တဏွာေၾကာင့္

ကိေလသာအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ တရားတုိ႔၌ ႏွစ္သက္ သာယာဖြယ္ရာ ဟူ၍ ႐ႈျမင္လ်က္ ေနသူသည္ တပ္မက္ျခင္း တဏွာ ျဖစ္ပြား၏။ ထုိတဏွာေၾကာင့္ စဲြလမ္းျခင္း ဥပါဒါန္ ျဖစ္ပြား၏။ ထုိဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္၏။ ဘ၀ေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္း ဇာတိ ျဖစ္၏။ ဇာတိေၾကာင့္ အုိျခင္း ဇရာ၊ ေသျခင္း မရဏ၊ စုိးရိမ္ျခင္း ေသာက၊ ငုိေၾကြးျခင္း ပရိေဒ၀၊ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡ၊ ႏွလံုးမသာယျျခင္း ေဒမနႆ၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ဥပါယာသ တုိ႔ျဖစ္ကုန္၏။

ကိေလသာအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ တရားတုိ႔၌ ႏွစ္သက္ သာယာဖြယ္ရာ ဟူ၍ မ႐ႈျမင္ဘဲ အျပစ္ဟု ႐ႈျမင္လ်က္ ေနသူကား တပ္မက္မႈ တဏွာ ခ်ဳပ္၏။ တဏွာခ်ဳပ္ ေသာေၾကာင့္ စဲြလမ္းမႈ ဥပါဒါန္ ခ်ဳပ္၏။ ဥပါဒါန္ ခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ဘ၀ခ်ဳပ္၏။ ဘ၀ခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ဇာတိခ်ဳပ္၏။ ဇာတိခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊ ဥပါယာသ တုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကုန္၏။

( နိဒါန၀ဂၢ၊ နိဒါနသံယုတ္၊ ဒုကၡ၀ဂ္၊ ဥပါဒါနသုတ္၊ သံေယာဇနသုတ္ )
( ေလးၿမိဳင္ ၏ ဗုဒၶ၏ ဥပမာတစ္ေထာင္ )