသိုလ္ ေရွ႕ကိုလႊမ္းၿခံဳပါေစေသာ္။

အာေသ၀နပစၥေယာ

• ပါရမီ အစံုစံု အထံုၿမဲၾကရပါေစေသာ္။

ကမၼပစၥေယာ

• ေကာင္းေသာကုသိုလ္ကံ ၿမဲၿမံၾကရပါေစေသာ္။

၀ိပါကပစၥေယာ

• ေကာင္းေသာအက်ိဳး ပြားတိုးၾကရပါေစေသာ္။

အာဟာရပစၥေယာ

• စိတ္အာဟာရ ျပည့္၀ၾကရပါေစေသာ္။

ဣၿႏၵိယပစၥေယာ

• စိတ္ကိုစိုးပိုင္ စိတ္ႏိုင္ၾကရပါေစေသာ္။

စ်ာနပစၥေယာ

• ေမတၱာစ်ာန္ ရွင္သန္ၾကရပါေစေသာ္။

မဂၢပစၥေယာ

• မဂၢင္လမ္း ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါေစေသာ္။

သမၸယုတၱပစၥေယာ

• သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ ယွဥ္စပ္ၾကရပါေစေသာ္။

၀ိပယုတၱပစၥေယာ

• မေကာင္းမႈမ်ား ပယ္ရွားၾကရပါေစေသာ္။

အတၳိပစၥေယာ

• ေကာင္းရာသုဂတိ ၿမဲရွိၾကရပါေစေသာ္။

နတၳိပစၥေယာ

• အပါယ္ ဒုဂၢတိ မရွိၾကရပါေစေသာ္။

၀ိဂတပစၥေယာ

• ဆင္းရဲျခင္း ကင္းရွင္းၾကရပါေစေသာ္။

အ၀ိဂတပစၥေယာ

• ခ်မ္းသာျခင္း မကင္းၾကရပါေစေသာ္။

၂၄ ပစၥည္းဆုေတာင္း ဆိုသည့္အတိုင္းပင္ ၂၄ပစၥည္း၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ နားလည္ႏိုင္သလို နားလည္ထားသည့္ အတိုင္း အက်ိဳးရလဒ္မ်ား ထင္ရွားျဖစ္ထြန္းလာေအာင္ စီစဥ္ထားရကား ယင္း၂၄ပစၥည္းဆုေတာင္းျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးသုခမ်ား ရရွိလာၾကမည္မွာ မုခ်ဧကန္ျဖစ္ပါ၏။ အလုပ္ကိစၥေတြ အဘယ္မွ် မ်ားျပားေနပါေစ။ ယုတ္စြအဆံုး တစ္ရက္တစ္ပစၥည္း ႏွဳတ္တက္က်က္မွတ္ပါက ၂၄ ရက္တြင္ ၂၄ ပစၥည္းလံုး ႏုတ္တက္ရရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ဆက္လက္၍ေန႔စဥ္ ဘုးရား၀တ္ျပဳၿပီးတိုင္း ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းဆုေတာင္းကို ရြတ္ဆိုဆုပန္ပါလွ်င္ အမွန္ပင္ ရုပ္ပိုင္းေရာ စိတ္ပိုင္းမွာပါ ေကာင္းက်ိဳးတရားေတြ တိုးပြားလာပါမည္။

ဣတိ၀ုတ္ ပါဠိေတာ္၌ ျမတ္ဗုဒၶ ၫႊန္ျပေတာ္မူ သည့္အတိုင္း ဆုေတာင္းပတၳနာသည္ တဏွာပတၳနာႏွင့္ ဆႏၵပတၳနာ ဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ ဆႏၵပတၳနာ (ကုသိုလ္ဆႏၵ)ႏွင့္ ဆုေတာင္းၾကရပါမည္။ ဆုမေတာင္းမီ ဘုရားရွိခိုးျခင္း စသည့္ ကုသိုလ္ကံတစ္ခုခု ျပဳၿပီးမွသာ ဆုေတာင္းၾကရပါမည္။ ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းသည္ ဗဟု၀ုစ္ (အမ်ားဆိုင္) ျဖစ္သျဖင့္ ဆႏၵပတၳနာ မည္ပါသည္။

