မိမိက သီလရွင္၀တ္ခ်င္တယ္၊
မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက
ခြင့္မျပဳဘူး။
အတင္းအဓမၼ တားၾကတယ္၊
ဆီးၾကတယ္၊ ပိတ္ပင္ၾကတယ္။
သီလရွင္၀တ္ခ်င္တာ
မ၀တ္ရလို႔ဆိုၿပီးေတာ့
မ်က္ရည္က်ရတယ္၊ ငိုရတယ္။
အဲဒီလို သီလရွင္၀တ္ခ်င္ပါလ်က္
၀တ္ခြင့္မရလို႔
က်တဲ့မ်က္ရည္ဟာလည္းပဲ
ေသ၀ိတဗၺမ်က္ရည္၊
မွီ၀ဲထိုက္တဲ့မ်က္ရည္၊
တန္ဖိုးရွိတဲ့မ်က္ရည္ပါပဲ။
ဒီမ်က္ရည္ေၾကာင့္
သီလရွင္၀တ္ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။
မ၀တ္ျဖစ္ေတာင္မွ
၀တ္ခ်င္တဲ့ဓာတ္ေတာ့
အခိုင္အမာ ကိန္း၀ပ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
Monday, March 2, 2009
သီလရွင္ဖို႔ သီလရွင္ပဲ၀တ္ခ်င္တယ္
Posted by ကဗျာမ လေး at 11:38 PM
Labels: ေန႔စဥ္ႏွလံုးသြင္းရန္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ကဗ်ာေလးလာဖတ္ၿပီး ခံစားရပါတယ္--
ညီမေလးေရ---
စာသားေလးေတြက လိုရင္းထိတယ္ဗ်...
ကဗ်ာေလးကဘယ္လိုျဖစ္လဲေတာကမသိဘူး
ခံစားမိတဲ႕အရာတမ်ိဳးပဲ
ေမ2 ၀တ္ခိုင္းတယ္
မင္း2က၀တ္ခ်င္ဘူး
ဒါဆို က်လာတဲ့မ်က္ရည္က တန္ဖိုးရွိဘူးေနာ္
(အဟီးး)
ထက္ၿပီးတုိက္တြန္းလုိက္သည္....အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ ့့့့အနွစ္ေလးဆယ္ၿပည္ ့စာအုပ္ကုိဖတ္လုိက္ရင္ ရွင္းသြားမွာပါ...က်ြန္ေတာ္တုိ ့့့ထက္ပုိုၿပီစိတ္အားထက္သန္ေတာ ့ အ၇န္ပီတီၿဖစ္မိတယ္
Post a Comment