သို႕ျဖင့္ ပဌာန္း ၂၄ ပစၥည္းဆုေတာင္းအေပၚ ယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးေသာ သဒၶါဗလကို အရင္းထားလ်က္ အဆက္မျပတ္ဆုေတာင္းျခင္း ၀ီရိယဗလ၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း သတိဗလ၊ တစိုက္မတ္မတ္ တည္ျခင္း သမာဓိဗလ၊ အဓိပၸါယ္ကို ပို၍ ပို၍ ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္း ပညာဗလ ဟူသည့္ ဗလ ငါးမ်ိဳး တိုးထက္တိုး ေကာင္းက်ိဳး ျပည့္၀ၾကမည္ ျဖစ္ပါသတည္း။

အိမ္ေထာင္ ၄ မ်ိဳး

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဓုရၿမိဳ႕ ႏွင့္ ေ၀ရဥၨာျပည္ အၾကား၀ယ္ ခရီးရွည္ ၾကြသြားခိုက္ လမ္းခရီးတြင္ ေတြ႕ရေသာ ခရီးသည္ သၾကြယ္ဇနီးေမာင္ႏွံအား အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အတူေန အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳး ရွိေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္

• လင္မယား ႏွစ္ဦးစလံုး ယုတ္မာေသာ စိတ္သေဘာ အမူအက်င့္ တူညီစြာ ရွိေနၾကလွ်င္ သူေသခ်င္း အတူတူ ေနျခင္း ဟူ၍ လည္းေကာင္း။
• လင္က စိတ္သေဘာထား ဆုိးသြမ္း ယုတ္မာ၍ မယားက စင္ၾကယ္မြန္ျမတ္ ေသာ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ ရွိေနလွ်င္ နတ္သမီး မယားသည္ သူေသလင္ႏွင့္ အတူ ေပါင္းသင္းေနျခင္း ဟူ၍ လည္းေကာင္း။
• လင္သည္ ျမင့္ျမတ္စင္ၾကယ္ေသာ စိတ္ထားအမူအက်င့္ ရွိသည့္ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ေနၿပီး မယားက အက်င့္ စာရိတၱ သေဘာထား၊ အမူအရာ ယုတ္မာေနလွ်င္ နတ္သားလင္သည္ သူေသမယားႏွင့္ အတူ ေပါင္းသင္းေနျခင္း ဟူ၍လည္းေကာင္း။
• လင္မယား ႏွစ္ဦးစလံုး သူေတာ္ေကာင္း ေတြျဖစ္ေနလွ်င္ အက်ိဳးစီးပြား မ်ားျပားကုန္သည္။ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကုိယ္ခ်မ္းသာ ေနထုိင္ရသည္။ ထုိသူတုိ႔အား မနာလုိ ၀န္တိုသူမ်ား အဖုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ေစသည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေဟာၾကားခဲ့သည္။
  

( ပထမသံ၀ါသသုတ္၊ ဒုတိယသံ၀ါသသုတ္ ေဒသနာေတာ္)

မီးေသြးေဒါသ

ေဒါသစိတ္ ျဖစ္ေပၚ ကပ္ၿငိေသာသူသည္ အက်ည္းတန္ အရုပ္ဆုိး၏။ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္၏။ ႏွစ္လိုဖြယ္ တင့္တယ္ျခင္း မရွိ။ ေဒါသ၏ သေဘာသတိၱကုိက အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆုိးၿပီး ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ ေသာေၾကာင့္တည္း ႏွစ္လိုစဖြယ္ တင့္တင္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္တည္း။

မီးေသြးသည္ မိမိကုိယ္၌က မည္းနက္ၿပီး အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆုိးေန႐ံုမွ် မဟုတ္ေသးဘဲ မိမိႏွင့္ ေရာယွက္ထိေတြ႕ လာေသာ အ၀တ္အထည္ စသည္တုိ႔ကုိလည္း အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆုိးေစ သကဲ့သုိ႔တည္း။

(ေမာင္းေထာင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အရွင္ပညာသာမိ ၏ " ေဒါသကထာ" က်မ္းမွ)

ဘဝေဟာင္းကုိ ျမင္ျခင္း

ဗုဒၶသည္ က်င့္စဥ္တရားကုိ ေဟာၾကားထားေပသည္။ ထုိက်င့္စဥ္အတုိင္း အမွန္တကယ္ ေဆာက္တည္ က်င့္သံုး သူသည္ စင္ၾကယ္ေသာ ဥာဏ္မ်က္စိကုိ ရရွိႏုိင္သည္သာ ျဖစ္သည္။ ထုိဥာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ေရွး၌ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ခႏၶာအစဥ္ကုိ သိျမင္ႏုိင္သည္။ ေရွး၌ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဘ၀မ်ားစြာကုိ လည္းေကာင္း၊ ထုိထုိဘ၀ မ်ားစြာတုိ႔၌ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္၊ ၿမိဳ႕ရြာေဒသတုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ မည္သုိ႔ မည္ပံု ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သည္၊ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးသည္ စေသာ အျခင္းအရာကုိ လည္းေကာင္း ျပန္လည္၍ ေအာက္ေမ့ သိျမင္ႏုိင္သည္သာ ျဖစ္သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ မိမိေနထုိင္သည့္ ရြာမွ အျခားတစ္ရြာသုိ႔ သြားေရာက္သည္။ မိတ္ေဆြ အသီးသီးတုိ႔၏ အိမ္မ်ားသုိ႔လည္း ၀င္ေရာက္သည္။ ထုိသူသည္ မိမိရြာသုိ႔ ျပန္လာၿပီးလွ်င္ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ခရီးစဥ္ကုိ ျပန္လည္၍ ေအာက္ေမ့ေလသည္။

"" ငါသည္ ရြာမွ ထြက္ခြာ၍ မည္သည့္လမ္းျဖင့္ သြားသည္။ ေႏွးေႏွးသြားသည္။ ျမန္ျမန္သြားသည္။ လမ္း၌ မည္သူႏွင့္ ေတြ႕ဆံုသည္၊ ထုိရြာသို႔ ေရာက္လွ်င္ မည္သူ႔ အိမ္ကုိ ေရွးဦးစြာ ၀င္သည္၊ မည္သည့္ စကားကုိ ေျပာခဲ့သည္၊ ထုိ႔ေနာက္ အျခား မည္သူ႔အိမ္သုိ႔ သြားျပန္သည္၊ အိမ္တံခါး ပိတ္ထားသျဖင့္ အျခားအိမ္သုိ႔ သြားျပန္ သည္။ မည္သူႏွင့္ေတြ႕၍ မည္သည့္ အေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္ "" စသည္ျဖင့္ တစ္ဖန္ ျပန္၍ ေအာက္ေမ့ သိျမင္ႏုိင္ သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သည္။

ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္း ေနာက္က်ဳကင္းေသာ ေရအုိင္တစ္အုိင္ ရွိသည္။ ထုိေရအိုင္အနီးတြင္ မ်က္စိအျမင္ရွင္း၍ တိမ္သလႅာကင္းေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ရပ္လ်က္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈသည္။ ထုိသူသည္ ေရအုိင္ထဲရွိ ခ႐ု၊ ေယာက္သြား၊ ငါး၊ လိပ္တုိ႔၏ သြားလာ လႈပ္ရွားမႈကုိ သိျမင္ႏုိင္ သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သည္။

( မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ ပရိဗၺာဇက၀ဂ္၊ မဟာသကုလုဒါယိသုတ္ )

သမုဒၵရာႀကီး (၆) စင္း

ဤေလာက၌ သမုဒၵရာ၊ သမုဒၵရာဟု ေျပာဆုိေလ့ ရွိၾကသည္။ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္ေသာ အရာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမ၌ သမုဒၵရာ မဟုတ္ေပ။ ႀကီးက်ယ္ မ်ားျပားေသာ ေရအစ ေရအျပင္ သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ သမုဒၵရာ ဟူသည္မွာ မ်က္စိ သမုဒၵရာစစ္စစ္အားျဖင့္ သတၱာ၀ါတုိ႔၏ မ်က္စိသည္ သမုဒၵရာမည္ပါသည္ ထုိမ်က္စိသမုဒၵရာ၌ အဆင္း႐ူပါ႐ံု တည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္သည္ ရွိသည္။ အၾကင္သူသည္ ထုိးအဆင္း တည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ကုိ သည္းခံႏုိင္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ မ်က္စိသမုဒၵရာကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ျဖစ္သည္။ လႈိင္းေဘး၊ ၀ဲကယက္ေဘး၊ ေရသတၱ၀ါႀကီးမ်ား၏ ေဘးတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူျဖစ္သည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသူ ရဟႏၱာ ျဖစ္သည္။

နား သမုဒၵရာ

• သတၱ၀ါတုိ႔၏ နားသည္ သမုဒၵရာ မည္ေပသည္။ ထုိ နားသမုဒၵရာ၌ အသံသဒၵါ႐ံု တည္းဟေသာ အဟုန္အရွိန္ ရွိသည္။ အၾကင္သူသည္ ထုိ အသံတည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ကုိ သည္းခံႏုိင္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ နားသမုဒၵရာ ကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ျဖစ္ေပသည္။ လႈိင္းေဘး၊ ၀ဲကယက္ေဘး၊ ေရသတၱ၀ါႀကီးမ်ား၏ ေဘးတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူျဖစ္သည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသူ ရဟႏၱာ ျဖစ္သည္။

ႏွာေခါင္း သမုဒၵရာ

• သတၱ၀ါတုိ႔၏ ႏွာေခါင္းသည္ သမုဒၵရာမည္ ေပသည္။ ထုိႏွာေခါင္း သမုဒၵရာ၌ အနံ႔ ဂႏၶာ႐ံုတည္း ဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ ရွိသည္။ အၾကင္သူသည္ ထုိ အန႔ံတည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ကုိ သည္းခံႏုိင္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ ႏွာေခါင္းသမုဒၵရာ ကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ျဖစ္ေပသည္။ လႈိင္းေဘး၊ ၀ဲကယက္ေဘး၊ ေရသတၱ၀ါႀကီးမ်ား၏ ေဘးတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူျဖစ္သည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသူ ရဟႏၱာ ျဖစ္သည္။

လွ်ာ သမုဒၵရာ

• သတၱ၀ါတုိ႔၏ လွ်ာသည္ သမုဒၵရာမည္ ေပသည္။ ထုိလွ်ာ သမုဒၵရာ၌ အရသာ ရသာ႐ံုတည္း ဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ ရွိသည္။ အၾကင္သူသည္ ထုိ အရသာတည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ကုိ သည္းခံႏုိင္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ လွ်ာသမုဒၵရာ ကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ျဖစ္ေပသည္။ လႈိင္းေဘး၊ ၀ဲကယက္ေဘး၊ ေရသတၱ၀ါႀကီးမ်ား၏ ေဘးတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူျဖစ္သည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသူ ရဟႏၱာ ျဖစ္သည္။

ကာယ သမုဒၵရာ

• သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကုိယ္ခႏၶာသည္ သမုဒၵရာမည္ ေပသည္။ ထုိကုိယ္ သမုဒၵရာ၌ အေတြ႕အထိ ေဖာ႒ဗၺ႐ံုတည္း ဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ ရွိသည္။ အၾကင္သူသည္ ထုိ အေတြ႕အထိ တည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ကုိ သည္းခံႏုိင္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ ကုိယ္သမုဒၵရာ ကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ျဖစ္ေပသည္။ လႈိင္းေဘး၊ ၀ဲကယက္ေဘး၊ ေရသတၱ၀ါႀကီးမ်ား၏ ေဘးတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူျဖစ္သည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသူ ရဟႏၱာ ျဖစ္သည္။

စိတ္ သမုဒၵရာ

• သတၱ၀ါတုိ႔၏ စိတ္သည္ သမုဒၵရာမည္ ေပသည္။ ထုိ စိတ္သမုဒၵရာ၌ သေဘာတရား ဓမၼာ႐ံုတည္း ဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ ရွိသည္။ အၾကင္သူသည္ ထုိ သေဘာတရား တည္းဟူေသာ အဟုန္အရွိန္ကုိ သည္းခံႏုိင္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ စိတ္သမုဒၵရာ ကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ျဖစ္ေပသည္။ လႈိင္းေဘး၊ ၀ဲကယက္ေဘး၊ ေရသတၱ၀ါႀကီးမ်ား၏ ေဘးတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူျဖစ္သည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသူ ရဟႏၱာ ျဖစ္သည္။

(သဠာယတန၀ဂၢ၊ သဠာယတနသံယုတ္၊ သမုဒၵ၀ဂ္၊ သမုဒၵသုတ္)

အရိယာမဂ္

ေဘးရန္ကင္း၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ လမ္းေကာင္း ကုိေခၚဆုိပါသည္။

အရိယာမဂ္ ဆုိသည္မွာ

• မွန္ကန္ေသာ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္
• မွန္ကန္ေသာ အႀကံအစည္
• မွန္ကန္ေသာ ေျပာဆုိမႈ
• မွန္ကန္ေသာ ျပဳလုပ္မႈ
• မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ
• မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္ျခင္း လံု႔လ
• မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့ျခင္း
• မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္ျခင္း
  

တုိ႔ျဖစ္သည္။

(မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ သီဟနာဒ၀ဂ္၊ ၀ိတကၠသ႑ာနသုတ္)

မိစၦာမဂ္

ေဘးရန္ထူေျပာ၍ ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္း ႀကီးစြာ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ လမ္းဆုိး ကုိေခၚဆုိပါသည္။

မိစၦာမဂ္ ဆုိသည္မွာ

• မွားေသာ အျမင္
• မွားေသာ အႀကံအစည္
• မွားေသာ စကား
• မွားေသာ ျပဳလုပ္မႈ
• မွားေသာ အသက္ေမြးမႈ
• မွားေသာ အားထုတ္ျခင္း လံု႔လ
• မွားေသာ ေအာက္ေမ့ျခင္း
• မွားေသာ တည္ၾကည္ျခင္း
  

တုိ႔ျဖစ္သည္။

(မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ သီဟနာဒ၀ဂ္၊ ၀ိတကၠသ႑ာနသုတ္)

သူတို႔ေၾကာင့္

စိတ္မျဖဴစင္ ညစ္ညဴးေစတတ္သည့္ တရားတုိ႔သည္ -

• သူတစ္ပါး၏ စည္းစိမ္ကုိ ေရွး႐ႈႀကံစည္၍ အလုိရွိျခင္း အဘိဇၥ်ာ 
• မသင့္ေလ်ာ္ရာ၌ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း ၀ိသမေလာဘ 
• သူတစ္ပါးတုိ႔အား ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ဗ်ာပါဒ 
• အမ်က္ထြက္ျခင္း ေကာဓ 
• ရန္ၿငိဳးဖဲြ႔ျခင္း ဥပနာဟ 
• ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ျခင္း မကၡ 
• ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း ပလာသ 
• ျငဴစူျခင္း ဣႆာ 
• ၀န္တုိျခင္း မစၦရိယ 
• လွည့္ပတ္ျခင္း မာယာ 
• စဥ္းလဲျခင္း သေ႒ယ် 
• စိတ္ခက္ထန္ျခင္း ထမၻ 
• ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း သာရမၻ 
• ေမာက္ေမာ္ျခင္း မာန 
• အလြန္ေမာက္ေမာ္ျခင္း အတိမာန 
• မာန္ယစ္ျခင္း မဒ 
• သတိေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ပမာဒ တို႔ ျဖစ္သည္။
  

ရဟန္းတို႔ ဤတရား၌ကိန္းေအာင္းလွ်င္ ဤတရားတုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ စိတ္ညစ္ညဴး၏။ စိတ္မျဖဴစင္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဤတရားတုိ႔အား သိျမင္၍ ပယ္စြန္႔သည္ရွိေသာ္ စိတ္မညစ္ညဴးေပ။ စိတ္ျဖဴစင္ျခင္း ျဖစ္၏။

(မူလပဏၰသပါဠိေတာ္၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ ၀တၳသုတ္)

အပယ္ရတနာဘုရား

အပယ္ရတနာ ဂူဘုရားသည္ သီဟုိဠ္ပံု လုိဏ္တစ္ဆင့္ ဂူဘုရားျဖစ္ၿပီး ခရစ္ (၁၁) ရာစုေႏွာင္းတြင္ က်န္စစ္သားမင္းႏွင့္ အပယ္ရတနာမိဖုရားတို႔ တည္ခဲ့သည္။

က်န္စစ္သားသည္ ေစာလူးမင္းရန္ေၾကာင့္ ျမင္းပါရြာအနီး ပုန္းေအာင္းေနရစဥ္ ဇနီးျဖစ္သူ အပယ္ရတနာက သြားေရာက္ ေတြ႕ဆံုျခင္း၊ ထမင္းပုိ႔ျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ က်န္စစ္သား ပုဂံထီးနန္း ရရွိၿပီးေနာက္ အပယ္ရတနာမိဖုရား ထမင္းလာပုိ႔ရာ အရပ္၌ အမွတ္တရအျဖစ္ အပယ္ရတနာဘုရား ကုိတည္ခဲ့သည္။

အပယ္ရတနာဘုရား တုိက္မအထက္တြင္ ပစၥယာ အဆင့္မ်ား၊ မုိးေလ်ာမ်ား၊ ေထာင့္ေစတီမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ေခါင္းေလာင္းပံု သပိတ္ေမွာက္ အထက္တြင္ ဖ႐ံုတံုးခံ၍ ေဖာင္းရစ္ အထြတ္ေစတီ ရွိသည္။

အပယ္ရတနာဘုရားရွိ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားတြင္ မဟာယာန (ႀကီးေသာယာဥ္) ဂုိဏ္းဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ဟိႏၵဴအယူ၀ါဒႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ပံုမ်ားကုိ အျခားဘုရား မ်ားထက္ ပုိမုိေတြ႕ရသည္။ ဘုရားတြင္ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ ေဗာဓိသတၱ / အ၀ေလာကိေတသြာရ (ေလာကနာထ) သည္ ၾကာပြင့္ေပၚထုိင္ၿပီး လက္ယာလက္တြင္ ၾကာပြင့္ကိုင္ကာ လက္၀ဲလက္မွာ ၀၇ဒမုျဒာ အေနအထားျဖင့္ ေရးဆဲြထားသည့္ ပံုမ်ား၊ ထုိင္ေနသည့္ နတ္႐ုပ္ပံုမ်ား၊ မတ္တပ္ရပ္ နတ္႐ုပ္ပံုမ်ား၊ ဂူေပါက္တန္း အသီးသီးတြင္ ဗုဒၶပံု၊ ရေသ့ပံုမ်ား၊ စၾကၤအတြင္း ပတ္လမ္း အျပင္နံရံအေပၚဘက္တြင္ အ႐ုိးတပ္ စက္၀ုိင္းမ်ားအတြင္း ျဗဟၼာ၊ သီ၀၊ ဗိႆႏုိး ပံုမ်ားႏွင့္ အ၀င္ခန္းမေဆာင္တြင္ ေရွးမြန္ဘာသာျဖင့္ ကမၸည္းမင္စာ ေရးထုိးထားသည့္ ဗုဒၶ၀င္ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ရွိသည္။ အပယ္ရတနာဘုရား တြင္ ဇာျပတင္းေပါက္ တပ္ဆင္ထားသည္ကုိ ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။

မဟာသမၼတမင္းမ်ား

မဟာသမၼတမင္းမ်ား

• ေရာစမင္း
• ဝရေရာစမင္း
• ကလ်ာဏမင္း
• ဝရကလ်ာဏမင္း
• မႏၶာတုမင္း
• ဝရမႏၶာတုမင္း
• ဥေပါသထမင္း
• ဝရမင္း
• ဥပဝါရမင္း
• မဂၣေဒဝမင္း